Co to jest akord zawieszony (SUS).

Akordy zawieszone, często określane w terminologii muzycznej jako „sus”, nadają kompozycji niepowtarzalny kolor i charakter. W przeciwieństwie do tradycyjnych akordów, które prowadzą do rozwiązania i zamknięcia melodii, akordy zawieszone tworzą atmosferę oczekiwania i nutę napięcia, nadając muzyce poczucie niedokończonej intrygi.

Akordy te wydają się wstrzymywać oczekiwany przepływ harmoniczny, zastępując znane tony, takie jak tercja, innymi - zazwyczaj drugim (sus2) lub czwartym (sus4). Ten wybór skutkuje dźwiękiem, który nie jest ani durowy, ani molowy, pozostawiając akord „zawieszony” w stanie harmonicznej niejednoznaczności. Efektem jest poczucie oczekiwania, jak gdyby muzyka miała wkrótce powrócić do postaci bardziej stabilnej i znanej, dodając kompozycji warstwę emocjonalnej głębi.

Rodzaje akordów podwieszanych

Akordy podwieszane dzieli się ogólnie na dwa główne typy: akordy podwieszane drugiego (sus2) i akordy podwieszane czwartego (sus4). Akord sus2, taki jak C-sus2 lub D-sus2, powstaje poprzez zastąpienie tercji drugą, co nadaje mu otwarty, przewiewny dźwięk, który utrzymuje poczucie nierozwiązanego napięcia. W muzyce popularnej akord G-sus2 może delikatnie powrócić do G-dur, dodając subtelne uczucie uwolnienia i ukończenia.

Z drugiej strony, akord sus4, taki jak E-sus4 lub F-sus4, zastępuje tercję czwartą, co daje pełniejszy, bardziej rezonansowy dźwięk, a jednocześnie przekazuje poczucie oczekiwania. Klasyczny przykład akordu A-sus4 można znaleźć w rockowych balladach, gdzie osiąga on szczyt intensywności emocjonalnej, zanim się rozwiąże, dodając kompozycji dramatyzmu i głębi.

Akord Sus-4 w muzyce klasycznej

W muzyce klasycznej akordy zawieszone, zwłaszcza sus-4, są często używane do opóźnienia rozwiązania akordu tonicznego, budowania intrygi i emocjonalnego oczekiwania. Kompozytorzy umiejętnie budowali napięcie, sprawiając, że słuchacz oczekiwał rozdzielczego akordu, by następnie przedłużyć ten moment zawieszonym akordem, rozciągającym poczucie napięcia.

Aby stworzyć akord sus-4, kompozytorzy zastępują tradycyjną tercję kwartą. Ta substytucja nie powoduje intensywnego napięcia; zamiast tego utrzymuje dźwięk miękki i harmonijny. Jednak akord „wisi” nierozwiązany, jakby czekał na uziemienie.

W muzyce klasycznej akordy te są zwykle przytrzymywane tylko przez krótką chwilę, co zwiększa poczucie oczekiwania słuchacza, zanim ostatecznie przekształcą się w stabilny akord. Chociaż akord sus nie ma tak silnego przyciągania w stronę toniki, jak akord dominujący, nadal wskazuje na ostateczne rozwiązanie. Takie akordy są często narzędziem w technice kompozytora, wzbogacającym emocjonalną i harmonijną podróż, która ostatecznie prowadzi do satysfakcjonującego zakończenia tonicznego.

Zawieszone akordy poza podstawami

Oprócz znanych akordów sus2 i sus4 istnieją bardziej złożone odmiany akordów zawieszonych. Dodanie elementów takich jak septyma lub dziewiąta do akordu sus4 może stworzyć niezwykle warstwowe brzmienie. Te zaawansowane akordy są często używane w jazzie i rocku progresywnym, dodając głębi melodii i przekształcając prostą sekwencję w coś naprawdę urzekającego i wielowymiarowego.

