Wat is een arpeggio

Arpeggio is een techniek voor het spelen van akkoorden waarbij de geluiden niet tegelijkertijd, maar opeenvolgend, de een na de ander, worden geproduceerd. Als je bekend bent met het concept van 'tokkelen' bij het spelen van gitaar, dan is de essentie van arpeggio je duidelijk, hoewel deze termen niet met elkaar mogen worden verward, omdat tokkelen niet alleen voor akkoorden kan worden gebruikt.

De term “arpeggio” komt van het Italiaanse woord arpeggiare, wat “harp spelen” betekent. Desondanks worden arpeggio's niet alleen veel gebruikt door harpisten, maar ook door pianisten, gitaristen en artiesten op snaarinstrumenten zoals de viool, cello of contrabas. Op deze instrumenten worden akkoorden meestal gespeeld met behulp van de arpeggiato-techniek, omdat de strijkstok slechts twee aangrenzende noten tegelijk kan vangen, en om de derde te spelen, moet je ernaartoe gaan.

In de moderne muziekwereld hoeft een muzikant, vooral als hij met synthesizers werkt, arpeggio's niet handmatig uit te voeren. Veel synthesizers hebben een arpeggiatorfunctie, die een akkoord automatisch in afzonderlijke noten opsplitst. Het enige wat u hoeft te doen is de gewenste parameters instellen – snelheid, richting (omhoog of omlaag), ritmisch patroon, dynamiek – en de synthesizer creëert het benodigde onderdeel, dat in de compositie kan worden opgenomen.

Arpeggio, in noten aangegeven door een golvende lijn, is populair in de synthwave- en chiptune-genres. In synthwave, geïnspireerd door retrogeluiden, creëren arpeggio's vaak een gevoel van vloeiende golven, zoals bijvoorbeeld in het titelthema van de tv-serie 'Stranger Things'. In chiptune, waarbij muziek wordt gemaakt op basis van de geluiden van gameconsoles, vormen arpeggio's vaak herkenbare ritmische patronen. Maar het gebruik van arpeggio's is verre van nieuw; het volstaat om de beroemde 'Moonlight Sonata' van Beethoven in herinnering te brengen, gebaseerd op opeenvolgende arpeggioklanken.

Oorspronkelijk betekende arpeggio een manier om akkoorden te spelen waarbij de geluiden niet gelijktijdig (harmonisch), maar opeenvolgend (melodisch) worden genomen. Vanuit dit oogpunt kan arpeggio een soort fingerpicking worden genoemd. Arpeggio kan ook worden beschouwd als een melodische structuur die bestaat uit akkoordtonen (I-, III- en V-graden) die in volgorde worden gespeeld en stabiele graden binnen een bepaalde toonladder vertegenwoordigen. In de C-majeur-toonladder vormen de noten Do-E-Sol bijvoorbeeld een tonische drieklank, en als je ze achter elkaar speelt, krijg je een arpeggio die deze toonladder en het hoofdakkoord karakteriseert. Elke arpeggio wordt dus geassocieerd met een bepaalde toonladder, en door het arpeggio uit te breiden door onstabiele graden toe te voegen, kan het dichter bij de toonladder en het akkoord worden gebracht, waardoor een vloeiende overgang daartussen ontstaat.

Hoe arpeggio's te leren

Arpeggio's zijn een belangrijk onderdeel van de muzikale techniek, vooral bij het gitaarspelen, en het beheersen ervan vereist de juiste aanpak. Als we arpeggio's proberen te leren, worden we vaak geconfronteerd met een overdaad aan informatie: diagrammen zoeken op internet, ze bestuderen, ze snel vergeten en uiteindelijk teleurstelling. Deze weg levert niet het gewenste resultaat op. Om arpeggio's echt onder de knie te krijgen, is het belangrijk om nieuwe kennis te verbinden met de reeds bestudeerde stof en deze in de praktijk toe te passen.
In plaats van simpelweg kant-en-klare diagrammen te volgen, probeer zelf arpeggio's op de toets te vinden en te bouwen. Dit zal je niet alleen helpen de locatie van de noten beter te onthouden, maar ook je begrip van de muzikale structuur verbeteren.

