Progresje akordów

Opanowanie sztuki pisania piosenki popowej może wydawać się trudnym zadaniem, prawie tak, jakby było tajemnicą znaną tylko doświadczonym autorom piosenek i producentom. Ale jak w przypadku każdego skomplikowanego przepisu, gdy zrozumiesz podstawowe składniki przeboju, rozbicie jego struktury stanie się znacznie łatwiejsze. Pozbądź się zaawansowanych technik produkcji i błyskotliwego wokalu, a zobaczysz, że wiele piosenek popowych opiera się na podobnych strukturach, melodyjnych haczykach i progresjach akordów.

W tym przewodniku skupimy się na najpopularniejszych progresjach akordów powszechnie spotykanych w muzyce pop. Te akordy są natychmiast rozpoznawalne, a gdy już je opanujesz i dodasz odrobinę kreatywności, będziesz w stanie stworzyć własne chwytliwe melodie.

Dla tych, którzy szukają inspiracji akordami, produkty Native Instruments oferują szeroką gamę gotowych wzorów akordów na początek. Na przykład tryb Chord Mode w MASCHINE zapewnia łatwy sposób odkrywania interesujących sekwencji harmonicznych. Wiele narzędzi Native Instruments jest wyposażonych w gotowe do użycia akordy i riffy, dzięki czemu łatwo jest w nich zanurzyć się od razu. Niezależnie od tego, czy szukasz progresji gitarowych, harmonii klawiszowych czy aranżacji smyczkowych, znajdziesz odpowiednie akordy i motywy, które zainspirują Cię do tworzenia pomysłów na piosenkę.

W naszych przykładach audio użyliśmy IGNITION KEYS, ale możesz łatwo dołączyć, używając własnych instrumentów lub darmowych narzędzi do tworzenia muzyki wymienionych w zestawie narzędzi muzyki pop Maxa Tundry.

Czym są progresje akordów?

Progresja akordów, czyli sekwencja harmoniczna, to seria akordów, które tworzą harmonię i służą jako podstawa melodii. W muzyce zachodniej progresje akordów odgrywają kluczową rolę od epoki klasycznej i trwają do dnia dzisiejszego jako istotna część popularnych gatunków, takich jak pop, rock, jazz i blues. W tych stylach progresje akordów pomagają zdefiniować charakter i brzmienie utworu, wspierając jego elementy melodyczne i rytmiczne.

W muzyce tonalnej progresje akordów pomagają ustalić tonację, czyli tonację utworu. Na przykład jedna popularna progresja, taka jak IV-vi-IV, jest zwykle zapisana cyframi rzymskimi w teorii muzyki klasycznej, co pozwala muzykom rozpoznać funkcję każdego akordu niezależnie od tonacji. W muzyce popularnej nazwy tych progresji często noszą same wytwórnie akordów. Na przykład ta sama progresja w tonacji E ♭-dur zostałaby zapisana jako E ♭-dur – B♭-dur – C-moll – A♭-dur.

W muzyce rockowej i bluesowej muzycy często używają cyfr rzymskich do oznaczenia progresji akordów, co ułatwia transpozycję utworu na dowolną tonację. Na przykład 12-taktowa progresja bluesowa jest zwykle zbudowana wokół akordów I, IV i V, co ułatwia sekcji rytmicznej lub zespołowi przejście do żądanego klawisza na polecenie. Jeśli lider zespołu zaapeluje o tę progresję w tonacji B♭-dur, akordy będą brzmiały: B♭ – B♭ – B♭ – B♭, E♭ – E♭ – B♭ – B♭, F – E♭ – B ♭ – B♭.

Złożoność progresji akordów różni się w zależności od gatunku i epoki. Wiele piosenek popowych i rockowych z końca XX i początku XXI wieku opiera się na stosunkowo prostych progresjach, podczas gdy jazz, zwłaszcza bebop, często zawiera znacznie bardziej złożone progresje, czasami zawierające do 32 taktów z wieloma zmianami akordów na takt. Dla kontrastu, funk jest bardziej zorientowany na rytm i rytm, często obraca się wokół jednego akordu w całym utworze, kładąc nacisk na rytm nad harmonię.

