Piyano notaları

Müzik bestelerinde notaların pek çok sayı ve sembol de bulunmaktadır. Bu semboller sistemine müzik notasyonu denir.

Bu isimler ilk bakışta korkuya neden olabilir, ancak cesaretinizi yitirmek için acele etmeyin. Bu yazıda müzik notalarında ustalaşmak için gerekli olan dokuz temel prensibe bakacağız.

Piyano için notalara bakacağız ama endişelenmeyin; bu trombon, balalayka veya keman için olanla aynı.

Notlar

Latince'den tercüme edilen "not" terimi "işaret" veya "işaret" anlamına gelir. Notlar, alfabenin harfleri gibi grafik sembollerdir. Çıtadaki her nota belirli bir sesi ve onun süresini temsil eder. Notanın asanın dışında görünmesiyle ancak süresini değerlendirebiliriz. Bir notanın sesinin süresine süresi denir ve şimdi bundan bahsedeceğiz.

Not süreleri

Başlamadan önce şu durumu hayal edelim: Size bir elma ikram edildi ve onu mümkün olduğu kadar çabuk yemeniz söylendi. Doğal olarak bu biraz zaman alacak. Şimdi size bir elmanın tamamının değil, yalnızca yarısının verildiğini hayal edin. Yarı zamanda yarı yarıya yapabileceğinizi varsaymak mantıklıdır. Ve şimdi size bir elmanın yalnızca dörtte birini yemenin teklif edildiğini hayal edin; bunu dört kat daha hızlı yapabilirsiniz, vb.

Şimdi ana sürelere dönelim ve isimlerini dikkatlice düşünelim.

Ve işte notların bölünmesinin nasıl göründüğü.

Tam bir nota en uzun ses süresini temsil eder.

Yarım notanın süresi tam notanın iki katı kadardır.

Çeyrek nota, yarım notanın yarısı kadar, tam notanın dört katı uzunlukta ses çıkarır.

Sekizinci nota, çeyrek notanın yarısı kadar, yarım notanın dört katı kadar süreye sahiptir ve bu şekilde devam eder. Bir notanın tamamını doldurmak için sekiz adede kadar sekizlik nota (sekizlik nota da denir) kullanmanız gerekir.

On altıncı, otuz ikinci ve altmış dördüncü notalar gibi daha kısa süreler vardır.

Sekizinci ve daha küçük süreler bir arada gruplandırılabilir ve görünümleri buna göre değişir.

Aşağıda sekizinci notaları tek bir grupta birleştirmenin bir örneği verilmiştir.

Zaman imzası ne anlama geliyor ve atım nedir

Her müzik parçasının kendine ait bir zaman işareti vardır. Ancak bu kavramla ne kastedilmektedir? Anlamak için dalgalanma, kesir ve metre terimlerine aşina olmamız gerekir.

Muhtemelen, performansı sırasında seyircinin sanatçıyı alkışlamaya başladığı konserlere gitmişsinizdir. Alkışlar ilk başta kaotik gelebilir, ancak birkaç saniye sonra herkes hep birlikte alkışlamaya başlar. İnsanlar nabzı hissederler ve bu nedenle ritmik ve eşzamanlı olarak alkışlarlar. Nabız dediğimiz müzikal hareketi karakterize eden bu düzenliliktir.

Nabzın kesir adı verilen kendi ölçü birimi vardır. Vuruşlar ritmiktir ancak farklı güçlere sahiptir. Bunların arasında güçlü ve zayıf kısımlar var. İlk vuruş her zaman güçlüdür ve grafikte kırmızıyla gösterilir. Zayıf atımlar mavi renkle gösterilir.

Güçlü ve zayıf vuruşların sırası bir müzik parçasının ölçüsünü oluşturur. Bu örnekte üç paylaşım görüyoruz ancak bu birçok olası seçenekten yalnızca bir tanesi.

İki bitişik alt vuruş arasındaki mesafeye vuruş denir. Gösterimde ölçüler çubuk çizgilerle gösterilir.

Artık ölçü, vuruş ve ölçü tanımlarına aşina olduğumuza göre dikkatimizi zaman işareti kavramına çevirebiliriz.

