Wyrównanie dźwięku

Korektor to ważny temat dla producentów muzycznych. Jest to podstawowy i trudny proces, dlatego początkujący często spędzają większość czasu na miksowaniu muzyki, konfigurując ją. Ważne jest, aby dobrze rozumieć podstawy tak dużego tematu. Korekcja dźwięku to potężne narzędzie, a jeśli nie wiesz wystarczająco dużo, możesz łatwo wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

Dobrym punktem wyjścia do podjęcia decyzji o użyciu korektora w miksie jest jego wyłączenie. Spróbuj zrównoważyć poziomy pomiędzy instrumentami za pomocą tłumików. Następnie, jeśli masz problem z tym, co chcesz usłyszeć, czas pomyśleć o korekcji dźwięku.

To narzędzie rozwiązuje problemy z maskowaniem częstotliwości. Jest to „zamglenie”, które pojawia się, gdy instrumenty o nakładających się częstotliwościach zderzają się ze sobą, utrudniając wyraźne słyszenie jednoczesnych dźwięków. Na przykład, jeśli masz problemy ze słyszeniem stopy bębna w porównaniu z gitarą basową, to jest to zadanie korektora.

W tym artykule omówimy wszystko, co musisz wiedzieć, aby zacząć używać korektora jak profesjonalista – od zera.

Opcje korektora

Opcje korekcji dźwięku służą do ustawiania filtrów, które podwyższają lub obcinają częstotliwości sygnału audio. Opcje ogólne obejmują:

1. Częstotliwość – wybiera tę, którą chcesz zwiększyć lub zmniejszyć;
2. Q – (częstotliwość centralna podzielona przez szerokość pasma) kontroluje szerokość pasma – jak szerokie lub wąskie będzie wzmocnienie lub cięcie. Innymi słowy, możesz zdefiniować zakres, na który będzie miała wpływ korekcja dźwięku. Wyższe wartości Q dadzą węższe pasmo, podczas gdy niższe wartości Q pozwolą na zwiększenie lub zmniejszenie szerszego zakresu;
3. Wzmocnienie – określa, jak bardzo wybrane częstotliwości zostaną obcięte lub wzmocnione;
4. Typ – pozwala wybrać kształt filtra dla wybranego pasma częstotliwości;
5. Nachylenie – Ustawia nachylenie filtra dla wysokich i niskich częstotliwości.

Zasady wyrównania

Korekcja dźwięku w muzyce to proces dostosowywania poziomu lub amplitudy określonych częstotliwości w celu uzyskania czystego i zrównoważonego miksu.

Jeśli kopiesz jeszcze głębiej, muzyka jest kombinacją fal dźwiękowych wibrujących z różnymi częstotliwościami. Każdy dźwięk można opisać jego częstotliwością. Określa wysokość nuty. Częstotliwość wibrująca na poziomie 440 Hz to nuta „la” we współczesnej muzyce.

Oczywiście korekcja dźwięku w muzyce jest znacznie bardziej złożona niż czyste dźwięki sinusoidalne. Jeśli uderzysz w otwartą strunę A na swojej gitarze i przepuścisz wynik przez analizator częstotliwości, zobaczysz coś więcej niż tylko cienką igłę pulsującą z jedną określoną częstotliwością. Zobaczysz ich wiele.

Wynika to z wielu czynników. Konstrukcja każdego instrumentu ma wpływ na jego specyficzną zawartość harmoniczną. Jednocześnie, jeśli zagrasz nutę na jednej gitarze, nie będzie ona miała tej samej barwy co druga. Ale co się stanie, gdy przepuścimy muzykę przez analizator częstotliwości?

Widzimy wiele częstotliwości i wszystkie mają miejsce w tym samym czasie! A teraz możemy w uproszczeniu przejść do tego, czym jest korekcja dźwięku. To jest jak regulacja głośności w telefonie – przyciski, które zwiększają lub zmniejszają głośność muzyki. Korektor to zasadniczo kontrola poziomu poszczególnych częstotliwości. Pozwala skupić się na wybranej grupie częstotliwości, dając możliwość określenia sposobu oddziaływania na tę grupę. Możesz wybrać wiele częstotliwości i zwiększyć je („wzmocnienie”) lub wybrać tylko kilka i obniżyć je („wyciąć”).

