Melodi türleri

Müzik melodilerden oluşur. Her diyatonik ölçekte yedi standart nota vardır, ancak yüz milyonlarca melodiden hiçbiri tam olarak tekrarlanmaz. Bu nasıl mümkün olabilir? Bunun nedeni melodilerin özellikleri ve türleri ile bir esere yerleştirilmiş müzikal duygudur. Her insan müziği farklı algılar ve ifade eder; bu nedenle müzikal fikirler çok çeşitlilik gösterir.

Herkes kendi melodisini besteleyebilir. Başkasını taklit etmeye veya melodinizi bilerek benzer yapmaya çalışmazsanız, yarattığınız melodi benzersiz olacaktır. Bu tür yaratıcılık, profesyonel veya amatör fark etmeksizin herkese açıktır.

Müzik nelerden yapılmıştır?

Müzik, perde ve zamanlama ile düzenlenmiş belirli bir ses dizisidir. Bu sesleri üretmek için müzik aletleri ve modern teknolojik araçlar kullanılır. Müziğin iki temel özelliği vardır: tempo (zamanlama) ve perde (sesin yüksekliği).

Her parça, dinleme sırasında yaratılan duygusal tepki nedeniyle farklı geliyor. Fiziksel olarak müzik sadece bir ses uyarısı olsa da, duygusal olarak bizi güçlü bir şekilde etkiliyor.

Okulda bize müziğin notalardan oluştuğu öğretilmişti ve bu doğru. Modern müzik notasyonunun yaratıcısı, Guido of Arezzo'dur . Müzik notasını ve notaları kağıda kaydetme sistemini o geliştirmiştir.

Aslında yedi notadan çok daha fazla nota vardır. Tek bir oktav , birlikte uyumlu ses çıkaran bir dizi nota oluşturan yedi diyatonik nota içerir.

Melodi nedir?

Bir öykü cümlelerden, kelimelerden ve harflerden oluşur. Bir şarkı ise melodiden, oktavlardan ve seslerden oluşur.

Melodi, uyumlu bir şekilde birbirine bağlı notaların dizisidir. Melodinin karakteri – melodik hareket ve kontur türü – müzikteki en önemli unsurlardan biridir. Bir melodiyi ezberden mırıldandığınızda bile, bir melodiyi yeniden üretiyorsunuz. Aklınızda kalan müzikal fikir, unutulmaz bir melodi çizgisidir.

Akılda kalıcı melodiler tesadüfen ortaya çıkmaz. Besteciler ve yapımcılar, bu melodileri kasıtlı olarak basit, net ve kolay hatırlanabilir olacak şekilde şekillendirirler.

Bir şarkı var, bir melodi var. Fark ne?

Melodi genellikle bir müzik eserinin bir parçasıdır; müziğin geri kalan dokusunun etrafında inşa edildiği temel çizgidir. Bir şarkı davul, vokal, bas, çeşitli enstrümanlar, efektler ve örnekler içerir. Tüm bu unsurlar birlikte çalışır ve melodi onları tutarlı bir bütün haline getiren şeydir.

Melodi, müzikal düşüncenin bütünlüğü ve yön duygusuyla basit bir tonlar kümesinden farklıdır. Kısa müzik cümleleri daha uzun cümleler oluşturmak üzere birleşir. Tipik bir cümle iki motif içerir ve iki ölçüye yayılır.

Yapısal olarak bir melodi birkaç unsurdan oluşur:

• Perde (seçilmiş sesler kümesi)
• Ses aralığı (en düşük ve en yüksek ton arasındaki mesafe)
• Kontur (melodik çizginin şekli)
• Aralıklar (tonik notaya göre notalar arasındaki yarım ton cinsinden mesafe)

Müziğin türü, ritmi, armonisi, enerjisi ve genel karakteri, melodik hareketin türüne bağlıdır. Müzisyenler genellikle melodilerin belirli bir tonda . Daha dar aralıklar şarkı söylemeyi veya çalmayı kolaylaştırırken, daha geniş aralıklar genellikle daha etkileyici ve karmaşık gelir.

Farklı melodi türleri

Müzik türleri çok çeşitli olsa da, birkaç ortak melodik hareket belirlenebilir.

Yatay hareket

Frédéric Chopin, ağırlıklı olarak yatay hareket kullanan bestecilere bilinen bir örnektir. Bu tür, sık akor değişimleriyle tekrarlanan tonları içerir, keskin geçişlerden kaçınır ve yumuşak, akıcı çizgiler oluşturur. Halk ezgilerinde yaygındır.

Dalgalı melodi

Dalgalı bir melodi, ani sıçramalar olmadan yukarı ve aşağı hareketler arasında gidip gelir. Kontur, dalgaları andırarak sakin ve istikrarlı bir gelişim yaratır. Bu tür, klasik, pop ve halk müziğinde yaygın olarak görülür. Ludwig van Beethoven bunu sıklıkla kullanmıştır.

Yükselen hareket

Yükselen melodiler daha yüksek perdeleri vurgular ve genellikle artan bir yoğunluk veya coşku hissi yaratır. Johann Sebastian Bach bu tekniği sıklıkla kullanmıştır. Bu, müziğin duygusal karakterine katkıda bulunur.

İnen hareket

İnen melodiler bir rahatlama veya sakinlik hissi yaratır. Besteciler bunları genellikle denge veya yumuşaklık iletmek için, özellikle orta tonda kullanırlar. En düşük tona aşırı iniş müziği ağır veya kasvetli hale getirebilir, bu nedenle şarkı melodilerinde dikkatli kullanılır.

Sıçramalı melodiler

sıçramalar içerebilir . Bunlar genellikle enerjik veya hızlı bestelerde görülür. Dar sıçramalar daha sıkı bir melodik yapı oluştururken, geniş sıçramalar daha dramatik ve çeşitli çizgilere katkıda bulunur.