Zanim zaczniesz: Zapoznaj się z podstawami akordów

Zanim zaczniesz tworzyć progresje akordów, ważne jest, aby zrozumieć, czym są akordy. Akord to kombinacja trzech lub więcej nut z określonej skali, granych razem w celu stworzenia harmonijnego dźwięku. Nazwy akordów opierają się na ich prymy i typie, np. durowym, molowym lub septymowym. Na przykład akord C-dur składa się z nut C, E i G. Kiedy mówimy o progresjach akordów, mamy na myśli sekwencję różnych akordów granych jeden po drugim. Te progresje są często reprezentowane przez cyfry rzymskie, które wskazują odstępy między akordami i ich wzajemne relacje. Jeśli potrzebujesz odświeżenia podstaw teorii muzyki, zapoznaj się z naszym przewodnikiem na temat podstaw akordów i harmonii.

Nie martw się, jeśli to wszystko brzmi nieco technicznie — będziemy odwoływać się do dobrze znanych piosenek pop, aby pomóc Ci usłyszeć te akordy w akcji. Zalecamy także korzystanie z Hooktheory i jej bazy danych TheoryTab, gdzie możesz zobaczyć wizualizacje akordów popularnych piosenek i jednocześnie ich słuchać.

IV V (1 4 5) Progresja

Postęp I IV V jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych. Nawet jeśli nie znasz żadnej teorii muzyki, prawdopodobnie słyszałeś ją w piosenkach takich jak Ritchie Valens 'La Bamba (1958), Bob Dylan's Like A Rolling Stone (1965) lub Ramones' Blitzkrieg Bop (1976). Ten wzór jest zbudowany wokół trzech głównych akordów i tworzy jasny, energiczny dźwięk. Po opanowaniu dwóch rodzajów akordów Barre na gitarze możesz łatwo odtwarzać tysiące piosenek na podstawie tego postępu. Jest odpowiedni dla rocka, popu, kraju i wielu innych gatunków.

IV VI IV (1 5 6 4) Progresja

Postęp ten znany jest jako „cztery magiczne akordy”, ponieważ pojawia się w tak wielu trafieniach. Jest to podstawa Jasona Mraza I'm Yours, nie przestawaj Believin 'Journey, The Beatles „Let It Be Bing, Bob Marley No Woman No Cry, U2 z tobą lub bez ciebie, pokera Lady Gaga i dziesiątki innych kompozycji. Jego popularność wyjaśnia jego zrównoważony dźwięk, który jest odpowiedni zarówno do lirycznych ballad, jak i rytmicznych piosenek pop. Jeśli chcesz zobaczyć, jak wszechstronny jest ten postęp, obejrzyj słynne wideo Four Acords by Axis of Awesome - zawiera dziesiątki piosenek zbudowanych na tej sekwencji.

VI IV IV Progresja

Postęp ten jest podobny do IV VI IV, ale zaczyna się od drobnego akordu, dzięki czemu brzmi bardziej melancholijnie. Ta kolejność notatek zmienia postrzeganie melodii, tworząc miękką i bardziej emocjonalną atmosferę. Program ten można znaleźć w tak znanych kompozycjach, jak Afryka przez Toto i Boulevard of Broken Dreams według Green Day. Ze względu na swoją ekspresyjną naturę świetnie nadaje się do ballad i piosenek lirycznych.

Postęp II VI (2 5 1)

Ten postęp akordów jest popularny w jazzie i jest często wykorzystywany jako podstawa harmoniczna dla wielu standardów. Można go znaleźć w pociągu A Duke Ellington i cicho, jak w porannym wschodzie słońca, który wykonywali muzycy jak John Coltrane i Sonny Rollins. Postęp II VI służy jako rodzaj mostu z powrotem do tonicznego akordu, ale w niektórych piosenkach, takich jak niedzielny poranek przez Maroon 5, staje się podstawą całej kompozycji.