Barwy i częstotliwości

Wyobraź sobie róg i gitarę elektryczną grające tę samą nutę „la” = 440 Hz.

Co sprawia, że ​​brzmią inaczej? Obydwa instrumenty grają nutę o tej samej częstotliwości podstawowej, ale każdy ma swoją własną, niepowtarzalną barwę. Barwa dźwięku dostarcza naszemu mózgowi wielu informacji o tym, co reprezentuje w prawdziwym świecie.

Unikalne, rozpoznawalne barwy są cechą wszystkich złożonych dźwięków. Wszystkie złożone dźwięki w korekcji dźwięku można rozbić na proste składowe fali sinusoidalnej. Te główne składniki nazywane są częściami.

Jeśli części składowe są powiązane z podstawowym stosunkiem całości (tj. 2:1, 3:1, 4:1 itd.), są one harmoniczne. Jeśli nie, to są one nieharmonijne.

Dźwięk bardzo harmonijny, jak struna smyczkowej wiolonczeli, jest bogaty w równomiernie połączone części, podczas gdy dźwięk bardzo nieharmonijny, jak dudnienie talerza, składa się tylko z niepowiązanych ze sobą części.

Rodzaje korekcji dźwięku

Półkowy korektor

Korektor półkowy wpływa na wszystkie częstotliwości powyżej lub poniżej określonego punktu. Przy wysokim poziomie wszystko powyżej częstotliwości docelowej jest odcinane, a przy niskim wszystko poniżej częstotliwości docelowej jest odcinane.

Korektor półkowy jest używany głównie dla najwyższych i najniższych częstotliwości.

Korektor graficzny

Korektor graficzny może być Ci znany ze starych zestawów stereo lub wzmacniaczy. Częstotliwości są pogrupowane w szersze kategorie i można wycinać lub wzmacniać każdą z tych kategorii, aby kształtować dźwięk. Ten typ korekcji dźwięku wziął swoją nazwę od wyglądu graficznego utworzonego przez wszystkie suwaki ustawione w różnych punktach.

Zaletą korektora graficznego jest to, że szybko i łatwo usuwa niepożądane częstotliwości ze ścieżki. Brakuje im jednak precyzji. Jest mało prawdopodobne, że użyjesz tego typu dźwięku w domowym studiu nagrań, ponieważ prawdopodobnie będziesz mieć dostęp do korektora parametrycznego w swoim DAW, który zapewni Ci znacznie większą funkcjonalność.

Korektor parametryczny

Korektor parametryczny to rodzaj korekcji dźwięku, z którego będziesz najczęściej korzystać jako inżynier dźwięku w domu. Nazwa parametryczny wzięła się stąd, że będziesz mógł bardzo precyzyjnie zmieniać wiele różnych parametrów. Są to wzmocnienie (wzmocnienie lub obcięcie) i częstotliwość środkowa.

Ale możliwe jest również kontrolowanie trzeciej wartości, czyli szerokości pasma lub wartości „Q”. Ten parametr kontroluje zakres częstotliwości, na które wpływa obcięcie lub wzmocnienie. Zatem w przypadku korekcji dźwięku szersze pasmo będzie miało wpływ na większy zakres, a węższe pasmo będzie miało wpływ na mniejszy zakres.

Korektor wysokich i niskich częstotliwości

Filtry wysokich i niskich częstotliwości różnią się od filtrów półkowych tym, że mogą eliminować tylko określone częstotliwości, a nie je wzmacniać.

Korekcja dźwięku filtra wysokich częstotliwości przepuszcza wysokie częstotliwości, a tym samym obcina niskie częstotliwości, podczas gdy filtr dolnoprzepustowy niskich częstotliwości przepuszcza niskie częstotliwości, obcinając wysokie.

Korektor pasma

Korektor pasma wpływa na średnie częstotliwości, a nie na wysokie i niskie częstotliwości.

Ten typ korekcji dźwięku jest najczęściej stosowany podczas występów na żywo. Jest to szczególnie przydatne do eliminowania efektu sprzężenia zwrotnego, który może wystąpić przy tych średnich częstotliwościach.

Typy filtrów

Korekcja dźwięku jest zasadniczo specjalnym zastosowaniem filtra. Jakość filtra używanego przez korektor do przycinania lub wzmacniania ma wiele wspólnego z jego dźwiękiem i najlepszym sposobem jego użycia.

