Soorten melodieën

Muziek bestaat uit melodieën. Er zijn zeven standaardnoten, maar geen van de honderden miljoenen motieven wordt herhaald. Hoe is dit mogelijk? Het draait allemaal om de kenmerken en soorten melodieën. In feite is het een melodisch gevoel ingebed in een muziekstuk of een nummer. Ieder mens is uniek, voelt op zijn eigen manier. Daarom is de muzikale expressiviteit zo anders.

Iedereen kan zijn eigen melodieën componeren. Als je niemand probeert te herhalen, maak dan de melodie vergelijkbaar, dan zal het motief uniek zijn. Dergelijke creativiteit is voor iedereen zonder uitzondering beschikbaar: het maakt niet uit of je een professional of een amateur bent.

Waar wordt muziek van gemaakt?

Muziek – is een specifieke reeks geluiden, gecomponeerd in toon. Voor het spelen van de tonen worden muziekinstrumenten en moderne technische middelen gebruikt. Muziek bestaat uit twee algemene kenmerken: tijd (snelheid) en ruimtelijk (hoogte).

Elk nummer klinkt anders. Heb je je afgevraagd waarom?

Het gaat allemaal om het emotionele contact dat ontstaat tijdens het luisteren naar deuntjes. De impact ervan is groot. Vanuit natuurkundig oogpunt is het de geluidsstimulus. Hoe fijn is het echter om je te ergeren aan een melodieus nummer.

Op school leerden we dat muziek uit noten bestaat. En dat is het inderdaad. De maker van hoogbouwgeluiden wordt beschouwd als Guido Aretinus, een Italiaanse monnik die in de elfde eeuw leefde. Hij vond ook de notenbalk uit en de methode van grafische aanduiding op papier.

Er zijn eigenlijk nog veel meer aantekeningen. Slechts één toonhoogte (octaaf) heeft er zeven. Dit is een reeks geluiden, waarbij er geen dissonantie is. In eenvoudige woorden: in een bepaalde groep zijn noten melodieus en reproduceren ze de harmonieuze geluiden.

Wat is een melodie?

Het verhaal bestaat uit zinnen, woorden en letters. Het nummer bestaat op zijn beurt uit een melodie, octaven en klanken.

Melodie is een opeenvolging van harmonieuze en welluidend gecombineerde geluiden. Het belangrijkste element in muziek is het type. Zelfs als je een liedje uit je hoofd neuriet, speel je de melodie toch. Een motief dat niet uit het hoofd kan worden ‘weggegooid’ is een vasthoudende melodische lijn, een goed onthouden element.

Als je denkt dat de hits die in je hoofd ronddraaien uit het niets verschijnen, dan is dat niet zo. Componisten en producenten overwegen dergelijke nummers zorgvuldig. Grotendeels dankzij de melodie: eenvoudig, sonoor, goed onthouden en uit het geheugen gereproduceerd.

Er is een lied en er is een melodie. Wat is het verschil?

Aan de hand van een voorbeeld van een track proberen we aan te tonen dat dit verschillende definities zijn. Melodie maakt in de regel deel uit van een muziekcompositie. Een soort staaf waaraan het hele liedskelet is gespannen. Er zijn drums, zang, bas, verschillende instrumenten, effecten en samplers door het hele nummer. Ze klinken allemaal in koor. Het is te danken aan de melodie – waarin al deze elementen met elkaar verbonden zijn.

Melodie verschilt van een eenvoudige reeks tonen door de volledigheid van het muzikale statement, de perfectie van de melodische wending. Korte muzikale frases vormen samen een langere. De zin zelf is een formatie met twee motieven die twee metrische maten duurt.

Structureel bestaat een melodie uit verschillende elementen:

1. Toonhoogte (een combinatie van een bepaalde reeks geluiden – meestal een kleine hoeveelheid);
2. Bereik (afstand tussen de laagste en hoogste tonen);
3. Contour (de vorm van een reeks melodische elementen: frasen, bogen);
4. Intervallen (gemeten in halve tonen, de afstand tot de eerste noot in een bepaalde toonsoort – tonica).

Het genre in muziek, ritme, harmonie, dynamiek, geluid en andere kenmerken zijn afhankelijk van het type melodie. Je hebt waarschijnlijk wel eens gehoord wanneer zangers of muzikanten een melodie strikt in een bepaalde toonsoort kunnen spelen. Er wordt aangenomen dat hoe kleiner het bereik, hoe gemakkelijker het is om te reproduceren. Het bredere bereik is echter potentieel interessanter voor de luisteraar vanwege de niet-standaard, originele en complexe melodie.

