Temel müzik teorisi

Müzik duyguları aktaran evrensel bir dildir. Peki neden müzik teorisine ihtiyacımız var?

Müzik teorisi müziği anlamak için bir tür plandır. Elbette, teoriyi bilmeden müziği sezgisel olarak hissedebilirsiniz, ancak temellere ilişkin derin bilgi, daha bilinçli ve kendini ifade eden bir müzisyen olmanıza yardımcı olur. Temel teoriyi öğrenmek, müziğin dilini daha iyi anlamanızı sağlar.

Bu kılavuz, ister yeni başlayan olun ister deneyiminiz olsun, müzik teorisinin temellerinde uzmanlaşmanıza yardımcı olacaktır. Notalar, ritimler, diziler, akorlar, tuşlar ve daha fazlasını inceleyerek kendinizi müzikte ifade etmek ve bestelerinizi daha anlamlı hale getirmek için ihtiyaç duyduğunuz bilgiyi kazanacaksınız.

Müzik

Piyano müziği genellikle bir melodi ve eşlik içerir.

Melodi genellikle söylenebilen tek sesli bir dizedir. Çoğunlukla tiz nota anahtarıyla yazılır ve üst kadroya yerleştirilir.

Eşlik, akorlardan ve bir bas çizgisinden oluşan melodiyi destekler. Alt kadrodaki bas nota anahtarında yazılmıştır.

Sonuç, akor eşliğinde tek sesli bir melodidir:

Ya da tam tersi de olabilir. Melodi aşağıdan, eşlik ise yukarıdan gelir:

Müzik Teorisinin Temelleri

Müzik teorisi, müzikal fikirlerin iletilmesi için evrensel bir dil yaratarak müzisyenlerin etkili bir şekilde iletişim kurmasına olanak tanır. Bu kavramları öğrenerek müziğin nasıl çalıştığına dair daha derin bir anlayışa sahip olabilir, daha iyi bir dinleyici ve yaratıcı olabilir ve diğer müzisyenlerle etkileşimlerinizi geliştirebilirsiniz.

Müzik teorisine kimin ihtiyacı var?

Müzik teorisi, eğitim düzeyi ne olursa olsun müziği daha derinlemesine anlamak isteyen herkes için faydalıdır. Müzik profesörü olmanıza gerek yok! İster uzun bir haftanın sonunda müzik dinlemekten, ister gitarda doğaçlama yapmaktan hoşlanıyor olun, teoriyi bilmek algınızı derinleştirecek ve müzik deneyiminizi zenginleştirecektir.

Kendi kendini yetiştirmiş müzisyenlerin çoğu, teori çalışmanın onları sezgisel ve sezgisel olarak çalma yeteneğinden mahrum bırakacağından korkuyor. Ancak müzik teorisi yaratıcılığı sınırlamaz, tam tersine duygularınızı müzik yoluyla daha doğru ve eksiksiz ifade etmenize olanak tanıyan araçlar sağlar. Sezgisel fikirlerinizle eşleşen daha ayrıntılı müzik kompozisyonları oluşturmanıza yardımcı olur.

Teori, hem eğitim kurumlarında hem de bağımsız olarak, unsurlarını yavaş yavaş yaratıcı sürecinize entegre ederek incelenebilir.

Müzik yolculuğunun başlangıcı

Her müzik parçası üç temel bileşen üzerine kuruludur: melodi, armoni ve ritim. Bu öğeler müzikle sezgisel bir bağlantı kurulmasına yardımcı olur.

Müzik Teorisinin Temelleri

Melodiler, armoniler ve ritimler aşağıdaki temel unsurlardan oluşur:

• Ölçekler : Melodilerin üzerine inşa edildiği bir dizi yarım ton ve tam ton;
• Akorlar : temel majör ve minör akorlar gibi uyum yaratan, aynı anda çalınan notaların kombinasyonları;
• Anahtar : Akorlar arasındaki armonik temeli ve ilişkileri belirleyen bir kompozisyonun ton merkezi;
• Müzik notasyonu : Perde ve ritim gibi müzik seslerini yazılı biçimde temsil eden bir semboller sistemi.