Filtry parametryczne, dzwonowe i szczytowe

Korektor parametryczny, dzwonkowy lub szczytowy, to powszechny rodzaj korekcji dźwięku, który jest niezwykle wszechstronny. Można go wykorzystać do precyzyjnego określenia i obcięcia/wzmocnienia bardzo małego zakresu częstotliwości lub można go zastosować szerzej, do dostosowania charakteru tonalnego. Zwykle jest używany w środku zakresu. Różni się od innych rodzajów korekcji dźwięku swoją formą w kształcie dzwonu.

Kiedy mówimy o zwiększeniu lub wyciszeniu pewnych częstotliwości – kiedy mówimy, że zamierzamy „zmniejszyć” lub „podbić” – mówimy o amplitudzie.

Liczba częstotliwości, które możemy zwiększyć lub zmniejszyć, zależy od parametru Q, czyli „współczynnika jakości”. Punkt Q określa „kształt dzwonu” lub szerokość obszaru wokół częstotliwości środkowej. Filtr może przechwycić więcej częstotliwości przy ustawieniach niskich lub „szerokich”.

Przy wysokich lub „wąskich” ustawieniach korektora dźwięku jest on znacznie bardziej szczegółowy, przechwytując jednocześnie mniej częstotliwości.

Filtry wysokich i niskich częstotliwości

Filtry wysokich i niskich częstotliwości doskonale nadają się do wycinania całych pasm częstotliwości, których zdecydowanie nie chcesz w swoich utworach, zwłaszcza w nagraniach harmonicznych, melodycznych lub w inny sposób arytmicznych.

Te ustawienia korekcji dźwięku często mają elementy sterujące nachyleniem, które mogą być podobne do elementów sterujących Q w korektorach parametrycznych. Nachylenie określa, jak stromo lub stopniowo filtr będzie odcinał wszystkie obce dźwięki.

Filtry wysokich częstotliwości obcinają wszystkie częstotliwości poniżej wybranego punktu odcięcia. Często stosuje się je do tłumienia bardzo niskich szumów poniżej 60 Hz.

I odwrotnie, filtry niskich częstotliwości obcinają wszystkie częstotliwości powyżej punktu odcięcia. Filtr ten jest często używany do tłumienia bardzo wysokich dźwięków syczących powyżej 18 kHz. Używaj go ostrożnie, aby nie przeciąć zbyt mocno.

Filtry z wysokiej i niskiej półki

Filtry półkowe doskonale nadają się do wzmacniania niskich częstotliwości lub dodawania blasku wysokich częstotliwości, gdy jest to potrzebne.

Opcja Low Shelf jest zwykle używana w korekcji dźwięku w zakresie niskich, średnich i niskich częstotliwości, aby zredukować część dudnienia powodowanego przez statywy mikrofonowe i inne źródła niskich częstotliwości, w tym instrumenty perkusyjne.

I odwrotnie, filtr z wysokiej półki wzmacnia lub obcina wysokie częstotliwości. Można go skutecznie wykorzystać do rozjaśnienia ścieżki, stosując dodatnie wzmocnienie 3 lub 4 dB i częstotliwość odcięcia 10 kHz lub wyższą (należy zachować ostrożność, ponieważ to ustawienie może zwiększyć ogólny szum ścieżki).

Dodawanie i odejmowanie częstotliwości

Pierwsza zasada korekcji dźwięku brzmi: im mniej, tym więcej. Ekstremalne przesunięcia tonalne mogą mieć negatywny wpływ na dźwięk.

Najlepszym sposobem wykorzystania korektora jest używanie go jak najrzadziej. Mając to na uwadze, istnieją dwa główne podejścia do korektorów.

• Dodatek: Zwiększ częstotliwości, aby osiągnąć pożądane rezultaty.
• Subtraktywny: Obcina niepożądane częstotliwości.

Trwa wiele dyskusji na temat tego, co lepiej zrobić, jedno lub drugie. Jeśli jednak Twoim celem jest użycie jak najmniejszej ilości korektora dźwięku, możesz po prostu wybrać podejście, które jest najbardziej bezpośrednią drogą do Twojego celu.

