Miksowanie muzyki

Miksowanie muzyki to jeden z głównych etapów produkcji. Bez tego utwór nie brzmi jak gotowy utwór i pozostaje nagraniem demo. Początkujących muzyków w pewnym momencie spotyka rozczarowanie. Wymyśliłeś rytm, chwytliwą melodię i piękną harmonię. Następnie wybrałeś próbki wysokiej jakości, znalazłeś interesujące presety syntezatora. Wydaje się, że wszystko powinno brzmieć fajnie i harmonijnie. Ale pokazujesz swoje dzieło znajomym i widzisz, że nie są pod wrażeniem. I rozumiesz, że czegoś brakuje. Brakuje tylko miksowania.

Jeszcze gorzej jest z żywymi instrumentami. Grasz w sali prób, jesteś naćpany, czujesz zapał. Już możesz sobie wyobrazić, jak tłumy fanów gromadzą się na Twoim koncercie, jak utwory zyskują miliony odtworzeń. Ale nagrywasz swój materiał i zdajesz sobie sprawę, że nie wszystko jest tak fajne, jak wydawało się na próbie. I wygląda na to, że gitary są nastrojone, gra się płynnie i nie można znaleźć żadnych błędów w aranżacji, ale bez miksowania muzyka nie brzmi.

Nawet utwór z jedną gitarą akustyczną wymaga obróbki, a kompozycje z gęstą instrumentacją jeszcze bardziej. Trzeba zmiksować wszystkie utwory razem, żeby grały spójnie, nie wychodzić z ogólnego płótna i tworzyć jedną fajną mieszankę. Poza tym podczas nagrywania zawsze pojawiają się wady, niefortunne miejsca, podteksty. Pliki audio należy najpierw edytować i oczyścić, a następnie przetworzyć.

Co to jest miksowanie muzyki?

Zasadniczo jest to balans głośności, balans częstotliwości i podbarwienie. W sumie są trzy komponenty. Są jednak tak pracochłonne, że zajmują dużo czasu i wysiłku. I to nie liczy się z ciągłym doskonaleniem umiejętności, szkoleniami i edukacją. Ta praca wymaga dobrze rozwiniętego słuchu, dostosowanego do konkretnych zadań. A miksowanie muzyki rozwiązuje wiele takich problemów.

1. Eliminacja błędów w nagraniu . Aby muzyka brzmiała rytmicznie, wszystkie partie ułożone są we wspólną siatkę, tak aby nieprzyjemne rezonanse nie naciskały na uszy, a jedynie je wyszukiwano i wycinano. W wokalu należy skorygować intonację. Jest bardzo niewielu wokalistów, którzy perfekcyjnie trafiają w nuty. Źle brzmiące instrumenty sprawiają, że wyglądają piękniej i grubo;

2. Rozwiązywanie konfliktów pomiędzy instrumentami . Wiele osób uważa, że ​​jest to miksowanie muzyki. Jednak to tylko niewielka część. Aby dźwięki „usiadły” w miksie, są one wyrównywane pod względem głośności, wyrównywane, przydzielane do każdego miejsca w obrazie stereo, kompresowane, sklejane z efektami grupowymi itp.;

3. Budowanie sceny . Dotyczy to również częściowo rozwiązywania konfliktów. Ale w ten sposób inżynier dźwięku sprawia również, że obraz dźwiękowy jest piękniejszy, ciekawszy, bogatszy i przyjemny dla ucha. Wysunie coś na pierwszy plan, coś odsunie dalej, coś postawi na lewo, coś nieco bardziej na lewo itp. Aranżacja sceniczna często wykorzystywana jest przy miksowaniu muzyki na żywo. Wydaje się, że obserwujemy występ zespołu: po lewej stronie gitarzysta, w pobliżu kilku wokalistów wspierających, po prawej trębacze, a bliżej środka klawiszowiec. A dla gęstej aranżacji elektronicznej można po prostu stworzyć ścianę dźwięku, w której wszystko się zlewa;

4. Nadanie koloru torowi . Podczas miksowania muzyki niezależnych artystów może to nie być najważniejsza rzecz. Ale każda komercyjna muzyka pop ma swój własny kolor: odważny lub inteligentny, jasny lub miękki, suchy lub bogaty. Podobnie jest ze stylami. Kopnięcie w hip-hopie to nie to samo, co kopnięcie w hard rocku, chociaż źródła mogą być prawie takie same. Nowy rap i oldschoolowy rap brzmią zupełnie inaczej;

5. Zapewnienie nadawania . Miksowanie muzyki na wysokiej klasy monitorach sprawia, że ​​muzyka brzmi równie dobrze na słuchawkach i na zwykłych głośnikach. Tor musi „bujać się” w samochodzie, być wybredny w centrum handlowym, pasować do asortymentu smartfonów i laptopów. Nazywa się to słowem „transmisja”.

