Triady w muzyce

Od dawna możemy rozmawiać o tym, co dokładnie leży w sercu muzyki - fizyce fal dźwiękowych, notatek, osobliwości słuchu. Wszystko to naprawdę odgrywa pewną rolę. Ale jeśli mówimy o tym, co tworzy tkaninę muzyczną, czyni ją sensowną i ekspresyjną, wówczas triady zajmują tutaj kluczowe miejsce.

Triada w muzyce to nie tylko kombinacja trzech dźwięków. Jest to narzędzie, z którym kompozytor lub producent może stworzyć nastrój, zbudować harmonię i wyznaczyć kierunek całego muzycznego pomysłu. W przypadku triad w muzyce zrozumienie, jak działają akordy, w jaki sposób interakcje i jak można je wykorzystać w układzie lub improwizacji.

Nawet jeśli nie grasz na pianinie ani na gitarze, ale pracujesz wyłącznie w DAW, wiedza o triadach w muzyce pomoże ci szybko znaleźć odpowiednie spółgłoski, eksperymentuj z postępami i lepiej kontrolować dźwięk utworu. To nie jest teoria abstrakcyjna, ale praktyczna umiejętność, która wpływa na wszystko: od budowy linii basowej po wybór górnej melodii.

W tym artykule postaramy się zrozumieć, z czego składają się triady w muzyce, jakie są typy i jak zastosować je w prawdziwej pracy - nie tylko z teoretycznego punktu widzenia, ale także biorąc pod uwagę zadania nowoczesnego projektowania i produkcji dźwięku.

Co to są triady?

Triada to akord trzech nut rozmieszczonych trzeci od siebie. Na przykład, jeśli weźmiesz notatkę C, to E i G, otrzymasz główną triadę.

Takie akordy są podstawą muzyki zachodniej. Ich dźwięk jest stabilny, czysty i łatwy do połączenia z innymi akordami. Triady są używane w muzyce klasycznej, muzyce pop, aranżacjach elektronicznych, a nawet bitach.

Rodzaje triadów

Triada w muzyce jest harmoniczną kombinacją trzech dźwięków ułożonych w trzecie. To właśnie to układ daje stabilność dźwięku i pełnię. Głównymi elementami triady są korzenie, trzecie i piąte. Nawet jeśli akord jest odwrócony, a pierwsza nuta nie jest rootem, ale, powiedzmy, trzeci lub piąty, pozostaje taki sam jak główny ton - jego funkcja w harmonii się nie zmienia. Triad w teorii muzycznej powstaje następująco:

• Korzeń - początkowy ton, z którego zbudowana jest cała triada. To określa nazwę akordu;
• Po trzecie - druga nuta triady, znajdująca się w odległości nieletnich (3 półtony) lub głównych (4 semitony) trzecia od korzenia;
• Piąty - trzecia nuto. Odległość między trzecim a piątym jest również niewielką lub ważną trzecią. Dlatego piąty można zmniejszyć (6 semitoonów z korzenia), czyste (7 półtonów) lub rozszerzone (8 półtonów). Czysty piąty jest najczęstszą opcją w muzyce klasycznej, popularnej i ludowej zachodniej.

Współczesny widok triad w teorii muzyki

W XX wieku koncepcja triad w muzyce stała się szersza. Teoretycy muzyki, tacy jak Howard Hanson, Carlton Gamer i Joseph Schillinger, zaproponowali rozważenie dowolnej kombinacji trzech różnych boisk jako triady, niezależnie od przedziałów między nimi. W szczególności Schillinger nazwał takie formacje „strukturami w harmonii trzyelementowej”, niekoniecznie odpowiadającym tradycyjnym akordom diatonicznym. Termin „Trichord” służy do oznaczenia tak rozszerzonych form triad w muzyce. Czasami mówi się również o „czwartym triadach” (na podstawie czwartej odstępu) i „trzecich triadach” (złożonych z trzeciej).