Bir müzik parçasının zaman işareti, matematiksel bir kesiri andıran ancak bölme çizgisi olmayan bir yapıdır. İşte bazı örnek boyutları:

Zaman işaretindeki en üstteki sayı, bir ölçüde kaç vuruş olduğunu gösterir.

Alttaki sayı her vuruşun uzunluğunu belirler.

Üstteki sayı, her bir ölçüde kaç vuruşun sayılacağını gösterir (örneğin, 2, 4, 3, 6 vb.).

Altta bulunan sayı, nabzın ne kadar süreyle atılması gerektiğini belirler (örneğin çeyrek, sekizde bir vb.).

Vuruşlar eşit olsa da çubuklar farklı uzunluklarda notalarla doldurulabilir. Böylece sekizde bir, on altıda bir, çeyrekler ve diğer süreler tek bir ölçüde birleştirilebilir.

Kazalar – keskin, düz, bekar

Müzik notaları, bazıları hiyerogliflere benzeyen çeşitli semboller içerir. Bu sembolleri daha detaylı tartışalım.

Müzikte değişiklik, tonalitenin ana adımlarında değişiklik anlamına gelir. Bu adımlar notalarla temsil edilir (Do, Re, Mi, Fa, Sol, La, Si). Bir adımın sesi yukarı veya aşağı değiştirilebilir. Bu değişiklikleri belirtmek için özel işaretler geliştirilmiştir:

Sharp – bir notanın sesini yarım ton yükseltir.

Düz – bir notanın sesini yarım ton azaltır.

Yarım ton, bir enstrümandaki iki bitişik tuş arasındaki mesafeyi tanımlar.

Aşağıdaki resimde piyano klavyesindeki diyezlerin düzeni gösterilmektedir.

E diyez tuşunun F tuşuyla aynı konumda olduğunu unutmayın. Bunun nedeni aralarında yalnızca yarım ton bulunmasıdır. Bahsettiğim gibi, diyez notayı yarım ton yükseltir, bu da E diyezinin F olmasına neden olur. Aynı şey Do diyez, F bemol ve Do bemol için de geçerlidir.

Aşağıdaki resimde dairelerin konumu gösterilmektedir:

diyezlerin ve bemollerin aynı tuşları işgal ettiğini unutmayın. Bu, radi diyezin aslında mi bemol'e eşdeğer olduğu anlamına gelir. Bir bakıma haklısınız; bu tuşlar kulağa aynı geliyor ancak kağıt üzerinde kayıtlarının tuşların belirlediği kurallara uyması gerekiyor.

diyez ve bemol harfleri nasıl doğru yazılır?

Notaların ve tesadüflerin adlarını telaffuz etmemizin aksine, bunlar yazıldığında sıra tersine döner. Önce kazara işaret, ardından not belirtilir. Bir göz at:

Değişim belirtileri arasında bekar özellikle önemlidir.

Bekar hem düz hem de keskinin hareketini iptal eden bir semboldür. Bir notanın önünde bu sembolü fark ederseniz, normal bir beyaz tuş yani hiçbir değişiklik yapılmadan bir nota çalmanız gerektiği anlamına gelir. Bekar sembolü şu şekilde görünür:

Ayrıca çift keskinlik de vardır:

ve çift daire:

İlk sembol bir haça benzer ve notayı iki yarım ton (yani bir tam ton) yükseltir. İkinci karakter arka arkaya iki bemol temsil eder ve notayı iki yarım ton düşürür. Bir müzik notasında çift keskin sembollü bir F notası varsa, o zaman enstrümanda G notasını çalacağız.

Bu garip görünebilir, çünkü neden sadece G notasını kullanmıyorsunuz? Ancak müziğin matematikle pek çok ortak noktası vardır ve içinde uyulması gereken yasalar vardır. Bu nedenle çift keskin ve çift düz semboller tanıtıldı.

Tiz ve bas nota anahtarı

Bir müzik asası kullanarak, hangi seslerin daha yüksek, hangilerinin daha düşük olduğunu görsel olarak belirleyebiliriz, ancak yalnızca birbirleriyle ilişkili olarak.

Çıtada yalnızca bir nota varsa ne yapmalı? Yüksekliği nasıl belirlenir? Bu konuyu açıklığa kavuşturmak için anahtar kavramını tanıtmamız gerekiyor.

Nota anahtarı, belirli bir notanın çıta üzerindeki konumunu tanımlayan bir semboldür. Gelin buna daha yakından bakalım.