Czego potrzebujesz do miksowania muzyki?

Muzycy od lat doskonalą swoje umiejętności, szukając nowych ruchów i technik, analizując hity, eksperymentując. Ale nawet bez poważnego przygotowania i wiedzy początkujący może usiąść przy komputerze, otworzyć sekwencer online (na przykład Amped Studio) i naszkicować beat w pół godziny. Miksowanie muzyki jest bardziej skomplikowane. Tutaj potrzebne są specjalne zasoby.

1. Wytrenowany słuch

Im więcej czasu człowiek spędza na balansowaniu, wyrównywaniu, analizowaniu odniesień, tym lepiej radzi sobie z miksowaniem. Muzykom nie zaleca się samodzielnego miksowania swoich utworów, gdyż inne uszy znacznie lepiej usłyszą niedociągnięcia, do których autor przywykł podczas pracy nad swoim dziełem. Zewnętrzny inżynier dźwięku ma doświadczenie, umiejętności, wiedzę i świeżość percepcji.

Czasami jednak miksowanie muzyki ogranicza się jedynie do znalezienia równowagi. Niektórzy aranżerzy od razu tworzą dobrze brzmiące utwory. A jeśli skrupulatnie podchodzisz do swojego materiału, możesz znacznie pomóc inżynierowi miksu. To samo dzieje się, gdy miks po masteringu pozostaje praktycznie niezmieniony: po prostu ten, kto miksował, już go przybliżył do ideału.

2. Monitorowanie

Oczywiste jest, że muzykę trzeba przez coś odtwarzać. Ale w tym przypadku jakość sprzętu dźwiękowego będzie miała wpływ na jakość miksu. Co więcej, jeśli istnieje wybór między drogimi głośnikami a niedrogimi monitorami, lepiej wybrać ten drugi.

Nie zaleca się mieszania zwykłej akustyki, szczególnie drogiej. Faktem jest, że taka akustyka zawsze upiększa dźwięk, ukrywając wszelkiego rodzaju artefakty, które łatwo pojawiają się na głośnikach muzycznych o mocy 1 W i większej. Do miksowania muzyki należy używać wyłącznie profesjonalnych monitorów. Są zaprojektowane tak, aby wydobyć wszystkie mankamenty dźwięku i sprawić, że będą słyszalne. Oznacza to, że odtwarzają dowolny dźwięk w jego oryginalnej formie, co ułatwia inżynierowi dźwięku .

Możesz także miksować muzykę za pomocą słuchawek. Ale profesjonaliści starają się tego uniknąć. Słuchawki nie zapewniają odpowiedniego obrazu stereo. I w końcu piosenka będzie słuchana w przestrzeni i w przestrzeni też trzeba ją oceniać. Chociaż dziś w sprzedaży są różne programy korygujące dźwięk słuchawek, przybliżające je do studia. Wygląda na to, że robią profesjonalne studio z monitorami zamiast słuchawek.

Ale miksowanie muzyki za pomocą słuchawek ma swoje zalety. Na przykład pozbycie się wpływu pokoju. Dźwięk przechodzący przez głośniki nabiera określonego koloru. Dlatego na różnych głośnikach, na różnych monitorach, w różnych słuchawkach ten sam utwór brzmi inaczej. Ale to nie jest takie złe. Fala dźwiękowa odbija się od ścian i w różnych pomieszczeniach nabierze różnych właściwości.

Dzięki słuchawkom możesz miksować muzykę w najgorszych, nieprzygotowanych pomieszczeniach. Jednak do pracy na głośnikach lub monitorach należy przygotować pomieszczenie. Najtańszym sposobem jest wytłumienie wszystkiego wełną mineralną, zasłonami zaciemniającymi, panelami dźwiękochłonnymi itp. Ale to temat na osobną dyskusję. W każdym razie spróbuj przetestować swój miks na różnych głośnikach i w różnych pokojach.

