Geluidsontwerp in film

In de bioscoop (zoals George Lucas in het citaat hierboven aangaf), waar geluid, naast beeld en verhaal, een grote rol speelt. Vergeet niet dat de eerste geluidsfilm, The Jazz Singer, 90 jaar geleden uitkwam, in 1927, terwijl het eerste spel met geluid, Pong, pas 45 jaar later, in 1972, verscheen. Dus vandaag wil ik het delen een paar verhalen over uitmuntend geluidsontwerp in films.

Rainbow Spring Slinky hielp stemrobot Wall-E

Laten we beginnen met een overzicht van filmgeluidsontwerp. Een van mijn favoriete YouTube-kanalen over cinema, Cinefix, heeft een selectie van 10 films met goed geluidsontwerp gepubliceerd. Op deze lijst recenseerden ze films als Star Wars, Stalker, Gravity en Wall-E.

Ik was vooral geïntrigeerd door het verhaal van Ben Burtt, een van de pioniers van nieuwe filmgeluiden, die een naam voor zijn beroep bedacht: geluidsontwerper. Het gebeurde in 1977, toen hij de rol op zich nam van het uiten van Star Wars. Ik zal later meer over zijn werk vertellen, maar voor nu zal ik alleen vermelden dat Ben destijds geen digitale synthesizers had en daarom de meeste geluiden met de hand creëerde en opnam! Om de stem van R2-D2 te creëren, ging hij nog een stap verder en nam hij zijn eigen stem op en converteerde deze vervolgens met een ARP 2600 analoge synthesizer.

Na aan zes films uit de geweldige saga te hebben gewerkt en er 29 jaar aan te hebben gewerkt, besloot Ben dat hij niet langer stemacteurs voor robots wilde doen. Maar slechts een week later overtuigde Pixar hem om hen te helpen met de animatiefilm Wall-E. Het was een volkomen unieke uitdaging: Wally's 'stem' werd helemaal opnieuw gecreëerd, zonder het gebruik van acteurs of echte bronnen, en Wally sprak geen enkel woord (al zijn emoties moesten alleen worden overgebracht via kunstmatig gecreëerde geluiden). Tegelijkertijd was Valli de echte hoofdrolspeler van de film met zijn eigen karakter. Dankzij het geluidsontwerp bracht Ben dit personage echt tot leven op het scherm. En het is grappig dat hij bij het maken van de geluiden voor Valli de Slinky-veer gebruikte, waarmee we als kinderen speelden terwijl we de trap op renden.

De creatie van geluiden voor de originele Star Wars wordt gedetailleerd beschreven op het YouTube-kanaal van Kaptain Kristian

In 1977 had geluidsontwerper Ben Burt een technisch probleem: sciencefictiongeluiden bestonden niet in de echte wereld. Welk geluid moet je bijvoorbeeld kiezen voor een lichtzwaardstraal?

Slechts 15% van de uiteindelijke soundtrack van de film werd tijdens het filmen op locatie opgenomen, de overige 85% moest door Ben zelf worden gemaakt. De film bevatte veel scènes die zonder de juiste geluiden onbegrijpelijk zouden zijn geweest, vooral gevechten in de ruimte. Destijds hadden bioscopen nog niet eens stereogeluid, laat staan ​​surroundgeluid in de jaren zeventig.

Dankzij het bekwame werk van Ben werd deze taak op briljante wijze opgelost. Hij nam de geluiden op van twee oscillerende filmprojectoren en een televisiekathode met straalbuizen om het geluid van een lichtzwaard te creëren. Dit geluid is canon geworden voor de hele Star Wars-saga en is een symbool geworden van sciencefiction. In de video zelf is er trouwens een lichtzwaardgevecht zonder toegevoegd geluid, wat er naïef en grappig uitziet. Dus zonder de inbreng van Ben zou Star Wars zijn epische sfeer hebben verloren.

Bij het maken van geluiden voor Godzilla werd besloten om volledig af te zien van het gebruik van de geluiden van levende dieren: alle geluiden zijn speciaal voor de film gemaakt en opgenomen

De nieuwste Godzilla-film is als een Lara Croft-game: geweldig geluid, maar de film zelf laat veel te wensen over. Dit video-interview van Michael Coleman met geluidsontwerpers Eric Adahl en Ethan Van der Ryn focust op geluid in Godzilla.

Een bijzonder interessant verhaal is de stemacteurs van de originele Japanse Godzilla uit 1954. Geluidsontwerper Akira Ifukube reisde door heel Japan om veel dierengeluiden op te nemen, maar geen daarvan paste. Om het gebrul van de originele Godzilla op te nemen, gebruikte hij uiteindelijk het geluid van leren handschoenen die piepten tegen de snaren van een contrabas!

De geluidsontwerpers van de nieuwe Godzilla-film onthullen niet al hun geheimen, maar de video laat zien hoe ze de kaiju in de film uitten (ik raad aan om aandacht te besteden aan het fragment van ongeveer 1:50 tot 3:50). Zo werden het kraken van sneakers op de trommel en het geluid van krakende kleerhangers de stem van de vliegende kaiju in de film. Kijk en luister hier gewoon naar.