Diziler içeren melodiler

Bir sekans , müzikal bir fikrin farklı perde seviyelerinde tekrarıdır. Mantıklı ve tutarlı bir gelişim yaratır. Beethoven ve diğer birçok besteci, sıklıkla sıralı melodik hatlar kullanmıştır.

Melodilerin türü ne olursa olsun, genellikle bir doruk noktasına , yani artan yoğunluk, dinamik kontrast veya perde yüksekliği ile karakterize edilen en yüksek ifade noktasına sahip olma eğilimindedirler.

Mod: minör, majör

Mod, seslerin birbirine bağlandığı bir sistemdir: hem kararlı hem de dengesiz. En yaygın modlar minör ve majördür. Minör, özellikleri, yapısı, çeşitli özellikleri itibarıyla majörden ciddi anlamda farklıdır. Birincisi daha sakin, daha dengeli bir sesle karakterize edilir. Dinleyicide üzüntü, üzüntü, romantik bir ruh hali uyandırmak için sıklıkla buna başvururlar. Binbaşı ise tam tersine neşeli, neşeli ve yaşamı onaylayan bir sesle ilişkilendirilir.

Çeşitli melodi türlerinde, ses ölçekleri ve adımlarını düzenlemek için mod kullanılır. Asıl önem serinin tonik adı verilen ilk adımına veriliyor. Bir müzisyenin minör ve majör modları anlaması ve ayırması önemlidir çünkü bunlar dünyada en yaygın olanlardır. Ancak konu bu iki modla sınırlı değildir. Pentatonik, caz doğaçlama, kilise ve daha birçok mod öne çıkıyor. Belirli bir bölgenin belirli kültürel geleneklerinin, müzikal özelliklerinin karakteristik ve doğasında vardırlar. Besteciler tarafından çeşitli amaçlarla yapay olarak yaratılabilirler.

Uyum ve doku

Birkaç farklı notayı bir arada çalmak otomatik olarak hoş bir akor oluşturmaz. Armoni – akor ilerlemeleri ve ses yönlendirmesi – müziğin ne kadar uyumlu veya etkileyici olduğunu belirler. Müzisyenler için armoni, önemli bir akademik konudur.

Dinleyiciler için armoni, müziğin ne kadar hoş ve tutarlı tınladığı anlamına gelir. Doku ise müzik çizgilerinin, modların, perdelerin ve akorların nasıl birleşik bir ses oluşturacak şekilde organize edildiğini ifade eder.

Kayıtlar ve tınılar

Bir aralığına belirli bir perde aralığı denir. Örneğin, piyanoda üç temel ses aralığı bulunur:

• Düşük
• orta
• yüksek

Düşük ses aralıkları daha koyu ve ağırdır; bas enstrümanları ve bas vokalleri içerir. Orta ses aralıkları çoğu ses ve enstrüman için uygundur. Yüksek ses aralıkları daha parlak ve hafiftir. Piyanonun geniş ses aralığı, beste yapımında merkezi bir rol oynamasının nedenlerinden biridir.

Ritmik desen ve tempo

Ritim müzikal tempoyla ilişkilidir; yani sesin hızı belirli bir süredeki dizilerin oranıdır. Müzik türleri (ve türleri) büyük ölçüde ritimle ilişkilidir. Ne kadar ritmik ve yüksekse disko, house, tekno gibi türlere eğilim de o kadar artıyor. En ölçülü ritimler valslerde bulunur. Yürüyüşlerde güçlü vurgular mevcut. Her iki durumda da ritim açık ve tutarlıdır. Caz bestelerinde ise tam tersine ritim örtük ve çeşitlidir. Hızlı, orta ve orta tempolar vardır.

Vuruşlar

Vuruşlar sesteki varyasyonlardır. Bunlar müzik enstrümanlarının karakteristik özelliği olan ses çıkarma seçenekleridir. Notaları icra etme yolları sayılamaz. Geniş anlamda, sesi çıkaran ve tonaliteye (modlara) tabi olan her şey bir melodiye katlanabilir. Bu yüzden bu kadar çok müzik aleti var. Sınıflandırmaya göre vuruşlar telli telli, telli yaylı, nefesli, piyano olarak ayrılır. Ancak bu genel sınıflandırma pek çok enstrümanı temsil etmemektedir.

Dinamik

Bir melodideki dinamikler, sesin gücünü ve yüksekliğini gösterir. Belirli bir imajı aktarmanız gerektiğinde onsuz yapamazsınız. Lirik anlar için dinamiğe gerek yoktur. Yürüyüşte ise tam tersine en yüksek düzeyde ifade kazanır.

Melodi yazmak için öneriler

Melodi, müzikal sezgiyle şekillendirilmiş bir dizi notadan oluşan, eşsiz bir sanatsal yaratımdır.

Melodik hareketin ana türlerini öğrendikten sonra, birkaç genel öneriyi göz önünde bulundurun:

• Öğrenmeye ve müzikal deneyiminizi genişletmeye devam edin.
• Düzenli olarak yazmaya ve pratik yapmaya devam edin.
• Denemekten korkmayın.
• Her türün özelliklerini göz önünde bulundurun; farklı tarzlardaki müzisyenlerle işbirliği yapın.
• Kendinizi tek bir müzikal unsurla sınırlamayın; zıtlıklar güçlü olabilir.
• Gerçekçi hissettiren melodiler yaratın.
• Büyük fikirleri beklemek yerine kısa taslaklar çizin.
• Doğaçlama yapın — anlamlı fikirler genellikle kendiliğinden ortaya çıkar.
• Aletlerinizi suçlamanın bir anlamı yok; önemli olan onları nasıl kullandığınızdır.