3. Interfejs dźwiękowy

Każdy komputer, który może wysyłać dźwięk do głośników, ma wbudowany interfejs audio. Ale dlaczego to nie wystarczy do miksowania muzyki? Faktem jest, że to urządzenie jest wyposażone w przetwornik ADC i DAC.

Przetwornik ADC (przetwornik analogowo-cyfrowy) przetwarza żywy, analogowy dźwięk (głos, akordy gitary, uderzenia perkusji) na kod cyfrowy, czyli zapisuje go do komputera. Z kolei przetwornik DAC (przetwornik cyfrowo-analogowy) sprawia, że ​​ten kod brzmi, czyli wysyła go do głośników.

Jeśli nie mamy zamiaru niczego nagrywać, to w ogóle nie potrzebujemy ADC. Jednak do miksowania muzyki potrzebny jest przetwornik cyfrowo-analogowy, który powinien być dobrej jakości. Jakość kart dźwiękowych wbudowanych w komputer pozostawia wiele do życzenia. Dlatego muzykowi lub początkującemu inżynierowi dźwięku zaleca się zaopatrzenie w zewnętrzną kartę dźwiękową. Dlatego muzykowi lub początkującemu inżynierowi dźwięku zaleca się zakup zewnętrznej karty dźwiękowej, a im jest ona droższa, tym lepiej.

Ale to urządzenie działa w połączeniu z głośnikami. Jeśli nie masz profesjonalnych monitorów, interfejs audio będzie bezużyteczny. Dlatego na początek możesz skorzystać z wbudowanej karty komputera. Nie musisz czekać, aż otrzymasz sprzęt, którego szukasz. Zawsze korzystaj z tego, co masz pod ręką.

4. Oprogramowanie

Możesz miksować muzykę w tym samym programie, w którym robiłeś aranżację. Większość sekwencerów jest wszechstronna, co pozwala na nagrywanie żywych instrumentów, tworzenie beatów , edycję partii, pracę z MIDI, miksowanie, masterowanie i wiele więcej. Będziesz także potrzebować wtyczek do przetwarzania: korektorów, kompresorów itp. Są one dostarczane z wieloma programami.

Miksowanie muzyki w sekwencerach online pozwala obejść się bez żadnych programów i wtyczek. Wystarczy komputer, tablet lub smartfon ze słuchawkami. Na przykład funkcjonalność Amped Studio daje Ci wszystkie możliwości miksowania utworu. Tutaj możesz zbudować równowagę między ścieżkami, przesuwać je, a nawet automatyzować przesuwanie i głośność dla każdego instrumentu. Konto Premium otwiera jeszcze więcej opcji automatyzacji.

Amped Studio posiada wbudowane kompresory, EQ, bramkę, pogłos i wiele innych efektów. Nie musisz nawet instalować żadnych wtyczek VST , chociaż ten sekwencer umożliwia korzystanie z VST. Wspomnieliśmy, że dla dobrego miksowania ważne jest słuchanie miksu na różnych głośnikach. Amped Studio otwiera się na dowolnym urządzeniu wyposażonym w przeglądarkę. Oznacza to, że miks możemy sprawdzić w dowolnym miejscu: na przykład odwiedzając znajomych lub rodziców.

Ten program online zapewnia również dostęp do wielu kont. Mogą w nim pracować wszyscy muzycy z grupy, słuchać utworów, wprowadzać zmiany, próbować nietypowych rozwiązań, coś poprawiać. Dzięki temu miksowanie muzyki jest bardziej obiektywne. Im więcej uszu, tym lepiej. Świeże spojrzenie tylko pomaga w pracy.

Jak zmiksować piosenkę?

Później przejdziemy przez ten proces krok po kroku, od routingu po przetwarzanie kanału głównego. Ale najpierw spójrzmy na miksowanie muzyki od zewnątrz, żeby uchwycić istotę, a nie powtarzać czynności mechanicznie. Dowiemy się, czym dokładnie zajmuje się inżynier dźwięku, miksując kompozycję i dlaczego to robi.

