Wat is boormuziek

Drill is een hiphop-subgenre dat begin 2010 in Chicago ontstond. Sonisch gezien lijkt het op trapmuziek, terwijl de lyrische inhoud aansluit bij gangsta rap. Drill-artiesten staan ​​bekend om hun rauwe, provocerende teksten, die vaak de realiteit van het straatleven in Chicago raken. Vanaf het begin werd het genre geassocieerd met lokale bendes, met name de Black Disciples en Gangster Disciples.

Drill brak pas echt door in de mainstream in 2012, toen artiesten als Chief Keef, Lil Reese, Lil Durk, Fredo Santana, G Herbo, Lil Bibby en King Louie nationale aandacht kregen, ondersteund door een toegewijde schare fans en een sterke online aanwezigheid. Producenten als Young Chop creëerden een apart geluid voor het genre, en hun samenwerkingen met opkomende artiesten hielpen de populariteit ervan te vergroten. Tijdens deze periode leverden ook andere artiesten als Lil JoJo, FBG Duck, S. Dot, Edai, L'A Capone, RondoNumbaNine en SD, samen met producer Leek-E-Leek, een belangrijke bijdrage aan de drill-scene.

Naarmate het genre groeide, trok de toenemende populariteit de aandacht van grote labels, wat leidde tot platencontracten met enkele van de grootste namen van Drill. Na een eerste piek kende drill eind jaren 2010 en begin 2020 een heropleving, geleid door artiesten als King Von, Polo G, Calboy en een nieuw leven ingeblazen Lil Durk, die de belangstelling voor de Chicago-scene opnieuw aanwakkerde.

In de loop van de tijd begonnen regionale drill-subgenres te ontstaan ​​en grip te krijgen. De Britse boorscene, die halverwege de jaren 2010 begon, beïnvloedde de verdere evolutie van het genre en stimuleerde de opkomst van nieuwe lokale scènes, waaronder Brooklyn drill. In New York werd drill eind jaren 2010 mainstream populair, waarbij artiesten als Pop Smoke en Fivio Foreign de beweging vooruit stuwden.

Chief Keef wordt algemeen erkend als een van de cruciale figuren in het mainstream maken van drill. Zijn werk is emblematisch geworden voor het genre en heeft een nieuwe generatie kunstenaars geïnspireerd.

Waarom hebben we het over Drill?

Drill is een subgenre van hiphop dat begin 2010 in Chicago opkwam. Muzikaal gezien vertoont het overeenkomsten met trap, maar de teksten zijn rauwer en harder, net als gangsta rap. Drill-kunstenaars duiken vaak in rauwe, ongefilterde afbeeldingen van het straatleven in Chicago, waarbij ze de gevaren en de rauwe realiteit van de stad vastleggen. Vanaf het begin is het genre nauw verbonden geweest met lokale straatbendes, met name de Black Disciples en Gangster Disciples.

In 2012 kreeg drill brede aandacht in de VS toen artiesten als Chief Keef, Lil Reese, Lil Durk, Fredo Santana, G Herbo, Lil Bibby en King Louie bekendheid verwierven. Hun unieke stijlen en sterke online aanwezigheid hielpen hen snel een solide schare fans op te bouwen, terwijl producers als Young Chop beats maakten die het geluid van het genre bepaalden. Rond dezelfde tijd droegen ook andere artiesten, waaronder Lil JoJo, FBG Duck, S. Dot, Edai, L'A Capone en RondoNumbaNine, bij aan de scene, samen met producer Leek-E-Leek.

De stijgende populariteit van het genre trok de aandacht van grote labels, wat leidde tot platencontracten met enkele leidende figuren van Drill. Na een eerste golf van succes daalde de populariteit van drill enigszins, maar maakte eind jaren 2010 en begin 2020 een grote comeback. Deze heropleving werd aangewakkerd door artiesten als King Von, Polo G, Calboy en Lil Durk, wiens frisse energie en stijl het genre nieuw leven inblazen.

In de loop van de tijd kreeg boor internationaal grip. De Britse boorscene, die halverwege de jaren 2010 opkwam, heeft een belangrijke stempel gedrukt op de mondiale hiphop en leidde tot de opkomst van lokale scènes, zoals de Brooklyn drill. In New York werd drill eind jaren 2010 enorm populair, dankzij artiesten als Pop Smoke en Fivio Foreign, die het genre nog herkenbaarder maakten.