Podstawy korekcji dźwięku

Korekcja korekcyjna: tłumienie częstotliwości za pomocą korektora

Ten typ korekcji dźwięku koryguje niektóre irytujące niedoskonałości, takie jak szum, echo i tak dalej. Aby to zrobić, konieczne jest obcięcie częstotliwości zakresu, aby ukryć lub całkowicie pozbyć się zniekształceń sygnału. Ponadto obcinanie jest często stosowane w celu wzmocnienia sygnału innych dźwięków, co zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia nowych problemów podczas wzmacniania.

Możesz słuchać partii instrumentalnych, oceniając ich brzmienie w celu określenia częstotliwości, które należy wyciąć. Oznacza to, że za pomocą słuchu możesz określić niepotrzebne elementy i dowiedzieć się, które fragmenty wymagają przetworzenia. Korektory często posiadają analizator, który potrafi samodzielnie określić miejsca wymagające dodatkowego przetwarzania.

Podczas korekcji dźwięku, aby zidentyfikować problemy w dźwięku i znaleźć zakresy, które należy obciąć, należy zastosować wzmocnienie wzmocnienia, a także całkowicie zawęzić szerokość krzywej za pomocą regulatora Q. Następnie możesz przesuwać punkt wzdłuż skali widma. Za pomocą tych manipulacji możesz łatwo znaleźć częstotliwości, w których występują problemy. W takim przypadku sygnał należy skorygować w tych miejscach, w których stwierdzone wady są najbardziej słyszalne. Stopień tłumienia sygnału będzie zależał od tego, jaki rodzaj dźwięku chcesz uzyskać.

Formatywna korekcja dźwięku: Zwiększenie EQ

Kiedy sygnał zostanie skorygowany, należy upewnić się, że instrumenty i ogólna częstotliwość miksu są wystarczające. Jeżeli stwierdzono brak pewnych częstotliwości, można zastosować kształtującą korekcję dźwięku, która powinna wzmocnić sygnał. Krzywe podczas doładowania powinny być szerokie, ale gładkie, aby zwiększyć zasięg i zwiększyć jego moc.

Problem w tym, że nikt nie jest w stanie podać uniwersalnego wzoru na to, jak bardzo należy zwiększyć częstotliwości. Jeśli przesadzisz np. w beczce to ogłuchnie i zacznie hałasować. Jednak brak wzmocnienia może również zrujnować kopnięcie, pozbawiając go jasności.

Jeśli zwiększysz korekcję dźwięku w zakresie 150-350 Hz, wówczas sygnał będzie cieplejszy i bardziej nasycony, ale tylko jeśli zgadniesz z wielkością podbicia, ponieważ zbyt duże wzmocnienie może spowodować, że sygnał będzie „mętny” i dźwięk będzie nieprzyjemnie się tego słucha.

Jak używany jest korektor

Podczas miksowania prawdopodobnie będziesz używać korektora na każdej ścieżce w sesji.

Mając jednak tak ważne narzędzie, należy mieć solidny fundament, na którym można go używać. Wiedza o tym, jak korekcja dźwięku wpływa na barwę dźwięków, jest kluczem do uzyskania odpowiednich ustawień dla miksu lub nagrania głównego. Teraz, gdy znasz już podstawy, wróć do DAW i stwórz idealny dźwięk.

W sekwencerze online Amped Studio znajdziesz profesjonalne i przyjazne dla użytkownika narzędzie do korekcji dźwięku, które zawiera najlepsze filtry do przetwarzania dźwięku. W programie dostępnym w przeglądarce możesz stworzyć swój utwór od podstaw, dzięki masie wbudowanych narzędzi i wtyczek, następnie wyregulować w nim dźwięk w korektorze, zmiksować i zmasterować.

Wniosek

Korzystanie z korekcji dźwięku jest dość proste, ale przy tworzeniu miksów zależy od tego wiele rzeczy. Jednocześnie wielu muzyków uważa, że ​​korektor powinien być używany jako niezastąpione narzędzie do korekcji dźwięku. Jednocześnie inni upierają się, że wokół niego powinno powstać całe brzmienie miksu. W rzeczywistości jest to trochę bardziej skomplikowane i będziesz musiał połączyć obie te metody, aby uzyskać najlepszy wynik. Kluczem do sukcesu jest jasne zrozumienie, dlaczego używasz tego narzędzia i co chcesz dzięki niemu uzyskać.