Funkcja triady w muzyce

Główną rolą w określaniu funkcji akordu odgrywa jego fundamentalny ton i jego pozycja w tonalności. Ważna jest również jakość triady - to znaczy, czy jest to poważne, niewielkie, zmniejszone czy rozszerzone.

W muzyce klasycznej i popularnej najczęściej używane są główne i mniejsze triady. Mogą służyć jako tonik - główny akord, który ustawia tonalność. Na przykład kawałek może znajdować się w kluczu g -dur lub e -moll, ale nie w kluczu C ostrego zmniejszonego - takie triady są używane tylko jako przechodzące, tymczasowe.

W głównej skali diatonicznej istnieją trzy rodzaje triad w teorii muzyki: główne, mniejsze i zmniejszone. Główne i mniejsze akordy są uważane za stabilne i spółgłoskowe, podczas gdy skórne i rozszerzone akordy są niestabilne, wymagające rozwiązania. Ta różnica tworzy charakter i ruch harmonii w pracach muzycznych.

Jak triada stała się podstawą harmonii w muzyce zachodniej

Przejście ze złożonej polifonii do myślenia akordowego było jednym z najważniejszych etapów historii muzyki zachodniej. Pod koniec renesansu, a zwłaszcza w okresie barokowym (około 1600–1750), styl muzyczny znacznie się zmienił. Zamiast budować kawałek na kilku równych liniach melodycznych, kompozytorzy zaczęli budować harmoniczne podkład za pomocą akordów - głównie triad.

Ta zmiana była nie tylko decyzją stylistyczną, ale odzwierciedleniem zmiany w całej logice muzyki. Podstawą akompaniamentu w epoce barokowej był Basso Continuo - liczba basów, w której akordy zostały zbudowane na stabilnej linii basowej. Ta praktyka wymagała raczej pionowego (harmonicznego) myślenia niż poziomego (melodycznego). Triady w muzyce stały się wygodnym i uniwersalnym wsparciem - stanowiły podstawę tego, co później nazywała się harmonią funkcjonalną. Teoretyczne uzasadnienie roli triad pojawiło się już w XVI wieku. Włoski muzykolog Gioseffo Zarlino był jednym z pierwszych, który zwrócił uwagę na znaczenie triady w strukturze muzycznej. I już na początku XVII wieku teoretyk niemiecki Johannes Lippius przedstawił termin „triada harmoniczny” w swoim traktatach Synopsis Musicae novae (1612), gdzie opisał go jako podstawę struktury muzycznej.

Jak triady są wbudowane w teorię muzyki i z czego się składają

Triady w muzyce, podobnie jak inne akordy zbudowane na zasadzie trzeciej, powstają poprzez nałożenie każdej drugiej nuty skali diatonicznej. Na przykład, aby uzyskać akord C, notatki C, E i G są pobierane - podczas gdy D i F są pominięte. Ta struktura tworzy triadę trzech dźwięków, w których każda kolejna znajduje się w odległości trzeciej od poprzedniej. Ważne jest jednak, aby wziąć pod uwagę, że trzecie może być inne - to ich kombinacja określa rodzaj triady w teorii muzycznej.

Główne typy triad są zbudowane w następujący sposób:

• Major Triad - ważna trzecia i idealna piąta. W skali półtogonowej jest to 0-4-7. Przykład - CEG;
• Minor Triad - niewielka trzecia i idealna piąta. W wyrażeniu półtogonu: 0-3-7. Przykład - as;
• Zmniejszona triada - niewielka trzecia i zmniejszona piąta. Interwały: 0–3–6. Przykład: B - D - F;
• Rozszerzona triada - główna trzecia i rozszerzona piąta. Semitony: 0–4–8. Przykład: D - F♯ - A♯.