Chief Keef wordt algemeen beschouwd als een van de spilfiguren die niet alleen pionierden maar ook de drill populariseerden, er een mondiaal fenomeen van maakten en een nieuwe generatie kunstenaars inspireerden om creatieve grenzen te verleggen.

Kenmerken

Teksten en inhoud

De teksten van Drill worden gekenmerkt door vijandigheid en agressie. Zoals Lucy Stehlik van The Guardian opmerkte: “Nihilistische oefeningen weerspiegelen de werkelijkheid, terwijl de meer glamoureuze beelden uit de reguliere hiphop er vaak niet in slagen het ware beeld van het leven op straat weer te geven.” De teksten van Drill staan ​​in schril contrast met de thema's van vroege rappers uit Chicago en de mainstream hiphop van die tijd, die de neiging hadden om rijkdom en succes te vieren toen drill voor het eerst opdook.

Drill-nummers portretteren vaak ongefilterde, harde afbeeldingen van het straatleven, gevuld met geweld en een gevoel van somber realisme. Drill-rappers brengen hun teksten in een koude, afstandelijke stijl, vaak versterkt door Auto-Tune, waardoor een onderscheidend, beklijvend geluid ontstaat. Deze stijl werd sterk beïnvloed door artiesten als Soulja Boy en Lil Wayne, samen met de Atlanta-rappers Gucci Mane en Waka Flocka Flame. Hoewel drill overeenkomsten vertoont met trap, heeft het over het algemeen een langzamer tempo, ongeveer 60-70 slagen per minuut, hoewel sommige producers de beat verdubbelen tot 120-140 BPM, wat een unieke intensiteit aan het geluid toevoegt.

Creatieve stijl en jeugd van de kunstenaars

Drill-artiesten zijn vaak erg jong; velen krijgen aandacht in hun tienerjaren. Chief Keef tekende bijvoorbeeld op 16-jarige leeftijd een deal van meerdere miljoenen dollars met Interscope, terwijl Lil Mouse, een ander jong talent in het genre, op 13-jarige leeftijd een platencontract binnenhaalde. Critici hebben vaak de directheid en het gebrek aan complexe metaforen in drill opgemerkt. teksten. Chief Keef zelf ziet dit als een opzettelijke stilistische keuze en zegt: “Ik houd het graag simpel. Het werkt, en ik hoef de tekst niet ingewikkelder te maken.”

Whet Moser merkte op dat Keefs stijl uitgekleed is en traditionele emotie mist, waardoor zijn muziek een claustrofobisch, minimalistisch gevoel krijgt. Deze aanpak creëert een gevoel van rauwe realiteit. Volgens The New York Times is drillmuziek gericht op woede en geweld, gepresenteerd zonder verwatering of verfraaiing, waardoor het genre een gevoel van sombere energie krijgt. Jonge drill-artiesten, die vaak een achtergrond hebben die gekenmerkt wordt door het hoge geweldsniveau in Chicago, brengen echte emotie in hun werk, vaak gekoppeld aan banden met bendes.

Drill is meer dan agressieve beats en intense teksten; het is een rauwe weerspiegeling van de duisternis en brutaliteit in de omgeving van de artiesten. Voor deze kunstenaars is drill een manier geworden om hun realiteit tot uitdrukking te brengen: een duistere, onwrikbare waarheid gevuld met een soort energie die diep resoneert met de luisteraars.

Productiekenmerken

De productiestijl van drill combineert elementen van Southern hiphop en voetenwerk, met een sterke invloed van trapmuziek en de kenmerkende 808 basklanken. Young Chop is een van de bepalende producers van het genre en heeft een belangrijke rol gespeeld bij het vormgeven van het geluid van Chicago Drill. De trapproductiestijl van Lex Luger heeft een grote impact gehad op drill, en Young Chop noemt producers als Shawty Redd, Drumma Boy en Zaytoven als belangrijke voorgangers. Traditionele Chicago-oefeningen bevatten doorgaans gesynthetiseerde kopergeluiden, belmelodieën, de nadruk op crashcimbalen en dichte snaredrumpatronen.

Ondertussen zorgen de boorscènes in Groot-Brittannië en Brooklyn voor een sneller tempo en duidelijke ‘slides’ in de 808s, waardoor de muziek een scherp randje en ritmische energie krijgt. Vooral UK drill maakt vaak gebruik van gesyncopeerde drumpatronen en een snel hi-hat tripletritme, waardoor intensiteit en dynamiek worden toegevoegd die het onderscheiden van het langzamere tempo van Chicago drill.