Bir melodi ve eşlik için uyumlu bir ses oluşturmak amacıyla genellikle gam adı verilen tek bir tuştan alınan notalar kullanılır.

Aralıklar

Aralık, iki nota arasındaki mesafedir. En küçük aralık yarım tondur; piyanoda bu, renklerine bakılmaksızın bitişik tuşlar arasındaki mesafedir. İki yarım ton bir ton oluşturur.

C'den C'ye (veya örneğin A'dan A'ya) ölçeğin tamamı eşit aralıklı 12 yarım tona bölünmüştür. En sık kullanılan aralıklar oktav ve üçüncüdür.

Oktav: Aynı isimdeki iki nota arasındaki mesafe, örneğin C'den sonraki C'ye. Bir oktavda 12 yarım ton vardır. Oktavlar özellikle piyanonun alt perdesinde uyumlu ses çıkarır.

Fiziksel olarak bir oktav, ikinci notanın frekansının birincinin frekansının iki katı olduğu notalar arasındaki aralıktır. Örneğin A notasının frekansı 440 Hz, bir sonraki A notasının frekansı ise 880 Hz'dir.

Üçüncüsü: İki tür üçlü vardır – küçük ve büyük. Küçük bir üçlü üç yarım ton içerir ve majör bir üçlü dört içerir.

Aralık türleri

Mükemmel aralıklar: 4 ton, 5 ton ve bir oktav içerir.

Ana aralıklar: 2, 3, 6 ve 7 tonu içerir.

Artırılmış aralıklar: Mükemmel aralığın yarım ton artırılmasıyla elde edilir.

Azaltılmış aralıklar: mükemmel bir aralığın yarım ton azaltılmasıyla elde edilir.

Küçük aralıklar: Büyük bir aralığın yarım ton azaltılmasıyla elde edilir.

Terazi

Ölçek desenleri, melodi yaratmanın temelini oluşturan perde desenleridir. Müzikte perdeler notalarla temsil edilir ve bir melodinin sesini oluşturan belirli bir ton ve yarım ton kümesidir. Bu desenler bir diziye benzersiz sesini verir ve onun bir kompozisyondaki rolünü belirler.

Her birinin kendine özgü ruh halleri, duyguları ve özellikleri olan birçok ölçek vardır. En popüler olanları majör ve minör gamlardır: majör gam kulağa mutlu, minör gam ise hüzünlü geliyor. Aralarındaki temel fark, skalanın üçüncü notasıdır; majör skalada ikinci notadan bir ton daha yüksekte, minör skalada ise yarım ton daha yüksektir. Batı müziğinde sesin genel ruh halini ve karakterini belirlediğinden, gamın üçüncü notası anahtardır.

Her biri kendine özgü melodik yapıya sahip başka diziler de var. Örneğin, pentatonik ölçek ve onun daha karmaşık versiyonu olan blues ölçeğinin yanı sıra kromatik ölçek ve diğerleri.

Bir eserin ses temelini oluşturduğundan, dizileri ve akorları bilmek müzik yaratmada önemli bir rol oynar. Farklı ölçeklerde ustalaşmak, yeni yaratıcı olasılıkların önünü açabilir ve bir besteci olarak becerilerinizi geliştirebilir.

Akorlar

Akorlar aynı anda çalınan birkaç notanın birleşimidir ve müzikte uyumun temelini oluşturur. Bir akor genellikle üç veya daha fazla notadan oluşur. Üç notalı akora triad denir. Ölçekler oluşturmak için kullanılan aynı ilkeler, aralıklar olarak bilinen notalar arasındaki adımları tanımlayan akorlar için de geçerlidir.