De huidige films van Marvel missen absoluut een pakkende muzikale compositie

Tony Zhou analyseerde in zijn video-essay zorgvuldig de soundtracks van Marvel Studios-films. Laten we een klein experiment doen: probeer een deuntje uit Star Wars te onthouden. Voel je vrij om het zelfs hardop te neuriën. Ik weet zeker dat je gemakkelijk aan de keizerlijke mars of het verzetslied kunt denken. Laten we nu verder gaan met het tweede deel van het experiment: probeer een deuntje uit de Marvel-films te onthouden. Het is praktisch onmogelijk, toch? Ik liep ook tegen hetzelfde probleem aan (en ik heb alle films gezien, inclusief "stomme" Thor). Misschien heeft The Avengers een indrukwekkend thema, maar het is niet memorabel.

Tony heeft een interessante theorie over de redenen voor deze situatie. Ten eerste streeft de moderne cinema ernaar dat de muziek onopvallend is en simpelweg de emoties op het scherm benadrukt. Het werkt zeker, maar het maakt de films eentonig en saai.

Ten tweede komt dit door de nieuwe trend om tijdelijke muziek (temp music) te gebruiken in het montageproces. Met de komst van digitale bewerkingstechnologie is het gemakkelijk geworden om een ​​bestaand nummer te gebruiken als tijdelijke muziek voor nieuw materiaal. Filmmakers gebruiken massaal geluidseffecten uit eerdere succesvolle films als tijdelijke muziek. Vervolgens vragen ze de componisten om iets te schrijven dat sterk lijkt op een originele soundtrack. Waarom gebeurt dit? Zo kan een scène worden gemonteerd op muziek van een bepaald tempo met accenten op bepaalde momenten, en zonder zo’n soundtrack kan de scène simpelweg niet werken.

Het is moeilijk uit te leggen in woorden, maar in de video geeft Tony specifieke voorbeelden van scènes uit verschillende films waarin de melodieën vrijwel identiek zijn. Ik was vooral verrast dat mijn favoriete film van het decennium, Mad Max: Fury Road, het thema van Captain America: Civil War bijna woordelijk gebruikte. Maar in “Mad Max” werd dit thema gedenkwaardiger, omdat componist Junkie XL het agressiever, dynamischer en merkbaarder maakte. Bovendien is de hele Mad Max-soundtrack speciaal gebouwd met ruige en rauwe geluiden, waardoor het gedenkwaardiger wordt (en het is geweldig!).

“Baby Driver” van Edgar Wright is een van mijn favoriete films deze zomer

In zijn videoanalyse van de openingsscène van de film (ik raad aan om deze in zijn geheel te bekijken), splitst Thomas Flyte deze beetje bij beetje op en legt hij uit waarom deze zo succesvol is. Regisseur Edgar Wright belichaamt veel verschillende technieken, maar één ervan vormt de basis van de hele film: de hoofdpersoon, Baby, ontsnapt in zijn auto aan de politie-achtervolging, en elke ontsnapping wordt zorgvuldig gecoördineerd met een specifiek nummer. Wright snijdt deze achtervolging af op de muziek van zijn keuze, waardoor de scène harmonieus samengaat met de muzikale begeleiding, die doet denken aan de videoclip voor het nummer. Deze techniek maakt muziek gedenkwaardig en indrukwekkend. Wright selecteert bewust geweldige tracks en verwerkt deze op verschillende niveaus in de film.

De film “Duinkerken” had dit zomerseizoen de meest diepgaande emotionele impact op mij

Christopher Nolan brengt op meesterlijke wijze het gevoel van dreiging en spanning in Duinkerken over. Elke seconde wekt de indruk dat de personages zich in een steeds uitzichtlozere situatie bevinden. In een recensie op de zender Vox legt Christoph Haubursin uit hoe filmgeluid aan dit effect bijdraagt.

Componist Hans Zimmer gebruikt twee technieken om dit doel te bereiken. Ten eerste dient het geluid van een tikkende klok als basis voor de melodie, die de aandacht van de kijker vestigt op het concept van tijd, dat de belangrijkste vijand is geworden van het leger, opgesloten op het strand van Duinkerken. Ten tweede creëert Zimmer de illusie van een oneindig toenemende muzikale toon, die het groeiende gevaar symboliseert. De tonaliteit van de muziek stijgt voortdurend, alsof het gevaar steeds hoger wordt, zonder grenzen.

Om deze illusie te creëren gebruikt Zimmer het Shepard-effect. Het combineert drie audiotracks met stijgende noten (elk nummer een octaaf hoger dan het vorige). Geleidelijk dempt de componist het hoogste nummer en verhoogt tegelijkertijd het volume van het laagste nummer. Hierdoor ontstaat de indruk dat de toonhoogte van de melodie voortdurend stijgt, en dit effect heeft een aanzienlijke invloed op de emotionele perceptie. Eerder werd een soortgelijke techniek door Shigeru Miyamoto gebruikt in een Mario-spel om de illusie van een eindeloze trap te creëren.