Harmonie równoległe

Przemyśl swoje podejście do równoległych harmonii w muzyce i odblokuj ich potencjał. Harmonie te, użyte mądrze i twórczo, mogą być potężnym narzędziem dla współczesnego kompozytora. Potrafią wywołać w słuchaczach głębokie zdziwienie, dając dokładnie taki niesamowity efekt, jaki można za ich pomocą osiągnąć. W tradycyjnej harmonii zwykle unika się równoległych oktaw i kwint, jednak aby stworzyć nowoczesne brzmienie, warto porzucić tę zasadę. Zrozumienie dźwięczności i równoległego ruchu głosów, a także ostrożne i rozsądne wykorzystanie równoległych harmonii może wzbogacić muzykę o nowe, ciekawe ruchy. Przyjrzyjmy się trzem sposobom wykorzystania równoległych harmonii, które odbiegają od tradycyjnych zasad ustalonych w XVIII wieku.

Ruch równoległy

Główną i najprostszą formą równoległości w muzyce jest ruch równoległy.
W tym podejściu nacisk nie jest kładziony na jednoczesne wznoszenie się lub opadanie akordów, ale raczej na interwałowe relacje między nutami. Jest to kluczowy aspekt, który należy wziąć pod uwagę podczas stosowania ruchu równoległego w kompozycji muzycznej. W tym przypadku widzimy, że nuty niekoniecznie podążają w tym samym kierunku. Jednakże ton fragmentu muzycznego pozostaje stabilny (w tym przykładzie jest to F-dur), a dźwięki harmonijnie się ze sobą łączą. Chociaż tego przykładu nie można w pełni zaklasyfikować jako harmonii równoległej, stanowi on dobry punkt wyjścia do nauki tej techniki. Po zrozumieniu podstaw tego przykładu możesz dalej zagłębiać się w badanie zawiłości i technik harmonii równoległych.

Interwały równoległe

W tym przypadku zachowany jest nie tylko odstęp pomiędzy głównymi nutami akordu, ale także odległość pomiędzy każdą nutą tworzącą akord.
Nie ma potrzeby ograniczania interwałów równoległych do standardowych triad lub regularnych, stabilnych interwałów. Możesz poeksperymentować z dodaniem dodatkowych interwałów na ostatnich nutach, na przykład używając kwart do tworzenia złożonych, warstwowych tekstur muzycznych. Poszczególne interwały mogą brzmieć dysonansowo lub wręcz nieharmonijnie, jednak w kontekście ruchu muzycznego ich brzmienie nabiera większej wyrazistości i znaczenia.

Akordy równoległe

Kiedy już nauczysz się korzystać z podstawowych ruchów i interwałów, czas nauczyć się bardziej zaawansowanej techniki, czyli stosowania akordów równoległych.
Technikę tę stosuje się w różnych gatunkach muzycznych, od muzyki pop i utworów tanecznych po jazz i rock. Jako dodatkową aktywność możesz przestudiować twórczość takich kompozytorów jak Claude Debussy czy Maurice Ravel, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób akordy równoległe są wykorzystywane w praktyce. W technice akordów równoległych każda nuta akordu przemieszcza się na tę samą odległość, czy to o pół tonu w górę, czy w dół do określonej nuty, zachowując jednocześnie interwałowe relacje między poszczególnymi akordami.
Tworzy to rosnącą lub opadającą sekwencję akordów, która ma tę samą lub podobną strukturę, ignorując tradycyjne zasady harmonii. Na przykład, jeśli zaczniesz od nonakordu molowego, wszystkie kolejne akordy równoległe również muszą być nonakordami molowymi. Może to wymagać użycia akordów poza tonacją główną kompozycji, ale jest to normalna praktyka w tym podejściu.

Wniosek

Eksperymentując z harmoniami równoległymi w swojej muzyce, zacznij od prostego: używaj ich oszczędnie i tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne. Włączenie melodii z równoległymi akordami może znacznie wzbogacić Twoją muzykę, tworząc nieoczekiwane i zaskakujące momenty muzyczne, szczególnie w środku kompozycji. Może także przyciągnąć dodatkową uwagę słuchaczy tam, gdzie tradycyjna harmonia nie jest w stanie osiągnąć tego samego efektu.