Zrozumienie struktury tych zawieszonych akordów otwiera szerokie możliwości dla kompozytorów i aranżerów. Takie akordy mogą pełnić funkcję przejść między różnymi pomysłami melodycznymi lub służyć jako narzędzia do wprowadzania dodatkowej złożoności do progresji harmonicznej.

Teoria akordów podwieszonych

Pomimo złożonego brzmienia, akordy podwieszane zbudowane są na stosunkowo prostej teorii. Zazwyczaj są one zapisywane z nutą prymy, po której następuje rodzaj akordu, „sus2” lub „sus4”. Na przykład Dsus4 oznacza, że ​​trzeci element zostanie zastąpiony czwartym, podczas gdy Dsus2 oznacza, że ​​zostanie zastąpiony drugim.

W nutach te akordy są zgodne ze standardowym zapisem akordów, co jest szczególnie przydatne dla początkujących uczących się gry na fortepianie. Na przykład dla osób uczących się za pomocą aplikacji takich jak Skoove zrozumienie zawieszonych symboli akordów jest niezbędne do czytania i odtwarzania muzyki, która je zawiera.

Napięcie i rozdzielczość w zawieszonych akordach

Zawieszone akordy urzekają słuchaczy swoją zdolnością do tworzenia i uwalniania napięcia. W typowej sekwencji akordów zawieszony akord wprowadza element nierozwiązanego napięcia, które zwykle rozwiązuje się poprzez przejście do akordu durowego lub molowego. Na przykład akord C-sus może zostać przekształcony w C-dur, spełniając oczekiwania słuchacza.

Sekret tego napięcia tkwi w pominięciu tercji akordu, nuty, która zazwyczaj określa, czy akord brzmi durowo, czy molowo. Usunięcie tej nuty i zastąpienie jej sekundą lub czwartą powoduje, że zawieszony akord unosi się w stanie harmonicznej niejednoznaczności, trzymając słuchacza w oczekiwaniu aż do momentu rozwiązania.

Rola akordów zawieszonych w teorii muzyki

W teorii muzyki zawieszone akordy są niezbędnym narzędziem dla kompozytorów, dodającym kompozycji emocjonalnej głębi i złożoności. Akordy te mogą wywoływać poczucie oczekiwania, napięcia, a nawet delikatnego, nieziemskiego spokoju. Jest to szczególnie prawdziwe w gatunkach takich jak jazz, gdzie zawieszone progresje akordów nadają harmonii wyrafinowanie i bogactwo.

Dla osób uczących się gry na pianinie ważne jest nie tylko rozpoznawanie i granie zawieszonych akordów, ale także zrozumienie, w jaki sposób rozwiązują się one w kontekście harmonicznym. Nie chodzi tylko o ćwiczenie poszczególnych akordów, takich jak zawieszone E lub F; chodzi o sprawdzenie, jak każdy z nich wpasowuje się w większą strukturę harmoniczną utworu, kształtując jego emocjonalną i tonalną atmosferę.

Rola akordów zawieszonych w kompozycji muzycznej

Muzyka klasyczna: podstawy napięcia

W muzyce klasycznej zawieszone akordy służą do wyrażania szerokiej gamy emocji – od delikatnej melancholii po intensywne napięcie. Kompozytorzy tacy jak Bach i Mozart często używali zawieszonych akordów, szczególnie sus4, aby poprowadzić słuchaczy przez emocjonalną podróż utworu. Zawieszony akord D, stosowany w kompozycjach klasycznych, może wywołać moment wzmożonego oczekiwania, zanim przejdzie w spokojny akord D-dur, oferujący poczucie ulgi i zamknięcia.

Jazz i muzyka współczesna: poszerzanie granic

Muzycy jazzowi i współcześni kompozytorzy często używają zawieszonych akordów, aby wzbogacić harmonię złożonymi wariacjami. Na przykład dodanie septymowej lub dziewiątej nuty do zawieszonego akordu C zapewnia głębokie, wielowarstwowe brzmienie, które stało się cechą charakterystyczną jazzu. We współczesnym rocku i popie akordy sus są często używane w celu dodania tekstury i dramatyzmu. Zawieszony akord G w rockowej balladzie lub akord A sus w piosence popowej może służyć jako mocny akcent przed refrenem, tworząc zapadający w pamięć i dramatyczny efekt.