Verschillende melodietypes

Er zijn veel muziekgenres. Er kunnen echter verschillende soorten melodieën worden onderscheiden. Op een andere manier kunnen we zo’n motief een melodische beweging noemen. Deskundigen definiëren de zogenaamde enkele geluidsstroom. De melodische lijn heeft bepaalde overeenkomsten: naar analogie met spirituele en emotionele beweging zijn er ups en downs, bewegend tussen hoge en lage tonen. Dergelijke richtingen zijn melodische bewegingen. Hier zijn enkele van de belangrijkste.

Horizontale beweging

Frederic Chopin wordt beschouwd als een van de meest prominente vertegenwoordigers van de horizontale beweging in melodie. Een kenmerk van de melodische lijn is een repetitief geluid met frequente akkoordwisselingen. Het is dus mogelijk om het geluid te diversifiëren, om constante monotonie te vermijden. Als we de melodieën analyseren waarin er een horizontale beweging is, dan is het belangrijkste kenmerk de afwezigheid van scherpe overgangen en ontwikkeling. Dergelijke motieven komen we vaak tegen in volksliederen.

Golvende melodie

In tegenstelling tot de vloeiende beweging valt een golvende combinatie van klank en tonale sprongen op. De melodie volgt bepaalde progressieve bewegingen: op en neer. Geen scherpe pauzes. Daarom zijn dit soort geluidsgolven in het motief te onderscheiden. Muzikanten bereiken dankzij deze techniek een rustige en systematische ontwikkeling van de compositie. Het is een zeer populaire melodische beweging die terug te vinden is in professionele producties, popmuziek en folklore. Onder de klassiekers valt Ludwig van Beethoven te onderscheiden.

Oplopende beweging

Melodieën met oplopende bewegingen kenmerken zich door de aanwezigheid van een groot aantal hoge tonen. Johann Sebastian Bach heeft veel van dergelijke werken. Met deze techniek bereikt de componist emotionele spanning en verheffing. Niet iedere dergelijke stijgende beweging houdt echter rechtstreeks verband met energie. Het gaat veeleer om de algehele emotionele toestand van de compositie.

Dalende beweging

Bij melodieën met een dalende beweging is er daarentegen sprake van een emotionele ontlading, een afname van de aanwezige spanning. De taak van de componist die dit soort melodieën gebruikt, is om bij de luisteraar een gevoel van evenwicht en kalmte op te roepen. Vooral als het om het middenregister gaat. Componisten zijn voorzichtig als ze met het lagere register werken, omdat je met overmatige ijver gemakkelijk een zware en treurige (zelfs treurige) achtergrond kunt bereiken. Vaak worden in zangpartijen liedjes met dalende bewegingen gebruikt – voor de eenvoud en gemak.

Melodie met sprongen

Melodieën met springende beweging zijn composities die qua emotionele achtergrond en klank energiek zijn. Meestal zijn dit snelle liedjes en melodieuze motieven. Sprongen zijn smal en breed. In het eerste geval is het aantal instrumenten relatief klein en eentonig. Bij brede sprongen wordt een ander spectrum aan instrumentale muziek gebruikt. Pjotr ​​Iljitsj Tsjaikovski heeft genoeg ritmische melodieën en bewegingen in zich.

Melodie met sequentie

Een sequentie is een herhaling van het muzikale element van een thema op verschillende niveaus van de schaal. Dergelijke herhalingen worden uitgevoerd voor een logisch, gepland en consistent spel van de compositie. In deze melodie kunnen ook enkele leningen van andere hierboven beschreven typen worden gebruikt. Composities met opeenvolgende melodische bewegingen zijn te vinden bij Ludwig van Beethoven en andere componisten.

Alle melodieën, ongeacht de melodische beweging, worden gekenmerkt door de aanwezigheid van een hoogtepunt. Dit is het hoogste punt van zijn ontwikkeling, dat wordt gekenmerkt door bepaalde kenmerken: een verhoogde geluidsfrequentie, verbeterde dynamiek, het gebruik van toonovergangen, golven, stijgende en dalende intonaties.

Modus: mineur, majeur

Modus is een systeem van onderlinge verbinding van geluiden: zowel stabiel als onstabiel. De meest voorkomende modi zijn klein en groot. Qua kenmerken, structuur en verschillende kenmerken verschilt de minor ernstig van de majoor. De eerste wordt gekenmerkt door een rustiger, evenwichtiger geluid. Vaak nemen ze er hun toevlucht toe om emoties van verdriet, verdriet en een romantische stemming bij de luisteraar op te roepen. Major daarentegen wordt geassocieerd met een vrolijk, vreugdevol en levensbevestigend geluid.

Bij verschillende soorten melodieën wordt de modus gebruikt om de zogenaamde klankschalen en stappen te regelen. Het grootste belang wordt gehecht aan de eerste stap van de serie, die het tonicum wordt genoemd. Het is belangrijk voor een muzikant om de kleine en grote modi te begrijpen en uit te zoeken, aangezien deze de meest voorkomende ter wereld zijn. De kwestie beperkt zich echter niet tot deze twee modi. Pentatonische, jazzimprovisatie, kerkelijke en vele andere modi vallen op. Ze zijn karakteristiek en inherent aan bepaalde culturele tradities, muzikale kenmerken van een bepaalde regio. Ze kunnen kunstmatig door componisten worden gemaakt voor verschillende doeleinden.