Mevcut notasyon sisteminde çıtadaki notalar şu şekilde düzenlenmiştir:

Tiz nota anahtarında, tıpkı bas nota anahtarındaki yüksek notalar gibi, düşük notaların ek satırlara yazıldığını unutmayın. Müzikte yalnızca bir nota anahtarı kullanılsaydı müzik notasının nasıl görüneceğini hayal edin. Piyanoda 88 tuş var ve bunların her birinin bir şekilde kadroya yansıması gerekiyor. Ancak toplamda sadece 5 hat mevcut. Bu durum görsel algı ve müzik okuma açısından sakıncalı olabilecek birçok ek cetvel kullanma ihtiyacını doğuracaktır.

Bu nedenle 11. yüzyılda müzik teorisyeni Guido d'Arezzo özel semboller - anahtarlar - önerdi. Nota anahtarları, asa üzerinde bir başlangıç ​​noktası olarak hizmet etmek ve diğer notaların dikkate alınması gereken notayı belirtmek üzere yaratılmıştır.

Notaların hece adlarına sahip olduğunu (Do, Re, Mi…) muhtemelen biliyorsunuzdur, ancak aynı zamanda Latin alfabesindeki harflerle de gösterilebilir. Örneğin, tuz notası G harfiyle gösterilir. Tiz nota anahtarının yaratılmasının temelini oluşturan bu harfti.

Gördüğünüz gibi ana kıvrımlı çizgi ikinci değnek çizgisini geçiyor. Böylece anahtar bize G notasının ikinci satırda olduğunu söylüyor. Bunu bilerek kalan notların yerini kolaylıkla tespit edebiliriz.

Bu notaya kemanın çaldığı aralıkta kullanılmasından dolayı “tiz” adı verilmektedir. İlk oktavdaki tiz nota anahtarındaki notaların dizilişi bu şekilde görünür.

Bas nota anahtarının kıvrımı, çıtanın dördüncü çizgisiyle kesişir ve onu her iki tarafta iki nokta çerçeveler. Tiz nota anahtarı gibi, bas nota anahtarı da bir referans noktası görevi görür - bu durumda F notası. Bunu bilerek, kalan notaların konumunu kolayca belirleyebiliriz. Küçük bir oktavda aşağıdaki konumlarda bulunacaklardır:

Bas nota anahtarı aynı zamanda “F-nota anahtarı” olarak da adlandırılabilir.

Müzikte duraklamalar

Müzikte sesin olmadığı sessizlik anına genellikle duraklama denir. Notalarda olduğu gibi, dinlenmeler de farklı uzunluklara sahip olabilir. Dinlenmelerin adları nota sürelerinin adlarına karşılık gelir ancak grafiksel gösterimleri farklıdır. Aşağıda ana dinlenmeler ve bunlara karşılık gelen nota süreleri verilmiştir.

Duraklamanın bir anlık sessizlik olduğu konusunda anlaştık. Ancak piyanoyu çalıp tek elinizle duraklarsanız gerçek sessizliği duyamazsınız. Müzikal sessizlik kavramı ilginizi çekiyorsa John Cage'in “4.33” adlı eserini dinlemenizi tavsiye ederim. Bu besteyi icra eden müzisyenler tek bir ses çıkarmazlar. Bunun yerine izleyici çevredeki seslere katılıyor ve ortamla uyum buluyor. Bu çalışmanın orijinal yorumdaki performansı internette bulunabilir.

Müzikal personel – üzerinde ne var

Sesin çeşitli fiziksel özellikleri vardır ve bunlardan biri de frekansıdır. Müzikte bir sesin frekansına genellikle perde veya perde denir. Ancak bu yükseklik kağıt üzerinde nasıl temsil edilebilir?

Bu soru, 11. yüzyılın başında İtalyan keşiş, öğretmen ve teorisyen Guido Aretinsky (Guido d'Arezzo) tarafından yanıtlandı. Farklı yükseklikteki sesleri paralel cetveller üzerinde birbirinin altında tasvir etmeyi önerdi. Bu sisteme çıta adı verildi.

Yöneticilerin aşağıdan yukarıya doğru olduğunu lütfen unutmayın.