VI II VI (6 2 5 1) Progresja

Ten wzór opiera się na kręgu piątej i tworzy gładki, naturalny postęp akordów. Nazywa się to „krążącym postępem” i jest używany w muzyce od dziesięcioleci. Jednym z najbardziej znanych przykładów jest I George Gershwin's I Got Rhythm (1931). Siedemdziesiąt lat później ten sam wzór można usłyszeć na wyspie Weezera w Słońcu. Ta odmiana progresji akordów działa dobrze zarówno w aranżacjach jazzowych, jak i współczesnych kompozycjach popu.

Pachelbel Progression: Jak stara harmonia podbiła muzykę popową

Niektóre postępy akordów przetrwają wieki, a progresja Pachelbel jest jednym z takich przykładów. Jest zbudowany zgodnie z wzorem IV VI III IV I IV V (1 5 6 2 4 1 4 5) i był popularny na długo przed nadejściem muzyki współczesnej. Kompozytor Johann Pachelbel po raz pierwszy użył go w kanonie w D w XVIII wieku, ale z czasem migrował do dziesiątek popowych trafień.

Postęp ten jest używany nie tylko w utworach - jego melodia jest często dosłownie powtarzana. Jednym z najbardziej uderzających przykładów są wspomnienia Maroon 5, w których motyw jest prawie całkowicie oparty na kanonie w D. z kolei Hook by Blues Traveller, nawet kpi z stereotypów nowoczesnych kompozycji popowych zbudowanych na tym postępie.

Chociaż podstawowy schemat pozostaje niezmieniony, niektóre zespoły dostosowały go do swojego stylu. Obudowa koszyka Green Day i Cryin 'Cryin' używają tej samej podstawowej struktury, ale zamiast wracać do akordu IV po I, idą prosto do V, tworząc bardziej energetyczny dźwięk.

Progresja Pachelbel stała się tak powszechna, że ​​zrodził całe humorystyczne filmy. Jeśli podobało Ci się Osi of Awesome's Four Chords, możesz sprawdzić Pachelbel Rant Roba Paravoniana, satyryczną składankę o tym, jak ten sam muzyczny wzór powtarza się w niezliczonych piosenkach.

Postęp doo-wop: od 50. do teraźniejszości

I IV V (1 6 4 5) Progresja akordów, znana jako progresja Doo-Wop, stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych w muzyce popularnej. Można go usłyszeć w kompozycjach różnych gatunków, od klasyków 50. po nowoczesne hity. Te akordy pokrywają się z tak zwanym postępem osi, ale są ułożone w innej kolejności, co tworzy charakterystyczny miękki dźwięk, idealny do lirycznych i romantycznych melodii.

Jednym z najsłynniejszych utworów korzystających z tego postępu jest Earth Angel autorstwa Penguins (1954). Prosty, ale ekspresyjny postęp akordów podkreśla duszne harmonie wokalne, które stały się znakiem rozpoznawczym epoki Doo-Wop. Kolejnym klasycznym przykładem jest Heart and Soul, popularny duet fortepianowy, który można łatwo odtwarzać na białych klawiszach, jeśli wybierzesz klucz C.

Prostota postępu nie uniemożliwia jej stosowania w wielu różnych gatunkach. Elton John użył go w Crocodile Rock (1972), przekazując nostalgiczną atmosferę lat 50. W latach 90. stanowiło to podstawę hymnu niezależnego w samolocie nad morzem przez neutralny hotel mleczny.

W XXI wieku progresja doo-wop jest nadal poszukiwana. Ed Sheeran użył go w doskonałym, DJ Khaled w I'm the One, Taylor Swift In Me!, I tatusia Yankee w Dura. Pomimo setek piosenek zbudowanych na tym schemacie, nikt jeszcze nie stworzył na dużą skalę mieszanki, która jednoczy wszystkie te utwory, ale zainteresowanie postępem nie zanika.