Dört temel akor türü vardır:

• Majör akor : Kök, majör üçlü ve mükemmel beşliden oluşan mutlu ve parlak bir sese sahiptir;
• Minör akor : Kök, minör üçlü ve tam beşliden oluşan hüzünlü ve melankolik bir sese sahiptir;
• Azalmış akor : Kök, minör üçlü ve azalmış beşliden oluşan gergin ve dengesiz bir sese sahiptir;
• Artırılmış akor : Kök, majör üçlü ve artırılmış beşliden oluşan dramatik ve gizemli bir hisse sahiptir.

Akorlar, majör ve minör üçlüleri ve ayrıca bir akor içindeki notaların sırasını değiştiren ters çevirmeleri birleştirebilir. Farklı akorları ve bunların kombinasyonlarını öğrenmek, bir şarkının benzersiz karakterini tanımlamanıza yardımcı olabilir. Örneğin, ana majör üçlünün (1-3-5) yapısını değiştirmek ve beşinci notayı aşağı kaydırmak, akorda tamamen yeni bir duygusal renklendirme yaratabilir. Şarkı yazmanın temeli, bir akor dizisi olan akor ilerlemesidir. Akor düzenleme becerilerinizi geliştirdikçe daha karmaşık ve zengin müzikler yaratabileceksiniz. Akorların yapısını anlamak (temel formlardan daha karmaşık varyasyonlara kadar) müzik yaratımınızda yeni ufuklar açacaktır.

Üçlü Ters Çevirmeler

Triad'lar farklı dönüşümler oluşturmak için ters çevrilebilir, bu da performansa çeşitlilik katar ve enstrümanın çalınmasını kolaylaştırır. Akor ters çevirmelerinin doğru kullanımı, tuşlar arasındaki hareketi en aza indirerek düzgün bir performans sağlar. Akorun ters çevrilmesi oluşturmak için akorun alt notasını bir oktav yukarı taşıyın. Örneğin Do majör akorunu ele alalım.

Her üçlünün iki olası dönüşümü vardır. Akoru ters çevirmeye devam edersek aynı akoru elde ederiz, yalnızca bir oktav daha yüksek. Bir üçlünün ilk tersine çevrilmesine altıncı akor, ikincisine ise dördüncü-altıncı akor denir. Eğitim materyallerinde bunlara genellikle basitçe birinci ve ikinci ters çevirme denir. Müzik notasında ters akorlar bas notası belirtilerek gösterilir. Örneğin, bir Do majör (C) akoru için, düşük nota E ile ilk ters çevirme E/C olarak gösterilir ve düşük nota G ile ikinci ters çevirme G/C olarak gösterilir.

İlk inversiyonu ikinciden nasıl ayırt edebilirim?

İlk ters çevirmeyi ikinciden aralıklarla ayırt edebilirsiniz. İlk ters çevirme, küçük bir üçlü (3 yarım ton) ve dördüncüyü (5 yarım ton) içerir, yani akorda orta notadan üst notaya olan mesafe daha fazladır. İkinci ters çevirme, alt notadan ortaya, ortadan tepeye olduğundan daha büyük bir mesafeyle, bir dördüncü ve bir majör üçlüyü (4 yarım ton) içerir.

Bir akorun kök nota konumu

Tonik adı verilen akorun kök notası, ters çevrilmeye bağlı olarak farklı konumlardadır. Bir üçlüde, kök nota ilk sıradadır, örneğin bir Do majör (C) akorunda, C notasıdır. İlk ters çevirmede, kök nota bir oktav yukarı taşınır ve sonuncudur, örneğin E, G. , C. İkinci ters çevirmede kök nota akorun ortasındadır; örneğin G, C, E.