1. Bilans głośności

Precyzyjnie ustawione poziomy głośności sprawiają, że utwór jest już złożony. Jeśli jednak głośność poszczególnych utworów stale się zmienia, miks nie będzie stabilny. Dlatego instrumenty z oczywistymi atakami, szczytami i spadkami muszą być skompresowane. Kompresja zawęża zakres, eliminując różnicę między cichymi i głośnymi dźwiękami.

Miksowanie muzyki to jednak nie tylko spłaszczanie i wygładzanie krawędzi. Za pomocą suwaków głośności możemy budować perspektywę, zupełnie jak w malarstwie. Główne instrumenty można podgłośnić i tym samym przesunąć do przodu. To, co gra ciszej, schodzi na dalszy plan. I niech wypełniające małe rzeczy zabrzmią gdzieś bardzo daleko.

Zmiana balansu podczas odtwarzania miksu pomaga uczynić utwór bardziej dramatycznym, dynamicznym i energicznym. Automatyzacja jest jedną z najważniejszych technik miksowania muzyki. Możemy zautomatyzować głośność, rysując linię, wzdłuż której poziom będzie się zmieniał. A potem przesunie się równowaga: na pierwszy plan wyjdzie inny instrument, pojawią się inne akcenty, zmieni się rytm.

2. Bilans częstotliwości

Każdy utwór ma unikalną charakterystykę częstotliwościową (AFC). Ale różne instrumenty żyją w różnych zakresach. Miksując muzykę, budują zrównoważony obraz. Chociaż nie jest konieczne osiągnięcie płaskiej charakterystyki częstotliwościowej.

• Gitara basowa i basowa utrzyma niskie częstotliwości od około 40 do 800 herców. Jednocześnie mają także częstotliwość występowania (dzwonienie strun lub stukanie bijaka) – w okolicach 1000 Hz.
• Zakres werbli zaczyna się od około 200 Hz i rozciąga się aż do góry. Jednocześnie może mieć ciasny niski poziom około 100 Hz i jasny wysoki około 7000 Hz.
• Hi-hat i inne talerze wypełniają pełny zakres średnich i wysokich częstotliwości od 300 Hz i więcej. Ale często są poważnie cięte, pozostawiając tylko samą górę.
• Gitara elektryczna jest pośrodku, od 300 do 5000 Hz. Co więcej, szczyty i spadki w tym obszarze mogą być rozłożone w najbardziej nietypowy sposób.
• Pasmo przenoszenia fortepianu wynosi około 80 do 10 000 Hz. Podobnie jak gitara akustyczna.
• Syntezatory mogą zajmować szeroki zakres zakresów w zależności od charakteru dźwięku.

Ale przy miksowaniu muzyki zakresy instrumentów nie są zbyt ważne. Najważniejsze, że za dół odpowiadają stopy i bas, za górę blachy, instrumenty harmonii umiejscowione są pośrodku, a nad tym wszystkim wisi wokal, który zajmuje wszystko od dołu do góry. Dużo ważniejsze są konkretne częstotliwości i efekt, jaki daje ich wzmocnienie lub tłumienie.

• 30, 60 lub 100 Hz – główna niska częstotliwość kopnięcia i basu. Jeśli mamy niskie kopnięcie, a bas ma częstotliwość 100 Hz, wówczas przy kopnięciu wycinamy 100 Hz i dodajemy bas. I wzajemnie. Tak działają na koncercie. Moc werbla jest również ukryta przy 100 Hz.
• 250 Hz – pełnia lub dudnienie. Jeśli zrobisz tutaj duży garb na wokalu, otrzymasz pudełkowy dźwięk. Jeśli zrobisz duże wycięcie, podstawa głosu zniknie, stanie się powolna i cienka.
• 600 Hz – Gęstość i zmętnienie. Jeśli będzie go dużo (np. na gitarze basowej), instrument zabrzmi niewyraźnie i mydlanie. Jeśli to nie wystarczy, mieszanka straci pełnię, stanie się pusta.
• 800 Hz – Przy tej częstotliwości w złych pomieszczeniach słychać brudny dźwięk. Można go przyciąć, aby oczyścić instrument akustyczny lub wokal.
• 1,5 kHz – Czytelność werbla, kopnięcia, dzwonienie strun gitary basowej i obecność wokalu. Konkluzja jest mniej więcej taka sama – na tej częstotliwości instrument daje o sobie znać. Jeśli go dodasz, głos zbliży się do słuchacza, ale nabierze charakteru dzwonienia telefonu.
• 3, 4, 5, 7 kHz – kolory najwyższe. Trzeba po prostu wypróbować je po kolei i posłuchać, który najbardziej Ci odpowiada. Ważne jest, aby nie pojawiały się rezonanse i nie pojawiała się cierpkość. W obszarze 7-8 kHz pojawia się również dźwięk „c”, który może uderzać w uszy.
• 10 kHz i więcej – miękkość i lekkość. Zmiękcza kapelusze i werble, a wokal wznosi się.