Boor Muziekgeschiedenis

De oorsprong van Chicago Drill

Chicago drill werd aanvankelijk bepaald door het langzamere tempo, doorgaans variërend van 60 tot 70 slagen per minuut, donkere melodische elementen en een unieke bezorgstijl. Artiesten treden monotoon op, met weinig tot geen verandering in de vocale intonatie, met als doel een gevoel van onverschilligheid en onthechting vast te leggen. Deze benadering benadrukt de sfeer van de straten van Chicago, waar voortdurende bendeconflicten, armoede en verhoogde politiedruk een koud en emotieloos wereldbeeld onder de lokale bevolking creëren.

Lupe Fiasco tijdens de viering van het 110-jarig jubileum van Harley-Davidson, 29 augustus 2013

Dezelfde kwaliteiten komen terug in de teksten van drill-artiesten, die metaforen en complexe stilistische middelen vermijden en de voorkeur geven aan eenvoudige en realistische verhalen. Drill-teksten bestaan ​​doorgaans uit korte, directe uitspraken, waarbij vaak wordt afgezien van lyrische accenten om de focus op de boodschap zelf te houden.

Voor degenen die de authentieke Chicago drill willen ervaren, is Drill Music In Zion (2022) van Lupe Fiasco een indrukwekkend en modern voorbeeld van het genre, dat een diepe duik biedt in de reflecterende en beklijvende sfeer van drill.

De eerste golf van populariteit

Drill's opkomst onder de publieke aandacht begon met het nummer I Don't Like, een samenwerking tussen Chief Keef en Lil Reese. Het nummer, uitgebracht in 2012, kreeg aanvankelijk grip in de lokale scene van Chicago, maar trok al snel de aandacht buiten de stad. Tegen het einde van het jaar was de single uitgegroeid tot een van de meest spraakmakende nummers in de Amerikaanse muziekscene, en opende deuren voor het genre.

Kanye West en Big Sean, 2016

Kanye West speelde een belangrijke rol bij het mainstream maken van drill. In 2013 bracht hij een remix uit van I Don't Like met Big Sean, Pusha T en Jadakiss, waardoor drill naar een nieuw niveau van bekendheid werd gebracht. Deze remix breidde niet alleen het publiek van het nummer uit, maar introduceerde de rauwe, aparte stijl van Drill bij een bredere schare fans, waardoor interesse ontstond in het unieke geluid van het genre.

Later dat jaar nam Kanye een samenwerkingsnummer met drill-pionier King Louie op op zijn album Yeezus, waarmee hij de plaats van drill in de muziekscene verder verstevigde en het potentieel ervan als een nieuwe richting binnen de hiphop liet zien.

G Herbo tijdens WGCI Summer Jam 2019

Naast bekende artiesten als Chief Keef en Lil Reese verschenen ook andere key drill-artiesten zoals Lil Durk, G Herbo en Fredo Santana in de wereldwijde muziekscene. Deze rappers werden de gezichten van een genre dat aanvankelijk werd gezien als een lokale variant van trapmuziek, nauw verbonden met de straten en cultuur van Chicago.

In de loop van de tijd evolueerde drill echter snel naar een volwaardig, apart muzikaal genre dat zich uitstrekte tot buiten Chicago. Tegenwoordig heeft drill verschillende regionale stijlen, die elk hun eigen unieke elementen en smaak met zich meebrengen. UK drill staat bijvoorbeeld bekend om zijn snelle tempo en duidelijke ritmes, terwijl de scene in Brooklyn neigt naar een agressiever geluid en zwaardere bas.

Britse boor

Drill vond een nieuwe uitdrukking in Groot-Brittannië. In 2015, toen de Amerikaanse belangstelling voor het genre begon af te nemen, omarmden Britse hiphopartiesten het enthousiast, wat leidde tot de opkomst van UK Drill: een Britse versie van drill met een uitgesproken geluid en stijl.

Eén van de redenen waarom drill in Engeland aan populariteit won, was de gelijkenis met road rap: een Britse gangsta-hiphopstijl, maar met een uniek accent en intensief gebruik van ‘lingo’. Dit jargon, geworteld in de Britse straatcultuur, voegde een authentiek tintje toe dat weerklank vond bij het lokale publiek.