Jeśli weźmiemy pod uwagę strukturę nie z korzenia, ale jako kombinację dwóch trzecich, triady można opisać w następujący sposób:

• Główna triada - najpierw główna trzecia, a następnie niewielka trzecia na górze (na przykład C - E - G: C - E jest główne, E - G jest niewielkie);
• Mniejsza triada - najpierw niewielka trzecia, wówczas główna (a - c - e: a - c jest niewielka, c - e jest główne);
• Zmniejszona triada - dwie mniejsze trzecie jedna powyżej drugiej (B - D - F);
• Rozszerzona triada - dwie główne trzecie (D - F♯ - A♯).

Zgodnie z układem dźwięków triady są podzielone na zamknięte i otwarte. W pozycji zamkniętej wszystkie trzy nuty znajdują się obok siebie, jak najbliżej siebie, w oktawie. Jeśli interwały między głosami są zwiększone, a notatki są szeroko rozpowszechniane, taka konstrukcja nazywana jest pozycją otwartą. Wpływa to na ogólny dźwięk akordu i jest wykorzystywany w układzie w celu osiągnięcia pożądanej barwy lub gęstości.

Funkcjonalna rola triad w układzie diatonicznym

Pierwotne triad w C

W obrębie tonacji diatonicznej każda triada w muzyce zajmuje własne konkretne miejsce i pełni określoną funkcję. Funkcje te wynikają z pozycji akordu w stosunku do kroków skali. Podstawą organizacji harmonicznej jest system harmonii funkcjonalnej, w którym akordy nie po prostu brzmią, ale odgrywają logiczną i ekspresyjną rolę w frazie muzycznej.

Głównym wsparciem harmonii funkcjonalnej są trzy podstawowe triady. Są zbudowane na:

• Pierwszy krok - tonik (wyznaczony jako i);
• czwarty krok - subdominant (iv);
• Piąty krok - dominujący (v).

Te akordy tworzą „szkielet” tonacji. Toniczna triada tworzy poczucie stabilności i kompletności, subdominent wprowadza napięcie, a dominujący sięga do rozdzielczości z powrotem do toniki. Taka interakcja między funkcjami leży u podstaw przeważającej większości sekwencji harmonicznych. Oprócz głównego trio, Diatonics wykorzystuje również pomocnicze triad w muzyce, zbudowane na innych stopniach skali:

• Drugi stopień - II;
• Trzeci stopień - III;
• Szósty stopień - vi;
• siódmy stopień - vii ° (zmniejszona triada).

Te akordy nie odgrywają głównej roli, ale uzupełniają i wspierają podstawowe. Na przykład ii akord często przygotowuje dominujące, a VI może tymczasowo zastąpić tonikę lub poprawić uczucie poważnej/niewielkiej kolorystyki.

Klasyfikacja triad w teorii muzyki: według jakości i pozycji

Aby dokładniej opisać triady, stosuje się dwa główne podejścia - według jakości przedziałów i pozycji nuty w basie. Obie te funkcje pomagają nie tylko nazwać akord, ale także zrozumieć jego dźwięk i rolę w harmonii.

Jakość triady w teorii muzyki. Zależy to od tworzenia interwałów między trzema dźwiękami akordu. W zależności od kombinacji trzeciej i piątych istnieje:

• Główne triady - zawierają ważną trzecią i idealną piątą;
• Mniejszy - niewielka trzecia i idealna piąta;
• zmniejszone - niewielka trzecia i zmniejszona piąta;
• Rozszerzony - ważna trzecia i rozszerzona piąta.

Te cztery typy obejmują wszystkie możliwe kombinacje trzeciej i piątych w strukturze trzytapiejnej.

Pozycja triady w teorii muzyki . To, co jest tutaj ważne, nie jest skład triady, ale która nuta brzmi na dole:

• Jeśli korzeń (tonik) znajduje się na basie, akord jest zapisany w pozycji korzenia;
• Jeśli najniższa nuta to trzecia, to jest to pierwsza inwersja;
• Jeśli piąty brzmi u dołu, jest to druga inwersja.