To tylko przybliżone wytyczne. Miksowanie muzyki to delikatny proces i w każdym przypadku korekcja musi być indywidualna. W przypadku niektórych wokalistów dźwięk „c” może być akcentowany przy częstotliwości 9 kHz (a nie 7). W przypadku niektórych kopnięć klaps może wydawać dźwięk w zakresie 3 kHz (a nie 1,5). Zmętnienia można szukać w całym dolnym środku: od 300 do 1000 Hz (a nie tylko przy 600 i 800). Musisz więc ostrożnie podejść do każdego narzędzia.

3. Bilansuj zgodnie z planami

Rozmieszczenie instrumentów w przestrzeni tworzy harmonijny obraz również podczas miksowania muzyki. Nie tylko suwak głośności może przybliżyć lub oddalić instrument. Kompresory, korektory i pogłosy tworzą iluzje przestrzenne.

Na przykład niektóre kompresory mają regulowane parametry ataku i zwolnienia. Duży (długi) atak zwiększa siłę uderzenia, ale usuwa dźwięk. Krótki (szybki) atak sprawia, że ​​instrument jest mały, ale przybliża go. W ten sposób mózg odbiera sygnał dźwiękowy. Szybkie zwolnienie wyciąga cały brud i tworzy iluzję ogromnej przestrzeni. Długie wydanie sprawia, że ​​dźwięk jest zwarty i schludny.

Jak widać, miksowanie muzyki nie polega tylko na korekcji, ale ma duży wpływ. Korektor może sprawić, że wokale będą nie tylko ładniejsze, ale i bliższe. Przerobiliśmy już 1,5 kHz, co wypycha wokalistę z miksu o kilka kroków. Niskie częstotliwości przybliżają także wokale i każdy inny instrument. Ludzki mózg jest przyzwyczajony do tego, że z bliskiego źródła odbiera więcej basu. Nazywa się to „efektem bliskości”.

Wydaje się, że pogłos został tak stworzony, aby miksując muzykę uzyskać ogromne przestrzenie z odbiciami lecącymi we wszystkich kierunkach. Ale to urządzenie ma jeden parametr, który pozwala pozostawić wrażenie ogromu, a jednocześnie wysunąć głos do przodu, nie pozwalając, by utonął w pogłosie . To ustawienie nosi nazwę „Predelay”. Zatrzymuje się pomiędzy czystym dźwiękiem a przetworzonym dźwiękiem, oddzielając w ten sposób efekt od instrumentu.

Panorama to kolejny skuteczny sposób na ulepszenie miksowania muzyki. Umożliwia przesuwanie dźwięku nie tylko w przód i w tył, ale także w lewo i w prawo. Gra na gitarze z boku traci na znaczeniu, bo nie jest pośrodku. Ale jednocześnie przyciąga uwagę, ponieważ jest zlokalizowany w przestrzeni. Połóżmy klawisze odwrotnie, a teraz mamy szerokie stereo z dwoma punktami, które są dobrze słyszalne, ale jednocześnie dają do zrozumienia, że ​​to nie one są tutaj najważniejsze.

4. Wzbogacanie i dekoracja

Miksowanie muzyki nie zawsze wymaga tego rodzaju pracy. Zdarza się, że aranżer nadał barwom dość odważne, jasne i piękne. Czasami inżynier dźwięku otrzymuje nawet osobne ścieżki z opóźnieniami i pogłosem. Jeśli brzmią przyzwoicie, nie ma potrzeby ich przepisywać. Często jednak dźwięki wymagają dodatkowej obróbki już na etapie miksowania muzyki.