Zawieszone akordy w ścieżkach dźwiękowych filmów

W muzyce filmowej zawieszone akordy są często używane do tworzenia nastroju i podkreślania akcentów emocjonalnych. Na przykład akord E-sus może dodać napięcia scenie thrillera, podczas gdy akord F-sus może wywołać zachwyt w filmie fantasy. Akordy te pomagają podkreślić atmosferę sceny, dodając głębi harmonicznej i ustanawiając granice emocjonalne.

Zawieszone akordy w progresjach i przejściach

Dla muzyków, zwłaszcza pianistów, zrozumienie, jak włączyć zawieszone akordy do progresji, jest niezbędne, aby stworzyć oczekiwanie i dramaturgię. Na przykład w typowej progresji ii-VI akord V można zastąpić akordem V-sus, takim jak G-sus, dodając dodatkową warstwę napięcia przed przejściem do akordu I. Technika ta zwiększa emocjonalną głębię progresji, czyniąc ją bardziej wyrazistą.

Akordy zawieszone odgrywają również kluczową rolę jako elementy przejściowe w kompozycjach, prowadząc słuchaczy przez różne fragmenty utworu. Na przykład kompozytor może użyć zawieszonego akordu D, aby stworzyć płynne przejście od zwrotki do refrenu, gdzie nierozwiązany charakter akordu sus dodaje nutę oczekiwania na rozwój głównego tematu.

Praktyczne zastosowanie: gra akordów podwieszanych

Techniki gry akordów zawieszonych

Opanowanie zawieszonych akordów wymaga zrozumienia ich brzmienia na różnych instrumentach. Na przykład gra akordów C-sus lub G-sus na pianinie wymaga specjalnego ułożenia palców, innego niż w przypadku standardowych akordów. Początkujący korzystający z narzędzi do nauki, takich jak Skoove, mogą skorzystać z wizualnych przewodników i ćwiczeń zaprojektowanych specjalnie w celu zapoznania ich z kształtami akordów.

Wskazówki dotyczące improwizacji: praca ze skalami wokół zawieszonych akordów

Improwizowanie z zawieszonymi akordami, takimi jak D-sus lub E-sus, otwiera świat twórczych możliwości. Pianiści i gitarzyści mogą eksplorować różne skale, które uzupełniają unikalne brzmienie zawieszonego akordu. Na przykład użycie skali miksolidyjskiej na zawieszonym akordzie stwarza poczucie ruchu i rozdzielczości, które doskonale sprawdza się w przypadku solówek w otoczeniu jazzowym lub rockowym.

Włączanie zawieszonych akordów do improwizacji wymaga wyszkolonego słuchu i zrozumienia, w jaki sposób te akordy oddziałują na tonację. Praktyka i eksperymenty, wspierane przez zasoby takie jak Skoove, są niezbędne do opanowania tej umiejętności.

Artystyczny wpływ zawieszonych akordów

Akordy zawieszone, z ich charakterystyczną mieszanką napięcia i rozdzielczości, odgrywają kluczową rolę zarówno w kompozycji, jak i wykonaniu. To nie tylko koncepcja teoretyczna, ale praktyczne narzędzie, którego muzycy mogą używać, aby dodać emocjonalnej głębi i strukturalnej różnorodności do swojej pracy.

Dla studentów muzyki, zwłaszcza w Ameryce Północnej i Europie Zachodniej, opanowanie zawieszonych akordów jest krokiem w kierunku bardziej ekspresyjnej i dojrzałej gry. Zrozumienie niuansów pomiędzy C-sus i G-sus na fortepianie lub eksperymentowanie z akordem E-sus może wzbogacić ich brzmienie i rozwinąć niepowtarzalny styl.