Terwijl de Britse drill vergelijkbare thema's uit het straatleven onderzoekt, wijkt het geluid aanzienlijk af van de Chicago drill. De muzikale elementen van American drill ontbreken grotendeels in UK drill, waardoor het een op zichzelf staande en unieke Britse stijl binnen de hiphop is.

Digga D treedt op 23 oktober 2023 op in de Royal Albert Hall in Londen

Het belangrijkste verschil tussen de Britse drill en zijn Amerikaanse voorganger ligt in de ritmische structuur. Terwijl Chicago Drill de traditionele trapbeats handhaafde, herstructureerden Britse producers de basis volledig.

Ten eerste steeg het tempo bij de Britse oefening tot 130 à 150 slagen per minuut. Ten tweede verschoven de hi-hatpatronen zodat ze in elke maat triplethits bevatten, waarbij de snare enigszins ongebruikelijk werd verplaatst, waardoor onverwachte pauzes en accenten ontstonden. Deze ritmische veranderingen weerspiegelen de invloed van de Britse garage, een genre van elektronische muziek dat elementen van Jamaicaanse dub, jungle en breakbeat combineert.

De melodieuze kant evolueerde ook: het donkere Chicago-geluid werd versterkt met ‘zingende’ baslijnen ontleend aan baslijn en grime – twee bepalende Britse subgenres van elektronische muziek en hiphop. Dit gaf UK drill een rijker en meer gelaagd geluid. Een goed voorbeeld van deze aanpak is te horen in een van de nummers van de Londense rapper DC, waar klassieke rapstromen samenvloeien met productie in garagestijl.

In tegenstelling tot de ingetogen optredens van artiesten uit Chicago, uiten Britse rappers hun emoties stoutmoedig en agressief. Terwijl boorkunstenaars uit Chicago monotone voordrachten gebruikten om de vermoeidheid over te brengen van het geweld om hen heen, hebben Britse rappers daarentegen de neiging om op te scheppen over hun ‘prestaties’ in de criminele wereld.

Britse drill-tracks klommen snel in de Britse hitlijsten, wat leidde tot een explosieve groei in de lokale rapscene. De golf van populariteit verspreidde zich ook naar andere landen: in navolging van de Britse muzikanten begonnen artiesten uit Ierland, Australië en andere Europese landen de oefening over te nemen, wat de wereldwijde expansie van het genre stimuleerde.

Brooklyn boor

Ondanks een afname van de mainstream-populariteit bleef drill bloeien in de Amerikaanse underground. Een goed voorbeeld hiervan is de Brooklyn drill, een unieke regionale stijl die in New York ontstond.

Het geluid draagt ​​duidelijke invloeden uit de Chicago-drill, maar artiesten uit Brooklyn, geïnspireerd door hun Britse tegenhangers, introduceerden meer emotionele verbuigingen in hun uitvoering, waardoor hun stromen een dynamische en levendige kwaliteit kregen. De lyrische thema's bleven echter consistent: de nummers blijven zich concentreren op de harde realiteit van het dagelijks leven en de donkere kant van de straatcultuur, waardoor Brooklyn Drill zowel herkenbaar als herkenbaar is voor het publiek.

Bobby Shmurda treedt op tijdens Michael Rubin's Super Bowl Fanatics Party 2023 in het Arizona Biltmore op 11 februari 2023

De Brooklyn-boor werd iets later echt populair. In 2019 bracht Pop Smoke zijn debuutmixtape Meet the Woo uit, wat een doorbraakmoment voor het genre markeerde. De mixtape was een verfijnde mix van Britse en Chicago-drill-stijlen, waarbij bekende thema's uit het straatleven en misdaad op natuurlijke wijze werden gecombineerd met een aangepast ritme geïnspireerd door de Britse drill.

Pop Smoke werd beroemd met twee singles van de mixtape: 'Dior' en 'Welcome to the Party'. Deze nummers werden iconisch voor zijn debuut, waarbij ‘Dior’ in 2021 zelfs een Grammy-nominatie verdiende. Deze release blies nieuw leven in de boor, duwde het verder dan New York en verspreidde zijn invloed wereldwijd.

Helaas was de rijzende ster van Pop Smoke tragisch van korte duur. Op 19 februari 2020 werd de 20-jarige rapper dood aangetroffen in zijn huis in Los Angeles. Volgens berichten werd hij het slachtoffer van een gewapende overval; de aanvallers volgden zijn locatie via een korte video op sociale media, wat tot de tragedie leidde.