Najbardziej oczywistym sposobem wzbogacenia barwy jest nasycenie. Wystarczy otworzyć dedykowaną wtyczkę i dodać trochę harmonicznych . Korektory i kompresory symulujące działanie urządzeń analogowych również mogą wprowadzać zniekształcenia harmoniczne. Należą do nich emulacje PulTec, Teletronix, Fairchild, 1176. Emulacje magnetofonów i konsol powodują również, że dźwięk jest bardziej nasycony.

Miksowanie muzyki rzadko kończy się bez przetwarzania równoległego. Kompresory wytwarzające specjalne kolory są umieszczone na oddzielnych ścieżkach. Następnie realizowane są na nich wysyłki ze ścieżki głównej. Ten zwielokrotniony sygnał jest mocno skompresowany i starannie zmieszany z sygnałem głównym. Rezultatem jest gęsty dźwięk z dodatkowymi podtekstami. Różne kompresory dają różne kolory, możesz je mieszać według własnego gustu. To samo czasami robi się z korektorami.

Praca z pogłosami i opóźnieniami jest przez wielu uważana za najbardziej kreatywny etap miksowania muzyki. Rzeczywiście, dzięki tym efektom miks natychmiast zaczyna brzmieć pięknie i bogato. Ważne jednak, żeby nie przesadzić: pogłos powinien być ledwo słyszalny, a echa opóźnienia nie powinny wychodzić na pierwszy plan. Automatyzacja pozwala wykazać się tutaj pełną kreatywnością. Możesz na przykład włączyć opóźnienie w określonych miejscach, zmienić jego pulsację lub kolor. W niektórych momentach można wydłużyć ogon pogłosu lub podnieść jego poziom.

5. Pracuj z sekcją główną i grupami

To już ostatni etap miksowania muzyki. Ale po drodze można zastosować pewne techniki. Przetwarzanie wsadowe pomaga skleić ze sobą składniki mieszanki. Na przykład, jeśli połączysz kick, snair, hat w grupę i zawiesisz kompresor kolorujący, taki jak Slate FG-MU na wspólnej ścieżce, połączy to je razem. Bębny będą brzmiały jak jeden instrument: ze wspólnym rytmem, ze wspólną barwą, ze wspólnym poziomem.

Czasami miksowanie muzyki wymaga osobnego przetwarzania grupy instrumentalnej i oddzielnego przetwarzania grupy wokalnej. Wręcz przeciwnie, pomaga to trochę usunąć wokale z miksu. Można także zastosować kompresję sidechain, dzięki czemu podczas odtwarzania wokalu cała pozostała muzyka będzie lekko skompresowana, a głos będzie wysunięty do przodu.

Kompresory i ograniczniki wygładzają mikrodynamikę. Czasem jednak makrodynamika wymaga zmian, wręcz przeciwnie. I odbywa się to ręcznie. Pracę z makrodynamiką można prowadzić w trakcie miksowania muzyki lub pozostawić to inżynierowi masteringowi. Miejsca, które powinny eksplodować (na przykład refreny), głośniej zwiększamy o 1 decybel za pomocą automatyzacji. Tam, gdzie emocje, zgodnie z logiką utworu, powinny opaść, zmniejszamy głośność. A w refrenie wracamy do tego jeszcze raz.

Ponadto refreny i zwrotki można przetwarzać w różny sposób, tak że się różnią. Pomoże to również w rozwoju utworu muzycznego, czyniąc go bardziej interesującym i dynamicznym.

Demontujemy proces miksowania muzyki krok po kroku

Powstają całe kursy i szkoły uczące tej sztuki. A tydzień to za mało, żeby nauczyć się miksować. A tym bardziej jeden artykuł. Dlatego pokrótce omówimy tylko podstawę utworu. Przed rozpoczęciem pracy upewnij się, że ścieżki są odpowiednio zmontowane i oczyszczone. Kompresja usunie wszystkie ciche kliknięcia i dźwięki i sprawi, że będą głośne. Oczywiście musisz dopasować rytm i skorygować wysokość wokalu.

1. Przygotowanie miejsca pracy . Aby ułatwić nawigację po projekcie, pokoloruj ścieżki na różne kolory, umieść ikony, jeśli sekwencer na to pozwala. Na przykład w Amped Studio ścieżki są kolorowane automatycznie.