W każdym z tych przypadków akord zachowuje swoją esencję harmoniczną - to znaczy w pewnym stopniu, tonacji i funkcji. Tylko zmiany rozkładu dźwięku, co jest ważne dla układania, prowadzenia głosów lub osiągnięcia określonego dźwięku.

Ze wszystkich zmian - czy to inwersja, czy zmiana jakości przez półtone w górę czy w dół - akord jest nadal zbudowany na tych samych trzech stopniach: pierwszym, trzecim i piątym. Nawet jeśli jedna z nut zostanie podniesiona lub obniżona, struktura liter jest zachowana. Na przykład w triadzie A - C♯ - E (główny) i w A - C - E (nieletni) notatki są nadal rozmieszczone z literowym przedziałem jednego - A, C, E. Zasadniczo odróżnia to triad od innych rodzajów akordów, w których dodawane są nowe kroki.

Major i mniejsze triady w muzyce: różnica w trzecim

Główne i mniejsze triady różnią się tylko jedną nutą - trzecim. W dużej triadzie jest to poważne, w mniejszej triadzie jest niewielka. Ta zmiana jednego półtonu wpływa na nastrój akordu: główny brzmi jasno, niewielki - bardziej miękki i smutniejszy. Te dwa rodzaje triad są najczęściej występujące w utworach i zwykle są pierwszymi opanowanymi na instrumentach.

Główne triady w muzyce

Główne triady powstają na podstawie korzenia, głównej trzeciej i idealnej piątej. Ta kombinacja nadaje akordowi jasny, stabilny charakter. Dźwięk takich triad jest często kojarzony z radością, jasnością lub uroczystością.

Na przykład weźmy triadę B -dur. Jest zbudowany z nuty B, a następnie dwóch tonów później - nuty d♯ (główna trzecia), a półtora tonu później - nuta (idealna piąta). Rezultatem jest akord B - D♯ - F♯. Błędna triada B brzmi jak ta:

B Major Triad - kilka oktaw

Oto schemat wszystkich głównych triadów:

Klawisz	Główny skład triady
Major	A - c♯ - e
B ♭ Major	B ♭ - D - F (lub A♯ - C♯♯ - E♯)
B Major	B - D♯ - f♯
C-dur	C - E - G
D ♭ Major	D ♭ - f - a ♭ (lub c♯ - e♯ - g♯)
D Major	D Major
E ♭ Major	E ♭ - g - b ♭ (lub d♯ - f♯♯ - a♯)
Eur	E - g♯ - b
F Major	F - a - c
G ♭ Major	G ♭ - b ♭ - d ♭ (lub f♯ - a♯ - c♯)
G Major	G - B - D
Dur ♭	A ♭ - c - e ♭ (lub g♯ - b♯ - d♯)

Triady w nawiasach brzmią tak samo jak główne, ale są pisane inaczej. Są to równe akordy. Wybór notacji zależy od klucza: gdzieś wygodniej jest używać ostrych i gdzieś - mieszkań, aby nuty logicznie pasowały do ​​skali.

Mniejsze triady w teorii muzyki: z czego się składają i jak brzmią

Z trzech notatek powstaje niewielka triada: tonika, niewielka trzecia i idealna piąta. W przeciwieństwie do dużej triady, zamiast głównej trzeciej jest niewielka trzecia trzecia, która zmienia emocjonalne postrzeganie akordu.

Przykładem jest akord b -moll. Jest zbudowany z nut B, D i F♯. Pomiędzy B i D jest półtora tonem (niewielka trzecia), między B i F♯ jest pięć ton (idealna piąta).

