Grafische equalizers

De meesten van ons waren al bezig met de egalisatie van audio voordat we een idee kregen over het maken van onze eigen muziek. Het wordt veel gebruikt in de meeste huishoudelijke apparaten die zijn ontworpen om audio af te spelen: video- en audiospelers, computers en laptops, luidsprekers, diverse draagbare audiogadgets, mp3-spelers, smartphones enz. Het egalisatiehulpmiddel kan worden gerealiseerd of geïmplementeerd als hardware of software. Professionele audioapparatuur is meestal gebaseerd op een proces waarbij egalisatie werkt met geluidsfrequenties en de frequentie is essentieel in de aard van geluid. Voor audio-ingenieurs is EQ-techniek een krachtig hulpmiddel voor hun audiomagie. Het belangrijkste idee van elke EQ is om controle te geven over specifieke geluidsfrequentiebereiken, gedetailleerde controle over het geluidsvolume. In een vorig artikel over egalisatie hebben we de definitie van egalisatie, de principes en fundamenten van audio-equalisatie, soorten EQ's en andere gerelateerde aspecten besproken. Laten we in de huidige versie een grafische equalizertool meer in detail bekijken als een van de belangrijkste soorten equalizers.

Typische cassettespeler 5-bands EQ

Een grafische equalizer is bekend en je kunt zien dat het klassiek is om dit soort EQ te gebruiken in alle categorieën audioapparatuur en software, van amateur tot professioneel niveau. Het idee van grafische EQ is dat het hele frequentiebereik in groepen wordt verdeeld. Elke frequentiegroep wordt bestuurd door een schuifregelaar of knop waarmee de vaste frequentieband kan worden versterkt of afgesneden. Het eenvoudigste voorbeeld is een 3-bands EQ die knoppen voor bas, midden en hoge tonen kan hebben. In dit geval is het frequentiebereik grofweg, maar typisch voor 3-bands EQ, verdeeld van 20 Hz – 300 Hz, dat wil zeggen “bas”, 300 Hz – 4 kHz, dat “midden” en “hoge tonen” allemaal boven de 4 kHz ligt. . Veranderingen in het volume van de resulterende audio bij het toepassen van een EQ kunnen variëren; sommige effectuitgangsvolumes liggen net binnen het bereik van +/- 6 dB, terwijl andere het mogelijk maken het niveau met meer dan 20 dB te versterken of te verlagen. Sone EQ's bevatten een extra 'voorversterker'-schuifregelaar die de ingangsniveaus kan verhogen, waardoor het hoofduitgangsvolume toeneemt.

3-bands grafische EQ voorbeeld

De meeste grafische EQ's hebben tussen de 3 en 31 banden. In professionele apparatuur wordt vaak een 31-bands EQ gebruikt. Als dergelijke EQ's op een traditionele manier zijn ontworpen, is de afstand van een centrale frequentie van een band 1/3 van een octaaf tot een centrale frequentie van een band ernaast, dus deze drie banden bestrijken een gecombineerde bandbreedte van één octaaf.

Als het gaat om een ​​traditioneel ontwerp van een grafische EQ moet je toegeven dat de middenfrequentie van elke band vast staat.

Er zijn variaties in grafische EQ-ontwerpen en het aantal banden wordt bepaald door de vereiste nauwkeurigheid van de geluidsinstellingen. Heel vaak zie je dergelijke EQ's onder podiumapparatuur.

9-bands grafische EQ voorbeeld

31-bands grafische EQ voorbeeld

De visuele eenvoud van grafische EQ's maakt ze gemakkelijk te begrijpen en te gebruiken. Veel consumentenaudioproducten en consumentenaudiosoftware implementeren dit soort EQ. Maar dit type heeft ook enkele nadelen. Tussen de banden verschijnen smalle specifieke crossfades. Als u bijvoorbeeld een paar schuifregelaars achter elkaar naar beneden draait, verschijnen er, zodra smalle frequentiebanden beginnen te extruderen, kleine frequentiepieken tussen die banden.

Grafische EQ is prima te gebruiken voor het maken van kleine aanpassingen over een breed spectrum om een ​​eindmix te polijsten. Volgens dit kunnen grafische EQ's op moderne digitale consoles worden gevonden als post-fader-insert. Daarom geven de meeste audioprofessionals voor specifiek werk aan het opschonen van een mix de voorkeur aan parametrische equalizers. Hier zijn enkele kleine tips voor het aanpassen van de frequentie, waarin wordt aangegeven welke banden specifieke geluidskarakteristieken beïnvloeden.

Sub-bas (16 Hz tot 60 Hz). Deze frequenties kunnen wat kracht toevoegen aan een eindmix. Het wordt eerder gevoeld dan gehoord. Maar te veel boosten kan ervoor zorgen dat de hele mix modderig klinkt.

Bas (60 Hz tot 250 Hz). Als u wijzigingen aanbrengt binnen deze bereiken, kan uw mix dik of dun klinken, omdat deze fundamentele noten van de ritmesectie bevat.

Lage middentonen (250 Hz tot 2 kHz). Het verhogen van het niveau van 250 Hz – 500 Hz kan de bassectie en laagfrequente instrumenten in de mix verduidelijken. Het bereik van 500 Hz – 2 kHz bevat enkele instrumenten uit het middenbereik (gitaren, saxofoons, enz.). Aanpassingen in het huidige bereik kunnen ervoor zorgen dat deze instrumenten helderder klinken, maar door te veel bosting klinkt het geluid van de mix dunner.

Hoge middentonen (2 kHz tot 4 kHz). Veranderingen in dit bereik zijn van invloed op midrange-instrumenten en geven u controle over percussie- en ritme-instrumenten.

Aanwezigheid (4 kHz tot 6 kHz). Pas de perceptie van een mix door een luisteraar aan in perspectief van een afstand, het kan dichterbij of verder klinken, ook minder of transparanter.

Briljantie (6 kHz tot 16 kHz). Er zit veel helderheid en helderheid van een mix verborgen in dit bereik. Werk er nauwkeurig mee, omdat te veel boosten tot clipping zal leiden.

In sommige gevallen zorgt de equalizer ervoor dat het geluid minder natuurlijk klinkt, dus het kan mislukken om een ​​slechte opgenomen mix te herstellen met behulp van technische hulpmiddelen.

Het verhogen van de bandparameters heeft ook effect op de dichtstbijzijnde frequentiebanden op gekruiste punten, zodra het aanbrengen van wijzigingen er grafisch uitziet als de vorm van een bel.

Veel plezier met mixen!