2. Trasowanie . Łącz instrumenty w grupy, aby wygodniej było z nimi pracować i później miksować muzykę w grupy. Werbel, kopnięcie i kapelusz w jednej grupie. W drugim – syntezatory. W trzeciej – partie wokalne. Czwarty to perkusja. Po piąte – gitary. Logika jest prosta. Następnie utworzymy osobną grupę dla instrumentów i osobną dla wszystkich wokali. I wyślemy te dwa utwory do ogólnej ścieżki miksu. Musimy także stworzyć ścieżki dla różnych planów pogłosu.

3. Ogólne przetwarzanie wstępne . Możesz od razu ustawić limiter na ścieżce głównej i obniżyć wszystko o 1-2 decybele. Chociaż wielu inżynierów dźwięku jest przeciwnych miksowaniu muzyki pod ogranicznikiem. Alternatywnie możesz od razu włożyć magnetofon: na przykład Slate VTM lub Waves Kramer Tape. Jeśli uda nam się uzyskać odważne brzmienie, magnetofon od razu nada odpowiednią barwę. Trzeba jednak pokręcić gałkami i posłuchać, w której konfiguracji gra lepiej.

4. Bilanse wstępne . Od razu ustawiamy wszystkie tłumiki tak, aby miks brzmiał mniej więcej równomiernie. Zostawiamy margines kilku decybeli. W miarę postępu miksowania muzyka będzie coraz głośniejsza. Wybieramy bazę (wokal, perkusja, główny instrument harmoniczny), reszta jest wyciszona (mute), aby nie przeszkadzać. Dokonujemy dokładniejszego wyważenia podstawy.

5. Kik . Wycisz wszystko oprócz perkusji i basu. Przy kopnięciu od razu dodajemy 30 lub 60 Hz, najlepiej emulując urządzenie żelazne. PulTec jest tutaj klasyczną opcją. Znajdź klik przy kopnięciu w zakresie 1-5 kHz, dostosuj go do swoich upodobań. Przy niskim kopnięciu można wyciąć 100 Hz, a na basie, wręcz przeciwnie, można dodać. Załóżmy kompresor z regulowanym atakiem i zwiększmy atak, aby kopnięcie było mocniejsze.

6. Ślimak. Próbujemy tych samych częstotliwości na snairze. Jeśli nie ma wystarczającej mocy, staramy się podnieść 100, 250 lub 600 Hz. Jeśli jasność nie jest wystarczająca, wypróbuj różne częstotliwości w górnym środku (1-7 kHz). Umieściliśmy także kompresor z dużym atakiem. Jeśli atak nie wystarczy, możesz spróbować użyć jakiegoś projektanta przejściowych.

7. Kapelusz. Miksując muzykę w stylu elektronicznym, zwykle nie dotyka się talerzy, ponieważ od razu wybierane są dla nich dobre próbki. Ale możesz obniżyć niskie częstotliwości od 300 Hz, obniżyć wysokie, jeśli za bardzo skwierczą. Jeśli ustawisz kompresor na mały atak, możesz uzyskać kolczaste, ostre uderzenie, które czasami tworzy dobry rytm.

8. Grupa bębnów . Zwykle jest po prostu skompresowany z dużym atakiem i małym zwolnieniem. Jeśli jednocześnie kopnięcie i szarpnięcie są mocno stłumione, lepiej mieszać kompresor równolegle.

9. Bas . Bas jest zwykle emulowany za pomocą Teletronix LA-2A. Od razu wyprowadza odpowiednie ataki. Przy miksowaniu muzyki z syntetycznym basem kompresor potrzebny jest jedynie przy lekkim przeciążeniu i tworzeniu harmonicznych. Jeśli podnieśliśmy 30 Hz dla stopy, to lekko podniesiemy 60 dla basu. Tutaj trzeba szukać gdzie jest więcej niskich tonów: przy kopnięciu czy przy basie.

10. Syntezatory . Jeśli jest ich kilka, regulujemy balans pomiędzy nimi, a potem zrównujemy to z perkusją i basem. Podczas miksowania muzyki główna praca z syntezatorami polega na ich nasyceniu i ekspansji. W tym celu kompresja równoległa , wyrównanie m / s, zniekształcenie, nasycenie. Jeśli chodzi o korektę częstotliwości, możesz spróbować dodać 250, 600, 1500 Hz. Ale koniecznie sprawdź wokale.