Taka zmiana pośrodku akordu sprawia, że ​​jego brzmienie mniej jasno, lekko stłumiony i często z nutą smutku. Jest to trzeci, który jest odpowiedzialny za tę różnicę i najczęściej jest wykorzystywany do rozróżnienia mniejszego i głównego ucha. Triada brzmi jak ta:

B Minor Triad - kilka oktaw

Oto schemat wszystkich mniejszych triadów:

Klawisz	Mniejszy skład triady
Nieletni	A - c - e
B ♭ Minor	B ♭ - D ♭ - F (lub A♯ - C♯ - E♯)
B -moll	B - D - F♯
C-moll	C - E ♭ - g
D ♭ Minor	D ♭ - f ♭ - a ♭ (lub c♯ - e - g♯)
D -moll	D - F - a
E ♭ Minor	E ♭ - g ♭ - b ♭ (lub d♯ - f♯ - a♯)
E -moll	E - g - b
F -moll	F - a ♭ - c
G ♭ Minor	G ♭ - b ♭♭ - d ♭ (lub f♯ - a - c♯)
G -moll	G - B ♭ - D
A ♭ Minor	A ♭ - c ♭ - e ♭ (lub g♯ - b - d♯)

Rozszerzone i zmniejszone triady: różnica w piątej

W przeciwieństwie do głównych i mniejszych akordów, w których struktura jest stabilna i znana ucha, rozszerzone i zmniejszone triady różnią się dokładnie w piątej - trzeciej nucie akordu. W pierwszym przypadku piąty jest podniesiony w drugim, jest obniżony, a to tworzy napięty lub niestabilny dźwięk.

Rozszerzone triady

Rozszerzona triada w muzyce jest zbudowana na podstawie major, ale z podniesioną piątą. Na przykład, jeśli weźmiesz główny akord (C - E - g) i podnosisz G do G♯, dostajesz C - E - G♯. Taki akord brzmi napięty i wymaga rozdzielczości - najczęściej wracając do stabilnego akordu, na przykład do majora z idealną piątą lub akordem z szóstym.

Te muzyczne triady rzadko występują w muzyce popularnej, ponieważ wymagają starannego obsługi. Są one jednak aktywnie wykorzystywane w postępach, w których ważne jest, aby stworzyć krótkoterminowe poczucie niestabilności. Jednym z najbardziej uderzających przykładów jest praca Beatlesów. Rozszerzone akordy można usłyszeć w ponad dwudziestu ich piosenek, gdzie są one dokładnie i odpowiednio używane. Rozszerzona piąta naszej B -duriad brzmi jak ta:

Oto schemat wszystkich rozszerzonych triad:

Klawisz	Rozszerzona triada (z nutami enharmonic)
A	A - c♯ - e♯ (to samo co f)
B♭	B ♭ - D - F♯
B	B - D♯ - f♯♯ (to samo co g)
C	C - E - G♯
D♭	D ♭ - f - a
D	D - f♯ - a♯
E♭	E ♭ - g - b
mi	E - g♯ - b♯ (to samo co c)
F	F - a - c♯
G♭	G ♭ - b ♭ - d
G	G - B - D♯
♭	A ♭ - c - e

Kompletne triady enharmoniczne nie są tutaj wymienione - tylko nuty o równym dźwięku podano w nawiasach. Jest to konieczne do orientacji w różnych klawiszach.

Zmniejszona triada powstaje na podstawie mniejszej triady, ale z obniżoną piątą. Oznacza to, że dwie mniejsze trzecie z rzędu wzrosną od korzenia. Ta konstrukcja sprawia, że ​​akord jest szczególnie ściśnięty dźwiękiem i nadaje mu ostry, niepokojący ton.

Na przykład akord B - D - F składa się z niewielkiej trzeciej B - D i drugiego - D - F. Rezultatem jest dźwięk, który nie daje poczucia stabilności i wymaga kontynuacji. To właśnie to napięcie jest aktywnie stosowane w harmonii, szczególnie w przejściach i przygotowaniach do rozdzielczości.