Begin met een bekende toonladder in een comfortabele vingerzetting, bijvoorbeeld C majeur in Segovia-vingerzetting vanaf de 5e snaar. Ga een paar keer door de schaal, fris je geheugen op van de locatie van de noten. Speel vervolgens de toonladder en zeg de noten hardop – deze oefening helpt je hun locatie op de toets te onthouden. Identificeer vervolgens de stabiele graden van de schaal, zoals CEG. Speel de schaal waarin deze graden worden benadrukt. Probeer vervolgens de toonladder te spelen en de onstabiele graden weg te laten om een ​​majeur drieklank-arpeggio in één vingerzetting te creëren zonder gebruik te maken van hints of diagrammen.

Zodra je de locaties van de arpeggionoten op de toets hebt onthouden, maak je je eigen diagram dat gerelateerd is aan de originele toonladder. Dit zal je helpen de relatie tussen toonladders en arpeggio's beter te begrijpen, waardoor ze onderdeel worden van een enkele muzikale context, in plaats van iets aparts.

Op dezelfde manier kunt u arpeggio's isoleren van andere toonladders en vingerzettingen. Als je toonladders leert met behulp van de klassieke methode (bijvoorbeeld Segovia-vingerzettingen), probeer dan arpeggio's voor toonladders te isoleren van de zesde snaar of van vingerzettingen van het derde octaaf.

Als je met het CAGED-systeem werkt, leer dan de arpeggio's voor elke schaalvorm en probeer ze te combineren tot één systeem dat de hele toets bestrijkt. Verander van positie bij de overgang tussen arpeggionoten om individuele noten te leren zien in plaats van vast te lopen aan starre vormen.

Voor ervaren gitaristen die arpeggiovingerzettingen kennen, is het handig om arpeggio's met één vinger over de hele toets te spelen. Dit geeft een nieuw perspectief op het instrument en helpt andere aandachtsprocessen te activeren.

Isoleer ook arpeggio's van mineur toonladders om kleine drieklanken te krijgen. Als je het moeilijk vindt om arpeggio's zelf onder de knie te krijgen, kun je altijd terecht bij professionele gitaarcursussen.

Arpeggio-voorbeeld

Laten we het A mineur (Am) akkoord als voorbeeld nemen. Dit akkoord bestaat uit drie noten: A (A), C (C) en E (E). Om het te spelen, plaatst u de vingers van uw linkerhand op de toets, zodat u tegelijkertijd alle benodigde noten indrukt. Ga vervolgens met je rechterhand over de snaren en laat al deze noten tegelijk klinken, waardoor een compleet akkoord ontstaat.

Dus hoe speel je een mineurakkoord als arpeggio? In plaats van alle noten van het akkoord in één keer te spelen, zoals bij een normaal akkoord, speel je ze één voor één, in de juiste volgorde.

Hoewel je een akkoordvorm kunt gebruiken om een ​​arpeggio te spelen, is het belangrijk om te begrijpen dat arpeggio's op gitaar niet simpelweg de noten van een akkoord achter elkaar spelen. Het gebruik van akkoordvormen om arpeggio's te spelen is misschien niet de meest efficiënte aanpak. In plaats daarvan is het beter om met reeksen noten te werken die speciaal voor arpeggio's zijn ontworpen. Het is belangrijk dat de noten niet allemaal tegelijk klinken, zoals bij een akkoord; elke noot moet stoppen voordat de volgende klinkt.

Hier is een voorbeeld van een arpeggio in open positie van een A mineur (Am) akkoord.

Vrienden, tot slot wil ik een geweldige hulpbron met jullie delen waar je gratis een arpeggio, toonladder of akkoord kunt genereren in elke toonsoort en in alle posities op de toets. Deze tool wordt een onmisbare assistent in je muzikale ontwikkeling.

Als dit artikel nuttig voor je was, vergeet dan niet om ons kanaal leuk te vinden en je te abonneren – er staan ​​nog veel interessante dingen in het verschiet!