11. Wokal . Najważniejszy punkt. Kompresja sprawia, że ​​wokale od razu wyglądają pięknie. Ale możesz umieścić kilka kompresorów, dostroić je ze słuchu i przełączając, znaleźć najbardziej odpowiedni. Do każdego wokalu podczas miksowania muzyki zakładają filtr obcinający dół do 60-90 Hz. Usunie to ewentualne tupanie i brzęczenie. Rozważaliśmy już częstotliwości wokali: pełnia przy 250 Hz, obecność przy 1,5 kHz, „s” przy 7-8 kHz.

12. Pogłos . Zwykle do dekoracji bierze się opóźnienie rytmiczne (ćwiartka, triola lub ćwiartka z kropką) oraz kilka pogłosów o różnych algorytmach i różnej długości (długa płyta, krótka płyta, komora, pokój). Tworzymy dla nich utwory, wysyłamy wokale wysyłając i słuchamy, który najbardziej pasuje, trochę miksując. Następnie robimy to samo ze snairem i syntezatorami.

Jeśli pod koniec miksu nie uzyskasz pożądanej gęstości, pogłos może pomóc nieco załagodzić sytuację. Wypoleruje także wady wokalu. W przypadku opóźnienia zwykle przepisuje się automatyzację, zwiększając głośność w przerwach, aby wypełniała je rytmicznie. Z kopnięciem i basem zwykle nie współpracuje się z niczym. W przeciwnym razie pojawi się brud i szum. Nie twórz zbyt wielu planów. Wystarczą dwa lub trzy.

13. Opanowanie . Proces ten nie jest uważany za miksowanie muzyki, ponieważ tutaj trwają już prace nad gotowym miksem, który stanowi jeden utwór. Zazwyczaj masteringiem utworu zajmuje się inna osoba, a nie ta sama osoba, która go miksowała. Potrzebne są tu świeże uszy i wysokiej jakości sprzęt. Jeśli jednak nie można skontaktować się z inżynierem masteringu, możesz spróbować samodzielnie przetworzyć kanał główny.

Aby to zrobić, potrzebujesz przynajmniej limitera i ścieżki referencyjnej. Za pomocą limitera przybliżasz głośność do poziomu odniesienia. Ale to urządzenie nie tylko wzmacnia dźwięk, ale także kompresuje zakres utworu, czyli działa jak kompresor. Na tym miksowanie muzyki może się zakończyć.

Ale oprócz ogranicznika istnieje wiele złożonych wtyczek VST do pracy z sekcją główną. Należą do nich Drawmer S73 firmy Softube i cieszący się dużym uznaniem iZotope Ozone. Pomagają dodać powietrza, basu, uderzenia do utworu, wykonać kompresję równoległą i EQ, rozszerzyć stereo, zrobić m/s EQ i wiele więcej. Ale zawsze powinieneś sprawdzić wyniki miksu z wynikami masteringu. Jeśli nie przynosi poprawy, lepiej odmówić.

Wniosek

Opracowaliśmy podstawy inżynierii dźwięku, w skrócie przeszliśmy przez proces miksowania, zarysowaliśmy punkty, na których należy polegać podczas pracy. Sztuki miksowania muzyki nie da się opanować w jeden dzień. Wymaga to lat szkoleń i nauki. Ale teraz możesz łatwo zrobić szorstką mieszankę.

Jeśli potrzebujesz informacji na temat wtyczek, znajdziesz je w innym artykule. Tutaj celowo nie analizowaliśmy konkretnych korektorów i kompresorów, aby było jasne: dobry dźwięk tworzą nie urządzenia, ale umiejętności i słuch. Możesz nawet zmiksować utwór bez instalowania żadnego oprogramowania na komputerze – wystarczy dostęp do Internetu. Dzięki sekwencerowi online możesz od razu rozpocząć miksowanie.

Nie czekaj na okazję zakupu drogiego sprzętu i wtyczek. Bo dobre miksy powstają głównie dzięki poświęceniu. Jeśli interesuje Cię miksowanie muzyki, znajdziesz w Internecie mnóstwo filmów szkoleniowych, zacznij ćwiczyć, a za kilka tygodni poczujesz się jak ryba w wodzie.