Oto schemat wszystkich zmniejszonych triad:

Klawisz	Zmniejszona triada (z nutami enharmonion)
A	A - c - e ♭
A - c - e ♭	B ♭ - d ♭ - f ♭ (to samo co e)
B	B - D - F
C	C - E ♭ - g ♭
D♭	D ♭ - f ♭ - a ♭♭ (to samo co g)
D	D - F - A ♭
E♭	E ♭ - g ♭ - b ♭♭ (to samo co a)
mi	E - g - b ♭
F	F - a ♭ - c ♭
F♯	F♯ - a - c
G	G - B ♭ - D ♭
G♯	G♯ - B - D

W przeciwieństwie do rozszerzonej triady, która jest rzadka w naturalnych skalach, zmniejszona triada występuje naturalnie na siódmym stopniu głównej skali - jako podstawa akordu vii °.

Jednak jego zastosowanie nie ogranicza się do tej pozycji. Kompozytorzy często używają zmniejszonych triadów w innych miejscach, koncentrując się na ruchu głosów i rozwoju harmonii. Taki akord może zwiększyć napięcie i prowadzić do pożądanego akordu z charakterystycznym pchnięciem dźwiękowym.

Postaraj się uwzględnić zmniejszoną triadę podczas tworzenia własnego schematu harmonicznego - być może doda niezbędnej ostrości i kierunku do postępu.

Inwersje Triady

Wcześniej spojrzeliśmy na triady w teorii muzyki w ich podstawowej formie - z korzeniem poniżej. Ta opcja nazywa się pozycją root. Ale harmonia staje się o wiele bardziej interesująca, gdy zmienia się kolejność notatek, szczególnie w dolnym głosie.

Jeśli trzecia jest używana jako bas, jest to już pierwsza inwersja. Na przykład w akorcie B roli basu może odgrywać D♯. Wówczas taki akord jest napisany jako B/D♯ - wskazujący, że D♯ brzmi niżej niż inne.
Gdy piąty jest poniżej, mamy drugą inwersję. Dla tego samego B -dur będzie to F♯ na basie, a oznaczenie akordów przyjmie formę B/F♯.

Inwersje nie zmieniają składu akordu, ale mają duży wpływ na dźwięk i percepcję, szczególnie w kontekście linii melodii i basu. Właśnie dlatego są aktywnie używane zarówno w muzyce klasycznej, jak i współczesnej.

W przeciwieństwie do głównych i mniejszych akordów, odwrócenie rozszerzonej triady stanowi pewne trudności. Formalnie można oczywiście odwrócić - jeśli postępujesz zgodnie z interwałami, nadal będzie to ten sam akord z tymi samymi notatkami, ale w innej kolejności.

Jednak z muzycznego punktu widzenia sytuacja nie jest tak wyraźna. Podczas odwrócenia rozszerzonej triady powstają przedziały, które można postrzegać jako strukturę zupełnie innego akordu. Wynika to z faktu, że takie akordy często zawierają notatki o zmianach - na przykład G♯ lub B♯ - i nie zawsze pasują do klucza standardowego.

Z tego powodu odwrócony akord rozszerzony może wydawać się nieoczekiwany i trudny do dopasowania się do ogólnego postępu harmonicznego. Ponadto takie inwersje są trudne do sformalizowania notacji muzycznej, szczególnie jeśli celem jest utrzymanie logicznego i czytelnego zapis dla wykonawcy.

Triads w szkoleniu: Ćwiczenia skalne do gry i komponowania

Praca z triadami w muzyce to nie tylko teoria, ale także potężne narzędzie do rozwijania umiejętności wykonujących i twórcze. Regularna praktyka przy użyciu akordów pomaga poprawić koordynację, dokładność i zrozumienie harmonii. Szczególnie przydatne jest budowanie improwizacji na podstawie dźwięków akordów - korzenia, trzeciego i piątego. Pozwala to nie tylko uderzyć w klucz, ale także dokładne podkreślenie dźwięku każdego akordu.