Ölçek Oktav Aralığı

Sadece yedi temel notanın olduğunu hatırlatmama izin verin. Birbiri ardına sırayla düzenlenirler: Do, Re, Mi, Fa, Sol, La, Si. Bu diziye ölçek denir. Okulda çocuklara şu kural öğretilir: Sesler bu sıraya göre düzenlenmişse, bu bir ölçektir.

Bu dizi sonsuz sayıda tekrarlanabilir. Örneğin, C notasının ardından tekrar Do notası gelir ve bu şekilde devam eder. Biri altta, diğeri üstte olan iki Do notası arasındaki mesafeye oktav denir (Latince sekiz anlamına gelen kelimeden gelir).

Ve gerçekten de Do – 1, Re – 2, Mi – 3… Si – 7'yi sayarsak, Si'den sonraki nota yine Do olacak ve 8 olarak adlandırılacaktır. Bir sonraki oktavın ilk notası olacaktır.

Tarihsel olarak müzikte en yaygın olarak dokuz oktav kullanılmıştır. Her müzik enstrümanının yanı sıra insan sesinin de kendi perde sınırlamaları vardır. Yani her biri kendi aralığında en düşük ve en yüksek notayı üretebilmektedir. Alt kayıttaki en uç nota ile üst kayıttaki en uç nota arasındaki mesafeye aralık denir. Her enstrümanın ve sesin kendine özgü bir aralığı vardır. Menzil genellikle oktav cinsinden ölçülür. Örneğin bir piyanoda yedi tam oktav ve iki eksik oktav bulabilirsiniz. Bu nedenle, tuşları düşükten yükseğe doğru sırayla çalarsanız, gam (do, re, mi, fa, salt, la, si) yedi kez tamamen tekrarlanacaktır.

Dinamik

İnsan konuşması gibi müzik dilinin de belirgin bir duygusallığı vardır. Performansın dinamikleri ve nüansları nedeniyle müzikte elde edilen birçok renk tonu vardır. “Dinamik” kelimesi Yunanca “güç” anlamına gelen “dynamis” kelimesinden gelmektedir. Dolayısıyla müzikteki dinamik sesin gücüyle ilişkilidir. Farklı ses yoğunluğu seviyelerini ifade etmek için özel İtalyanca terimler kullanılır. Aşağıdaki tablo ana dinamik renk tonlarının tanımlarını ve yorumlarını göstermektedir.

Müzik yazarken besteci her parça için dinamik tonları belirler. Dolayısıyla bir kompozisyonda dinamikler birkaç kez değişebilir.

Müzikal dokunuşlar

Müzikal referans kitabı, vuruşun çeşitli müzik enstrümanlarında ses üretmenin bir yolu olduğunu belirtir. Örneğin, piyanoda ses üretimi tuşlara nasıl dokunduğunuza, kemanda ise yayın tellere nasıl dokunduğuna bağlıdır. Her enstrüman grubunun (klavyeler, perküsyonlar, yaylılar vb.) karkas adı verilen kendi ses çıkarma yöntemleri vardır. Terim, “dokunmak” veya “dokunmak” anlamına gelen Fransızca bir kelimeden gelir.

Hemen hemen her enstrümanda yapılabilecek belirli vuruşlar vardır. Ancak belirli enstrümanların doğasında olan bu tür dokunuşlar da vardır. Örneğin “pizzikato” vuruşu yalnızca yaylı telli çalgılarda mümkündür. Aşağıda çeşitli müzikal dokunuşların örnekleri verilmiştir.

Notların altına çizilen çizgiye karalama denir. Bu notaların sesleri sorunsuz bir şekilde birbirine geçiyor. Bu vuruşa “legato” denir.

Noktalı notalar kısa, staccato sesi belirtir. Bu tekniğe “staccato” denir.

Aşina olabileceğiniz başka birçok müzikal dokunuş var.

Ek müzikal işaretler

Bu yazımızda notaların temel özelliklerini ve notaların ana sembollerini inceledik. Ancak ele almadığımız ancak daha az önemli olmayan birçok işaret daha var. Bazıları melizmalarla (müzikteki süslemelerle) ilgilidir ve ayrıca nota yazmayı ve okumayı kolaylaştırmaya yardımcı olan semboller de vardır. Başka birçok işaret de var, ancak bunlardan yalnızca birkaçını ele alacağız: