Alle mineur toonladders

Het gebeurde zo dat de meest hartverscheurende composities in mineur werden geschreven. Er wordt aangenomen dat de hoofdmodus vrolijk klinkt, en de kleine modus verdrietig. Houd in dat geval een zakdoek bij de hand: deze hele les zal gewijd zijn aan de “trieste” minormodi. Hierin leer je wat deze toonsoorten zijn, hoe ze verschillen van de majeurtoonsoorten en hoe je mineurtoonladders speelt.

Ik denk dat je door de aard van de muziek onmiskenbaar onderscheid zult maken tussen een vrolijke, energieke majeur en een zachte, vaak droevige, klaaglijke en soms tragische mineur. Denk aan de muziek van Mendelssohns Wedding March en Chopins Funeral March, en de verschillen tussen majeur en mineur zullen je meer dan duidelijk worden.

Ik hoop dat je de weegschaal nog niet hebt opgegeven? Ik zal u herinneren aan het belang van deze ogenschijnlijk saaie activiteiten. Stel je voor dat je stopt met bewegen en je lichaam onder druk zet, wat zal het resultaat zijn? Het lichaam wordt slap, zwak en soms dik :-). Hetzelfde geldt voor je vingers: als je ze niet elke dag traint, worden ze zwak en onhandig en kunnen ze de stukken waar je zo van houdt niet meer spelen. Tot nu toe heb je alleen majeurtoonladders gespeeld.

Kleine toonladders

Ik zeg meteen: mineurtoonladders zijn niet minder en niet minder belangrijk dan majeurtoonladders. Het is alleen dat hun naam misschien oneerlijk lijkt.

Mineurtoonladders bestaan, net als majeurtoonladders, uit acht noten, waarbij de eerste en laatste noten dezelfde naam hebben. De volgorde van de intervallen daarin verschilt echter. In mineur zijn de intervallen als volgt gerangschikt:

Toon – Halve toon – Toon – Toon – Halve toon – Toon – Toon

Ter vergelijking: in de majeurtoonladder zijn de intervallen: Toon – Toon – Halve toon – Toon – Toon – Toon – Halve toon.

Op het eerste gezicht lijken de intervallen misschien hetzelfde, maar in werkelijkheid zijn de tonen en halve tonen in verschillende volgordes gerangschikt. Om dit verschil te voelen kun je het beste de majeur- en mineurtoonladders na elkaar spelen en beluisteren.

Zoals je waarschijnlijk hebt gemerkt, is het belangrijkste verschil tussen de majeur- en mineurmodus de derde stap, de zogenaamde derde toon: in de mineur wordt deze verlaagd en vormt een interval van de kleine terts met de tonica.

Een ander verschil is dat in een majeurmodus de intervallen altijd constant zijn, maar in een mineurmodus kunnen de intervallen op de hogere graden variëren, waardoor er drie verschillende soorten mineur ontstaan. Misschien is het juist deze diversiteit van de minor die inspireert tot het ontstaan ​​van briljante werken.

Wat zijn dit soort minoren?

Er zijn drie soorten minoren:

• Natuurlijke minderjarige;
• Harmonische mineur;
• Melodieuze mineur.

Elk type minor kenmerkt zich door een eigen compositie van intervallen. Tot aan de vijfde fase zijn ze bij alle drie de typen hetzelfde, maar in de zesde en zevende fase ontstaan ​​er verschillen.

Natuurlijke mineurtoon – Halve toon – Toon – Toon – Halve toon – Toon – Toon.

De harmonische mineur verschilt van de natuurlijke door de verhoogde zevende graad, waardoor hij dichter bij de tonica komt. Het interval tussen de zesde en zevende graad neemt toe tot anderhalve toon en vormt een verhoogde seconde. Hierdoor krijgt de toonladder een karakteristieke “oosterse” klank, vooral merkbaar bij een neerwaartse beweging.

In harmonisch mineur zijn de intervallen als volgt gerangschikt: Toon – Halve toon – Toon – Toon – Halve toon – Anderhalve toon – Halve toon.

Een andere variant van de mineur toonladder is de melodische mineur, ook wel bekend als de jazzmineur, omdat deze veel wordt gebruikt in de jazzmuziek. Dit soort mineur werd echter al lang vóór de komst van de jazz door componisten als Bach en Mozart gebruikt.

De eigenaardigheid van de melodische mineur is dat de zesde en zevende graad verhoogd zijn. Dit resulteert in de volgende volgorde van intervallen:

Toon – Halve toon – Toon – Toon – Toon – Toon – Halve toon.

Dit type mineur wordt gebruikt in jazz, klassieke muziek en vele andere stijlen, waardoor de melodieën een bijzondere zeggingskracht krijgen.

Ik noem deze toonladder graag 'wispelturig', omdat hij niet kan beslissen of hij majeur of mineur moet klinken. Kijk naar de volgorde van de intervallen: de eerste vier komen overeen met de mineur toonladder, en de laatste drie komen overeen met de majeur toonladder.

Laten we nu verder gaan met de vraag hoe we het aantal toonsoorttekens in verschillende mineurtoonsoorten kunnen bepalen.

Parallelle sleutels

Dit is waar het concept van parallelle tonaliteiten ontstaat. Majeur- en mineurtoonsoorten die hetzelfde aantal tekens hebben (of het ontbreken daarvan, zoals in het geval van C majeur en A mineur) worden parallel genoemd. Ze bevinden zich altijd op een afstand van een kleine terts van elkaar – de mineurtoonsoort is gebouwd op de zesde graad van de majeurtoonladder.

Hoewel de grondtonen van de parallelle toetsen verschillend zijn en de samenstelling van de intervallen anders is, blijft de verhouding tussen witte en zwarte toetsen hetzelfde. Dit bevestigt dat muziek onderworpen is aan strikte wiskundige wetten, en als je ze begrijpt, kun je vrijelijk door de muzikale ruimte navigeren.

Het begrijpen van de relatie tussen parallelle toonsoorten is eenvoudig: speel de C-majeur toonladder, begin dan bij de zesde graad en stop op dezelfde zesde graad van het octaaf erboven – dit zal een “natuurlijke mineur” toonladder zijn in de toonsoort A mineur.

Hieronder vindt u een lijst met parallelle sleutels met hun Latijnse symbolen en het aantal sleuteltekens.

• C-dur/a-moll;
• G-dur/e-moll (1 scherp);
• D-dur/h-moll (2 scherpe punten);
• D-dur/h-moll (2 scherpe punten);
• E-dur/cis-moll (4 scherpe punten);
• H-dur/gis-moll (5 scherpe punten);
• Fis-dur/dis-moll (6 scherpe punten);
• F-dur/d-moIl (1 vlak);
• B-dur/g-moll (2 flats);
• E-dur/c-moll (3 appartementen);
• As-dur/f-moll (4 appartementen);
• Des-dur/b-moll (5 appartementen);
• Ges-dur/es-moll (6 appartementen).

Dus nu je een idee hebt van de mineur toonladder, is het tijd om deze kennis in de praktijk te brengen. Natuurlijk moet je beginnen met een weegschaal. Hieronder vindt u een tabel met alle majeurtoonladders en hun parallelle mineurtoonladders met gedetailleerde vingerzettingen (vingernummers). Geef jezelf voldoende tijd om te studeren, haast je niet.

Laat me je eraan herinneren hoe je toonladders speelt:

1. Speel de toonladder langzaam, met elke hand, 4 octaven omhoog en omlaag. Houd er rekening mee dat in de bladmuziek-app de vingernummers boven en onder de noten worden vermeld. De cijfers boven de noten verwijzen naar de rechterhand, en die onder de noten naar links;
2. Merk op dat de melodische mineur toonladder, in tegenstelling tot andere soorten mineur toonladders, anders is opgebouwd bij het op en neer bewegen. Dit komt doordat bij een neerwaartse beweging de overgang van majeur (waarmee de intervallen van melodische mineur samenvallen van de eerste graad tot de vierde graad) naar mineur niet erg prettig klinkt. Om dit te voorkomen gebruikt de neerwaartse beweging een natuurlijke mineur toonladder – de zevende en zesde graad keren terug naar de oorspronkelijke positie van de mineur toonladder;
3. Combineer het spel met beide handen;
4. Verhoog geleidelijk het tempo van de toonladders en zorg ervoor dat het spel gelijkmatig en ritmisch blijft.

In feite is een componist niet verplicht om alle noten uit dezelfde toonladder te gebruiken. Voor een componist is een toonladder een soort menu waaruit je noten kunt selecteren.

Majeur- en mineurtoonladders zijn zeker het populairst, maar ze zijn niet de enige in de muziekwereld. Wees niet bang om te experimenteren met afwisselende intervallen in de majeur- en mineurtoonladder. Vervang de toon door een halve toon of andersom en luister wat er gebeurt.

Hierdoor ontstaat een nieuwe toonladder, noch majeur noch mineur. Sommige van deze toonladders zullen prachtig klinken, andere zullen walgelijk klinken en weer andere zullen exotisch klinken. Het aanmaken van nieuwe schalen is niet alleen toegestaan, maar ook aanbevolen. Nieuwe toonladders leiden tot het ontstaan ​​van nieuwe melodieën en harmonieën.

Sinds het begin van de muziek experimenteren mensen met intervallen. Hoewel de meeste experimentele toonladders niet zo populair zijn geworden als majeur en mineur, worden sommige ervan in verschillende muziekstijlen gebruikt als basis voor melodieën.

En tot slot is hier wat interessante muziek in mineur.