Jednym z uniwersalnych sposobów ćwiczenia jest granie w triad na dużą skalę. Najpierw wybierz klucz. Na przykład zacznij od nuty B na 7. progu szóstego sznurka gitary. Przejdź przez skalę kilka razy w tej pozycji, aby skonsolidować ją ze słuchu i w ręce.

Następnie przejdź do akordów, które naturalnie pojawiają się w tej skali i budują od nich triad. Możesz odtwarzać je zarówno w górę, jak iw dół podstrunnicy. To ćwiczenie jest odpowiednie nie tylko do gitary - można je dostosować do każdego instrumentu melodycznego, w tym głosu, syntezatora lub mosiądzu.

W przypadku większej skuteczności wskazane jest użycie metronomu. Może to być zwykła ścieżka kliknięcia w DAW, jeśli nie masz pod ręką fizycznego metronomu. Najważniejsze jest utrzymanie stałego tempa i wyraźnej artykulacji, aby każda triada brzmiała wyraźnie i świadomo.

Wszystkie triady w skali B -dur, grały na siódmej pozycji, rosnąc i schodząc w ciągu 3/4 czasu

Gdy masz pewność, że grasz w podstawowy wzór triady, zacznij przyspieszyć. Ważne jest, aby nie grać w nuty mechaniczne, ale angażować ucho. Zaśpiewaj każdą nutę podczas gry i spróbuj przewidzieć następną - zwłaszcza jeśli jest to główna lub drobna trzecia. Ta praktyka rozwija precyzję percepcji i kontroli nad instrumentem.

Jedną interesującą techniką jest zmiana podpisu czasu w ćwiczeniu. Na przykład, jeśli triady są odtwarzane w trojaczkach, spróbuj liczyć za 2/4 czasu. To zakłóci zwykły rytm i stworzy poczucie wysiedlenia - z czasem wrócisz do fazy, a to zapewni silne zwiększenie rozwoju rytmu i zdolności do wysłuchania wewnętrznych podziałów. Takie podejście działa nie tylko dla ucha, ale także dla postrzegania formy w grze.

Te same triady w 7. pozycjach, za 2/4 czasu

Kiedy grasz sekwencje triady, staraj się świadomie zmienić postrzeganie rytmu. Zamiast poczuć się w dół jako wyraźnej granicy między akordami, spróbuj liczyć inaczej - aby akcent był wewnątrz triady, a nie między nimi. Stwarza to iluzję, że akordy zaczynają się w nieoczekiwanych miejscach.

Na przykład zamiast zwykłego „B - D♯ - F♯, E - G - B” zaczyna postrzegać nuty jako par: „D - D♯, F♯ - E, G - B”. W takim przypadku nie zmieniasz tempa ani nie zmieniasz nut - zmienia się tylko poczucie kierunku i połączenia między dźwiękami. Przedziały zaczynają być odczytywane nie tak wyraźne, że trzy netto bloki, ale jako fale, czasem rosnące, czasem schodzące.

Takie podejście jest świetnym sposobem na wykroczenie poza zwykłą percepcję słuchową. Pomaga rozwinąć elastyczność w myśleniu i grze. Spróbuj zmieniać akcenty, rozrywać triad na różne sposoby, bawić się kierunkiem - wszystko to sprawia, że ​​czujność i uniemożliwia utknięcie w automatyzmie. Istotą ćwiczenia jest ciągłe przesunięcie perspektywy, co sprawia, że ​​słyszysz i grasz nawet najwyżej znane rzeczy.

Wniosek na temat triad w teorii muzyki

Triady to nie tylko podstawa teoretyczna, ale prawdziwy instrument, na którym budowana jest muzyka. Ich struktura jest jasna, logika jest zrozumiała i wygląda na to, że wszystko sprowadza się do formuły. Ale muzyka nie jest matematyką, a triady nie są ograniczeniami, ale punktem wyjścia.