In juli van datzelfde jaar werd zijn postume album Shoot for the Stars, Aim for the Moon uitgebracht, bestaande uit 19 nummers. Het album kwam binnen op nummer één in de Billboard-hitlijst, waardoor de impact van Pop Smoke op het genre voor altijd werd versterkt.

Bronx-boor

De nieuwste boorgolf werd in 2020 enorm populair, aangewakkerd door de virale verspreiding van nummers op sociale media. De stijl van Bronx-artiesten combineert elementen van Brooklyn en UK drill, maar met een onderscheidende twist.

In hun arrangementen begonnen deze artiesten actief samples te gebruiken van populaire hits van de afgelopen decennia. Dankzij deze aanpak konden ze niet alleen bekende melodieën nieuw leven inblazen, maar ook gemakkelijk naar de top van de mondiale hitlijsten klimmen.

Ice Spice bij de MTV Video Music Awards, 12 september 2023

Deze stijl is vooral populair geworden bij het jonge publiek van TikTok, omdat nummers van Bronx-artiesten perfect zijn voor korte videoclips.

Eén van de leidende figuren in deze new wave, ook wel bekend als New York drill, is rapper Ice Spice. Haar nummer Munch, uitgebracht in augustus 2022, hielp bij het definiëren van de kernelementen van het opkomende genre: het tempo nam toe tot 160-180 slagen per minuut en de drumpatronen werden ingewikkelder en dynamischer.

Voor wie met maximaal comfort van zijn favoriete muziek wil genieten, biedt een abonnement op Zvuk nieuwe voordelen, waardoor luisteren nog leuker en kosteneffectiever wordt.

Tegenspraak

In 2022 koppelden sommige leden van het publiek, waaronder de burgemeester van New York, Eric Adams, de inhoud met wapenthema in boormuziek aan echte voorbeelden van wapengeweld in de straten van New York en andere grote steden. Deze zorgen werden nog vergroot door de tragische dood van verschillende bekende drill-artiesten, waaronder Tdott Woo, Pop Smoke, Chii Wvttz en schietslachtoffer Nas Blixky. Ook het schietincident rond rapper C Blu, die onlangs bij Interscope Records had getekend, trok de aandacht en leidde tot debatten die deden denken aan de discussies rond gangsta rap in de jaren negentig.

Als reactie op de golf van geweld die met het genre gepaard gaat, hebben verschillende prominente DJ's en muziekbeïnvloeders uit New York, waaronder DJ Drewski van Hot 97, Joe Budden, Ebro Darden van Ebro in the Morning on Hot 97, D Teck en DJ Gabe P van Power 105.1 beloofde te stoppen met het afspelen van nummers met bendegerelateerde of diss-inhoud, of bevestigde opnieuw hun standpunt tegen het ondersteunen van dergelijk materiaal.

In september 2022 verwijderde de NYPD verschillende lokale drill-artiesten uit de line-up van het Rolling Loud-festival, naar verluidt vanwege bezorgdheid over de openbare veiligheid. De politiechef uitte zijn bezorgdheid dat de aanwezigheid van de rappers zou kunnen aanzetten tot geweld.

Invloed

UK Drill is een subgenre van drill en road rap dat rond 2012 ontstond in de wijk Brixton in Zuid-Londen. Geïnspireerd door de stijl van Chicago drill verbeelden UK Drill-artiesten vaak een rauwe en hedonistische levensstijl die verband houdt met misdaad. Veel muzikanten in dit genre hebben banden met straatbendes of komen uit sociaal-economisch achtergestelde gebieden waar criminaliteit een dagelijkse realiteit is.

UK Drill is nauw verwant aan road rap, de Britse versie van gangsta rap, die aan populariteit won in de jaren voorafgaand aan de opkomst van drill. Muzikaal gezien bevat UK Drill vaak provocerende teksten en een harde, agressieve toon die de realiteit van het straatleven weerspiegelt.

Het We TV-drama Cold x Windy uit 2023 duikt in de meedogenloze wereld van Chicago door de verhalen van twee vrouwen, gespeeld door Sh'Kia Augustin en Nijah Brenea, terwijl ze worstelen om te overleven en te slagen in een wereld waar boormuziek een onontkoombaar onderdeel is. van hun harde realiteit.