Dubbele harmonische schaal

De dubbelharmonische majeurtoonladder is een van de meest ongebruikelijke toonladders die beschikbaar zijn voor improvisatie en compositie. Het wordt ook wel de Byzantijnse of zigeuner-majeurtoonladder genoemd. Het wordt zelden gebruikt in de westerse muziek vanwege de unieke reeks intervallen. Deze schaal is een geweldige keuze voor mensen die een uniek geluid willen creëren, en is vooral populair bij metalmuzikanten en filmcomponisten. Jazzmuzikanten kunnen het ook gebruiken om een ​​meer “experimenteel” geluid te creëren. De toonladder lijkt in eerste instantie misschien dissonant, maar na verloop van tijd zul je het unieke karakter ervan waarderen en dit geluid aan je muzikale palet kunnen toevoegen.

Een echte schat onder de toonladders, de dubbele harmonische toonladder onderscheidt zich door zijn unieke reeks noten en intervallen. Deze schaal, vaak de Byzantijnse toonladder genoemd, heeft een kenmerkend geluid dat vele muziekgenres heeft beïnvloed. Wat deze toonladder bijzonder maakt, is de overmatige seconde tussen de tweede en derde toon, waardoor deze zich onderscheidt van de meer bekende majeur- en mineurtoonladders.

In de kern is de dubbele harmonische toonladder gebouwd op een reeks noten die een geluid creëren dat rijk is aan culturele tradities. Deze zeventonige toonladder wordt vaak geassocieerd met de muziek uit het Midden-Oosten, maar heeft ook zijn weg gevonden naar westerse composities. Het biedt een combinatie van exotische tonen en traditionele melodieën.

De sleutel tot het begrijpen van deze toonladder is de notenstructuur, die een mengsel is van overmatige, grote en kleine intervallen. Voor producenten van digitale muziek opent de dubbele harmonische toonladder een breed scala aan creatieve mogelijkheden. Door deze schaal in je composities te gebruiken, kun je je muziek een uniek karakter geven waardoor deze zich onderscheidt van de rest.

Laten we de dubbelharmonische majeurtoonladder analyseren

De Double Harmonic Major Scale is een variatie op de Double Harmonic Scale die de nadruk legt op majeurintervallen en tonen. Deze toonladder is gebaseerd op een wijziging van de traditionele majeurtoonladder door bepaalde overmatige en kleine intervallen toe te voegen, waardoor het een geluid krijgt dat zowel vertrouwd als intrigerend is.

De Double Harmonic Major-toonladder combineert de helderheid van de klassieke majeur-toonladder met de exotische elementen van oosterse muziektradities. In deze toonladder speelt de overmatige seconde een sleutelrol, vooral tussen de tweede en derde toon, zoals E en F in C majeur. Dit interval voegt drama toe aan de muziek en onderscheidt de Double Harmonic Major-toonladder van de standaard majeur-toonladder.

Deze schaal is een geweldig hulpmiddel om een ​​uniek geluid aan je tracks toe te voegen. Bij de toepassing van de dubbelharmonische majeurtoonladder gaat het niet alleen om het gebruik van specifieke noten, maar ook om hoe die noten op elkaar inwerken om een ​​bepaalde stemming en sfeer te creëren. De spanning en ontspanning die door de augmented second worden gecreëerd, kunnen worden gebruikt om de spanning in een nummer te vergroten of om emotionele diepgang toe te voegen. Het zijn deze noteninteracties die de dubbele harmonische majeurtoonladder tot een waardevol bezit maken in het arsenaal van de digitale muziekproducent.

Details over de dubbelharmonische majeurtoonladder

De stappen in de dubbele harmonische toonladder zijn:

• halve toon, overmatige seconde, halve toon, hele toon, halve toon, overmatige seconde, halve toon.

Of, in de context van het tonische akkoord:

• kleine terts, grote terts, reine kwart, reine kwint, kleine sext, grote septiem, octaaf.

De toonladder wordt meestal zo weergegeven dat de eerste en laatste halve toon worden vervangen door kwarttonen.

De vorm zonder kwarttonen valt samen met de Noord-Indiase thaat genaamd Bhairav ​​en de Zuid-Indiase (Carnatische) Melakartan-modus genaamd Mayamalavagovla.