Zrozumienie tych akordów pomaga swobodnie nawigować w harmonii: wiesz, skąd pochodzi wszystko, jak to brzmi i gdzie może prowadzić. Ale równie ważne jest, aby móc poczuć moment, w którym warto odejść od programu. Czasami to odchylenie od zwykłej triady tworzy niezbędne emocje lub nieoczekiwany zwrot.

Jeśli opanowałeś materiał i zacząłeś stosować go w grze lub kompozycji, to już jest świetne. A jeśli dzięki tej wiedzy zaczniesz szukać niestandardowych rozwiązań, teoria naprawdę zadziałała.

FAQ: Triads in Music - Building of Harmony

Co to jest triada w muzyce?

Triada to akord złożony z trzech nut: korzenia, trzeciego i piątego. Pomyśl o tym jak o rdzeniu większości akordów, które słyszysz-czy to prosta piosenka ludowa, czy pełna symfonia, triady są wszędzie.

Dlaczego triady są tak ważne?

Ponieważ są podstawą zachodniej harmonii. Większość akordów, nawet fantazyjnych z siódmymi i 9., zbudowana jest na triadach. Jeśli rozumiesz triady, masz solidne uściski, w jaki sposób muzyka jest złożona.

Jakie są główne typy triad?

Istnieją cztery podstawowe typy:

• Major Triad - jasna i stabilna;
• Mniejsza triada - trochę bardziej nastrojowa;
• Zmniejszona triada - napięta i nierozwiązana;
• Rozszerzona triada - marzycielska lub niespokojna;
• Każdy typ ma swój własny smak i emocjonalną atmosferę.

Jak zbudować triadę?

Zacznij od nuty root. Stamtąd policz jedną trzecią (główną lub mniejszą), a następnie dodaj piątą (doskonały, zmniejszony lub rozszerzony). Na przykład C Główną triadą to C (root), E (główna trzecia) i G (Perfect Fifth).

Czy triady są używane tylko w muzyce klasycznej?

Zupełnie nie. Triady są używane w każdym gatunku - Pop, Rock, Jazz, EDM, Country, Film Raids - nazywasz to. To uniwersalne narzędzia, które dostosowują się do każdego stylu.

Czy triady można odwrócić?

Absolutnie. Wtedy zmienisz nuty, aby korzeń nie był najniższym boiskiem. Pierwsza inwersja umieszcza trzecią w basie, druga inwersja umieszcza piątą na basie. Inwersje pomagają wygładzić postępy akordów i dodać różnorodności.

Jaka jest różnica między triadą a akordem?

Wszystkie triady są akordami, ale nie wszystkie akordy są triadami. Triady to trzytapiejne akordy. Dodaj więcej notatek (jak siódmy), a masz rozszerzone akordy. Triady to tylko punkt wyjścia.

Jak mogę ćwiczyć triady?

Graj w różnych klawiszach na swoim instrumencie. Spróbuj budować triad z każdej nuty na skalę. Posłuchaj piosenek i spróbuj określić, które triad słyszysz. Szkolenie ucha jest tak samo ważne jak ćwiczenia palców.

Czy muszę znać teorię muzyki, aby używać triad?

Niekoniecznie. Wielu muzyków używa ich intuicyjnie. Ale znajomość teorii może pomóc ci zrozumieć, co grasz, dokonywać lepszych wyborów podczas pisania i łatwiej komunikować się z innymi muzykami.

Jakieś wskazówki dotyczące twórczego używania triadów?

Jasne! Spróbuj układać triady na drugim, aby uzyskać fajne warstwowe dźwięki. Używaj triadów w różnych notatkach basowych do świeżych harmonii. Lub rozbij triad na arpeggios - świetne dla melodycznych linii i riffów.