Akordy diatoniczne i modalne: jak działają nieoczekiwane harmonie

Najpopularniejsze postępy akordów oparte są na akordach diatonicznych, czyli akordach należących do tego samego klucza. Czasami jednak kompozytorzy używają modalnych alternatywnych akordów - harmonii, które wykraczają poza oczekiwaną strukturę. Takie akordy powodują efekt zaskoczenia i nadają melodii specjalny nastrój.

Jednym z najczęstszych przykładów jest akord IV, który jest często używany do stworzenia melancholijnego, a nawet dramatycznego dźwięku. Można go usłyszeć w braku niespodzianek Radiohead - ten akord odgrywa kluczową rolę w rozpoznawalnym arpeggio we wstępie.

Batolesa również szeroko wykorzystali tę technikę, szczególnie na albumie Rubber Soul. W moim życiu akord IV pomaga podkreślić emocjonalność linii „W moim życiu kochałem cię bardziej”, aw nigdzie stwarza to szczególny dźwięk w chwili „tworzenia całego jego planów dla nikogo”.

Cadence ♭ vi ♭ vii i: akordy, które tworzą uczucie zwycięstwa

Niektóre postępy akordów wywołują szczególne emocje u słuchacza, a kadencja ♭ vi ♭ vii I jest jednym z takich przykładów. Można go usłyszeć w ścieżkach dźwiękowych gier wideo, szczególnie w momentach triumfu, na przykład po ukończeniu trudnego poziomu. Stwarza to samo poczucie ukończenia i uroczystości w kompozycjach muzycznych.

Ten ruch występuje nie tylko w ścieżkach dźwiękowych gier, ale także w muzyce popularnej. Na przykład w piosence z niewielką pomocą moich przyjaciół przez Beatlesów można usłyszeć to urządzenie harmoniczne. Jego szczególność polega na tym, że nadaje melodii potężny, pewny siebie dźwięk, powodując efekt triumfalnego finału.

Kolejnym interesującym akordem, który wpływa na postrzeganie muzyki, jest ♭ iimaj7. Jest często używany przed powrotem do I, aby zwiększyć rozdzielczość i zwiększyć ekspresję przejścia. Ten akord jest szczególnie popularny w Jazz, gdzie służy do niewielkiego opóźnienia przed głównym akordem klucza.

Muzyka rockowa i alternatywna również wykorzystuje tę technikę. Na przykład Radiohead's wszystko we właściwym miejscu i piramidowa piosenka pożyczają akord ♭ iimaj7 z trybu frygijskiego, nadając utworom nieco mroczny i tajemniczy dźwięk, mimo że pozostają w głównym kluczu.

Progresja akordów I III IV IV: Kreatywna granica między inspiracją a pożyczaniem

Progresja akordów I III IV IV: Kreatywna granica między inspiracją a pożyczaniem

Przypadek Radiohead i Lana Del Rey

Jeden z najbardziej znanych przypadków obejmujący postęp I III IV IV miał miejsce wraz z Radiohead. Ich hit okazał się zbyt podobny do piosenki The Air, którą oddycham (1972) autorstwa Alberta Hammonda i Mike'a Hazelwooda, co doprowadziło do pozwu i włączenia pierwotnych autorów wśród posiadaczy praw autorskich.

Wiele lat później sytuacja się powtórzyła: Lana Del Rey wykorzystała tę samą harmonię w Get Free (2017), co doprowadziło do konfliktu z wydawcą Radiohead. Chociaż sprawa nie trafiła do sądu, fakt, że sekwencja była kontrowersyjna, podkreśla, jak ważne są niuanse w aranżacji i melodii.

Jak uniknąć kopiowania?

Postępy akordowe są tylko podstawą piosenki, ale aby uniknąć oskarżenia o kopiowanie, ważne jest, aby inne elementy były wyjątkowe:

• Zmieniać rytm i sposób wydajności;
• Utwórz oryginalną linię melodyczną;
• Dodaj niestandardowe rozwiązania układu.