De dubbele harmonische schaal kan op verschillende manieren worden verkregen:

• door de tweede en zesde graad van de Ionische modus met een halve toon te verlagen;
• door de tweede graad te verlagen en de derde graad van de harmonische mineur toonladder met een halve toon te verhogen;
• door de septiem van de Frygische dominant (de modus van de harmonische mineur toonladder) met een halve toon te verhogen. De Frygische dominant wordt op zijn beurt verkregen door de terts van de diatonische Frygische modus (de majeurmodus) met een halve toon te verhogen;
• door de terts van de Napolitaanse mineur toonladder met een halve toon te verhogen;
• door de tweede graad van de harmonische majeurtoonladder met een halve toon te verlagen;
• door de onderste helft van de Frygische dominante toonladder te combineren met de bovenste helft van de harmonische mineur.

Het wordt de "dubbele harmonische" schaal genoemd omdat deze twee harmonische tetrads met verhoogde seconden bevat. Daarentegen bevatten de harmonische majeur- en harmonische mineurtoonladders slechts één overmatige seconde tussen de zesde en zevende graad.

Er is een variatie op de dubbele harmonische majeur toonladder, de Double Harmonic Major b7, die ook de vijfde modus is van de harmonische mineur toonladder. Het wordt soms verward met de dubbelharmonische majeurtoonladder, omdat veel bronnen het eenvoudigweg “dubbelharmonische majeur” noemen zonder de b7 te specificeren. Het belangrijkste verschil tussen de twee toonladders is de zevende graad: in de Dubbele Harmonische Majeur b7 wordt de zevende graad verlaagd (♭7), terwijl in de dubbele harmonische majeur toonladder de zevende graad natuurlijk is.

De toonladder bevat een ingebouwde tritonusvervanging, een dominant septiemakkoord een halve toon boven de grondtoon, met een sterke beweging richting het tonicaakkoord.

De dubbele harmonische toonladder wordt zelden gebruikt in de westerse klassieke muziek, omdat deze geen van de majeurmodi volgt en daar niet gemakkelijk van kan worden afgeleid. Het is ook moeilijk te integreren in traditionele westerse akkoordprogressies, zoals de authentieke cadens, aangezien deze voornamelijk wordt gebruikt als modale toonladder en niet bedoeld is om significant te bewegen via akkoordwisselingen.

Symmetrie en balans

De dubbele harmonische toonladder is uniek vanwege zijn radiale symmetrie, dat wil zeggen symmetrie rond de grondtoon of centrale noot. Als deze symmetrie wordt verbroken door de tweede of zevende toon met een halve toon te veranderen, verkrijgt men respectievelijk de harmonische majeurtoonladder of de Frygische dominant van de harmonische mineur toonladders. In tegenstelling tot de dubbelharmonische mineurtoonladder bevatten deze varianten een volledig verminderd akkoord.

Deze toonladder, evenals zijn afgeleiden zoals de Hongaarse mineur toonladder, is de enige toonladder van zeven noten (in 12-toons gelijkzwevende stemming) met een perfecte balans. Dit betekent dat als de toonhoogtes worden weergegeven als punten op een cirkel (waarbij een volledige cirkel overeenkomt met een octaaf), de gemiddelde positie van deze punten (of “massamiddelpunt”) samenvalt met het middelpunt van de cirkel.

Dubbele harmonische majeurtoonladder: 5 posities

Nu we de basisprincipes van de toonladder hebben besproken, gaan we verder met het leren spelen ervan. Laten we beginnen met de eerste positie:

Een ander belangrijk kenmerk van deze toonladder zijn de opeenvolgende halve tonen tussen de septiem, de grondtoon en de verlaagde tweede. Dit geeft de dubbele harmonische majeurtoonladder zijn unieke klank, hoewel deze voor sommigen misschien te dissonant lijkt. Laten we nu, na de eerste positie, verder gaan met de tweede:

Hoewel positie 2 enkele problemen kan opleveren, kunnen deze door oefening worden overwonnen. Na positie 2 komt positie 3, die begint met het grote terts van de toonladder:

Vervolgens komt positie 4, beginnend vanaf de 5e graad:

Tenslotte is hier positie 5, beginnend op de 7e schaalgraad:

22e fretdiagram

Hoewel het enige tijd zal duren om de 5 posities van deze schaal te doorlopen, is het belangrijk om de vingerzettingen van je voorkeur te vinden aan de hand van het volledige toetsdiagram. Hier is de volledige A-dubbelharmonische majeurtoonladder. Let ook op het gebruik van open snaren:

Nu je deze toonladder in de toonsoort A onder de knie hebt, is je volgende taak om deze in alle 12 toonsoorten te leren.