Ostatecznie prawdziwa wartość akordów podwieszanych polega na ich zdolności do poszerzania palety twórczej muzyka. Umożliwiają eksperymentowanie z napięciem i rozdzielczością muzyki, czyniąc muzykę bardziej dynamiczną i wciągającą. Dla każdego początkującego muzyka umiejętność umiejętnego wykorzystania zawieszonych akordów jest cennym atutem, który nie tylko poprawia jego technikę, ale także podnosi poziom wrażeń słuchowych dla publiczności.

Zastosowanie akordów Sus w jazzie

Podobnie jak w muzyce klasycznej, akordy sus w jazzie tworzą tymczasowe poczucie napięcia i rozdzielczości opóźnienia. Jednak w przeciwieństwie do muzyki klasycznej, to rozwiązanie często nie prowadzi do akordu tonicznego, ale raczej zmierza w stronę dominującego akordu septymowego. Takie podejście dodaje progresji wyjątkowego jazzowego posmaku, zapewniając elastyczność harmoniczną i poszerzając paletę muzyczną.

Rozważmy przykład, w którym akordy sus przekształcają się w akordy dominujące, poruszające się po okręgu kwintowych. Tutaj możemy zobaczyć, jak struktura akordów przesuwa się między sus a dominującą 7, według spójnego wzorca: jedna nuta w akordzie – zazwyczaj 4 – opada do 3, tworząc przejście do dominującej.

Na razie nie skupiaj się zbytnio na zastosowanym tutaj prowadzeniu głosu — wrócimy do tego później — ale zwróć uwagę, jak pojedyncza nuta przesuwa się między akordem sus a następującym po nim akordem dominującym. Ten prosty, ale skuteczny ruch dodaje wrażenia płynnego, ale wyrazistego ruchu, tak charakterystycznego dla progresji akordów jazzowych.

Akord Sus jako przejście w progresjach II-V

Akord sus sprawdza się dobrze jako przejście w progresjach ii-V, mając wspólne cechy zarówno z akordem molowym ii, jak i akordem V7. W tonacji C zależność tę można zilustrować w następujący sposób:

• Akordy ii i V-sus zawierają te same nuty, z wyjątkiem prymy;
• Jak już wspomniano, V-sus i V7 różnią się tylko jedną nutą: 4, która kończy się na 3, tworząc przejście do dominującej.

Rozważmy przykład progresji ii-V w języku C przy użyciu prostych trzech dźwięków.

W pierwszym takcie progresji ii-V poruszają się jednocześnie dwie nuty: septyma akordu ii przechodzi w tercję V7, zmieniają się także prymy. Jednakże w drugim takcie te same nuty poruszają się pojedynczo, wprowadzając akord sus jako krok pośredni. Takie podejście dodaje płynności i gładkości progresji, poprawiając przejście i tworząc bardziej miękką rozdzielczość.

Podniesiony akord jako zawieszenie przed VI (lub VI)

Tak jak akord sus może służyć jako pomost pomiędzy ii i V, może również bezpośrednio poprzedzać akord V, nawet bez ii. Tworzy to subtelne napięcie harmoniczne przed rozdzielczością, dodając dodatkowej głębi progresji.

Spróbuj zastosować tę technikę w dowolnej kadencji VI – wprowadza ona przyjemny wewnętrzny ruch pomiędzy głosami, czyniąc dźwięk gładszym i bardziej wyrazistym.

Używanie przejścia akordu Sus w progresjach ii-VI

Łącząc elementy progresji ii-V i VI, możesz przekształcić standardową sekwencję ii-VI w gładszą i bardziej wyrazistą kadencję ii-Vsus-V7-I. To przejście dodaje subtelności i tworzy interesującą ścieżkę harmoniczną od początkowego akordu do toniki.

Aby poprawić ruch w ramach kadencji, spróbuj poeksperymentować z różnymi przedłużeniami dominującego akordu septymowego. Na przykład dodanie akordu G13b9 może nadać ostatecznej rozdzielczości dodatkową głębię i bogate kolory.

Inne sposoby wykorzystania akordów Sus

Jak wiemy, akordy sus mają wiele wspólnych cech z akordami ii i V7. Mogą nie tylko tworzyć płynne przejścia między tymi akordami, ale także służyć jako substytut któregokolwiek z nich.

Spróbuj poeksperymentować, grając ulubione utwory i zastępując kilka dominujących i drugorzędnych akordów dominujących akordami sus. Pozwoli to zachować oryginalny charakter dzieła, dodając jednocześnie subtelnego akcentu świeżości.

W bardziej nowoczesnym jazzie, dzięki muzykom takim jak Herbie Hancock, akordy sus przekształciły się w samodzielne brzmienie, a nie tylko substytut lub część kadencji. Aby usłyszeć to podejście w akcji, posłuchaj Maiden Voyage, gdzie akordy sus odgrywają kluczową rolę w definiowaniu dźwięku.

Jak wyrazić akord Sus na fortepianie

Istnieje kilka klasycznych i jazzowych technik wyrażania akordów sus na fortepianie. Zacznijmy od podstawowego podejścia do klasycznej triady, a następnie przejdźmy do bardziej zaawansowanych brzmień jazzowych.

Klasyczne podejście do wyrażania akordu Sus

Chociaż ten przykład może wydawać się prosty, pokazuje, jak kompozytorzy w przeszłości stosowali zawieszone uchwały. W utworach klasycznych, takich jak chorały Bacha czy sonaty Beethovena, można znaleźć podobne techniki, które przekazują poczucie oczekiwania przed rozwiązaniem.

Wyrażanie akordu Sus jako akordu ukośnikowego

Kiedy po raz pierwszy uczyłem się akordów jazzowych sus, uczono mnie, aby podchodzić do nich jak do akordów ukośnikowych. Istnieją dwa główne sposoby wyrażania akordu sus jako akordu ukośnikowego i chociaż różnią się one nieznacznie, mają podobne brzmienie:

• Zagraj prymę akordu sus w lewej ręce i triadę durową o cały krok niżej w prawej ręce (np. G na basie i triada F-dur);
• Zagraj prymę akordu sus w lewej ręce, a akord septymowy molowy kwintę niżej w prawej ręce (np. G na basie i D-7 w prawej ręce).

Aby uzyskać bogatszy dźwięk, możesz zastąpić prymę lewej ręki dominującym akordem septymowym. Tworzy to pełniejszą, poliakordową wersję akordu ukośnego, dodając mu objętości i głębi.

Której skali użyć w przypadku akordu Sus

Istnieje kilka podejść do improwizacji na akordach sus. Korzystanie z arpeggio i różnych skal może pomóc w odblokowaniu bogactwa harmonicznego tych akordów. Ważne jest, aby podkreślić czwarte rozwiązanie w stosunku do trzeciego, aby nadać liniom poczucie ruchu.

Podstawowe skale dla akordów Sus

• Tryby główne : wybierz tryb oparty na akordzie, na który odpowiada akord sus. Na przykład: Jeśli Csus zostanie rozwiązany na Cmaj7, użyj trybu jońskiego (skala durowa). Jeśli Gsus zdecyduje się na G7, użyj trybu miksolidyjskiego;
• Zastąpienia : Kiedy akord sus jest używany jako substytut innego akordu, spróbuj użyć skali, która również pasuje do oryginalnego akordu. Może to dodać różnorodności i głębi Twojemu dźwiękowi;
• Skala pentatoniczna : wypróbuj skalę pentatoniczną durową, która rozpoczyna się na kwartę powyżej prymy akordu sus. Należy jednak zachować ostrożność przy stosowaniu pentatoniki durowej opartej na rdzeniu, ponieważ obejmuje ona tercję wielką.

Gdy oswoisz się z tymi technikami, akordy sus wprowadzą do twojej gry ruch i różnorodność. Ćwicz z różnymi skalami i pasażami, aż opanujesz je płynnie — pomoże to w stworzeniu wyrafinowanych kadencji i nada Twoim liniom bardziej eleganckiego brzmienia.