Harmonie en textuur

Als je meerdere klanken op dezelfde gitaar speelt, is het helemaal niet zeker dat je een kort melodisch akkoord krijgt. Het zijn de akkoordprogressies en klankcombinaties (evenals sequenties) die verantwoordelijk zijn voor hoe harmonieus de melodie uitpakt. Muzikanten hebben zelfs een aparte academische discipline (Harmonie), die ze aan het conservatorium studeren.

Voor een externe luisteraar is muzikale harmonie hoe melodieus en mooi de muziek klinkt. Architectonisch consonant en evenredig van toon en consistent in emotioneel kleurgeluid. Dergelijke eufonie is textuur. Een soort orde in de muzikale wereld van modi, geluiden, tonen en akkoorden.

Registers en klankkleuren

Registreren in vereenvoudigde vorm wordt als een muzikaal bereik beschouwd. Een van de meest expressief klinkende instrumenten in dit opzicht is bijvoorbeeld de piano. Het presenteert drie hoofdregisterklassen:

• laag;
• midden;
• hoog.

In het lage register zijn de klanken wat gedempt, met een karakteristieke, wat zware toon. Dit omvat basinstrumenten (en baszang). Het is gebruikelijk om menselijke zang te associëren met het middenregister. Er wordt aangenomen dat het handig is voor de meeste muziekwerken en kenmerkend is voor veel mensen (bariton). Het hoge register (tenor) wordt gekenmerkt door de bijbehorende klankkleur – luchtigheid, lichtheid. Slechts enkele muziekinstrumenten combineren alle registers. Daarom is de piano lange tijd een constante metgezel geweest van componisten die muziek creëren.

Ritmisch patroon en tempo

Ritme wordt geassocieerd met muzikaal tempo – dat wil zeggen dat de geluidssnelheid de verhouding is van reeksen van een bepaalde duur. Muziekgenres (en typen) worden grotendeels geassocieerd met ritme. Hoe ritmischer en hoger ze zijn, hoe groter de neiging tot genres als disco, house, techno. De meest gemeten ritmes zijn te vinden in walsen. In de marsen zijn sterke accenten aanwezig. In beide gevallen is het ritme helder en consistent. In jazzcomposities is het ritme daarentegen impliciet en gevarieerd. Er zijn snelle, gemiddelde en gematigde tempo's.

Slagen

Slagen zijn variaties in geluid. Dit zijn de geluidsextractiemogelijkheden die kenmerkend zijn voor muziekinstrumenten. De manieren om noten uit te voeren zijn niet te tellen. In brede zin kan alles wat geluid onttrekt en onderhevig is aan tonaliteit (modi) tot een melodie worden gevouwen. Daarom zijn er zoveel muziekinstrumenten. Volgens de classificatie zijn de slagen verdeeld in snaarinstrumenten, snaarinstrumenten, blaasinstrumenten, piano. Deze algemene classificatie vertegenwoordigt echter niet veel instrumenten.

Dynamiek

De dynamiek in een melodie geeft de sterkte en luidheid van het geluid aan. Je kunt niet zonder als je een bepaald beeld moet overbrengen. Voor lyrische momenten is dynamiek niet nodig. In de mars daarentegen bereikt het het hoogste niveau van expressiviteit.

Suggesties voor het schrijven van melodieën

Melodie is een unieke geluidscreatie van een persoon. Het is een artistieke opeenvolging van melodische modi en tonen. Iedereen kan naar eigen goeddunken een melodieuze reeks geluiden creëren die een echt meesterwerk zal worden.

Nadat je de belangrijkste soorten melodieën hebt bestudeerd, let je op enkele algemene en specifieke tips voor het schrijven van melodieën.

1. Voortdurend nieuwe kennis en muzikale ervaring opdoen;
2. Stop niet; blijf schrijven en oefenen;
3. Wees niet bang om te experimenteren;
4. Overweeg de eigenaardigheid van een bepaald genre. Samenwerken met vertegenwoordigers van verschillende genres;
5. Beperk je niet tot een bepaald muzikaal element. Veel werken contrasteren maximaal;
6. Creëer melodieën die uit het hart komen. Probeer niemand tevreden te stellen. Zelfs voor jezelf;
7. Je kunt beter korte schetsen maken en repareren dan grote delen;
8. Improviseer meer. Uit zo’n spirituele impuls ontstaan ​​betekenisvolle composities;
9. Alleen een slechte componist geeft zijn muziekinstrumenten ergens de schuld van;
10. Het is niet wat je gebruikt dat telt, maar hoe je het gebruikt.