Majör akoru minör akora dönüştürmek veya tam tersi

Majör bir üçlüyü minör bir üçlüye dönüştürmek için orta notayı yarım ton kadar alçaltın. Örneğin, bir Do majör (C) akorunda, E notasını yarım ton düşürmek, onu C, Eb, G notalarından oluşan bir Do minöre (Cm) dönüştürür. Bunun tersi işlem, bir minör üçlüyü bir minör üçlüye dönüştürür. Majör olan, orta notanın yarım ton yükseltilmesini gerektirir; örneğin, Re minör (Dm), F notasının yarım ton yükseltilmesiyle D majöre (D) dönüştürülür, bu da D, F#, A notalarını verir. Bir majör veya minör akorun ilk ters çevrilmesi için alt notayı alçaltmanız veya yükseltmeniz gerekir ve ikinci ters çevirme için akorun üst notasını alçaltmanız veya yükseltmeniz gerekir

Beşli akor

Eğer bir üçlünün orta notası hariç sadece dış notalarını alırsanız, 5 rakamıyla gösterilen beşli bir akor elde edersiniz, örneğin C5.

Askıya alınan akor

Askıya alınmış bir akorda, merkezi nota yerine alt notadan dördüncü veya majör bir saniye kullanılır. Böyle bir akor, örneğin C'den bahsediyorsak Csus2 veya Csus4 olarak adlandırılır.

Anahtarlar

Bir anahtar, sesin karakterini belirleyen yedi dereceden (notalardan) oluşan bir dizidir. Bu dereceler Romen rakamlarıyla gösterilir ve her biri belirli bir işlevi yerine getirir. İşlevler belirli notlara değil, derecelere bağlıdır.

Do majör anahtarına bakalım:

• Tonik (I, T) – temel tonaliteyi belirleyen ilk adım;
• Baskın (V, D) tonikten beşinci derecedir. Tonik C ise baskın olan G'dir;
• Subdominant (IV, S), tonikten geriye doğru sayılan beşinci derecedir. Eğer sayarsanız dördüncü derece olacaktır. Do majörde alt baskın F'dir.

Fonksiyon ters çevirmeleri

Fonksiyonların ters çevrilmesini belirtmek için adlarına sayılar eklenir.

Kararlı ve kararsız sesler.

Tonik üçlü stabil olan I, III ve V derecelerini içerir. Melodi onlarla tamamlanabilir. Geri kalan dereceler kararsız olarak kabul edilir ve en yakın kararlı olanlara yönelir, buna çözünürlük denir.

Çözünürlük örnekleri:

• II => I (aşağı)
• IV => III (aşağı)
• VI => V (aşağı)
• VI => I (yukarı, en yakın alttaki de kararsız)

Giriş notları ve uğultu

Giriş notları toniği çevreleyen notalardır. Toniğin üst ve alt komşuları sırasıyla II ve VII derecelerdir. VII dereceye artan giriş notası, II derecesine ise azalan giriş notası denir. Mırıldanma, tonik veya III ve V dereceleri gibi diğer sabit notaların etrafında giriş notalarının çalınmasını içerir.

Uğultu örnekleri:

I derece için - VII ve II

III derece için - II ve IV

V derecesi için - IV ve VI

Paralel ve İlgili Tuşlar

Müziğe çeşitlilik katmak için, kısa süreli (sapmalar) veya kalıcı (modülasyonlar) olabilen paralel ve ilgili tuşlara geçişler kullanılır.

Paralel tuşlar, anahtarda aynı işaretleri taşıyan majör ve minör tuşlardır.

İlgili tuşlar, T (tonik), S (alt baskın) ve D (baskın) ile ilişkili tuşlardır.

Ek olarak, bir majör anahtar için minör alt dominantın anahtarı ilişkili kabul edilir ve minör anahtar için majör alt dominantın anahtarı ilişkili kabul edilir.

Örneğin, Do majör için ilgili tuşlar şunlardır:

• Bir minör (T'den oluşturulmuş paralel anahtar);
• Fa majör ve Re minör (S'den oluşturulmuştur);
• G majör ve E minör (D'den oluşturulmuştur);
• Fa minör (minör subdominant).

Anahtar Tanımlama

Bir ton, tonun üzerindeki işaretler (dizginler ve bemoller) ve özel notalarla tanımlanır. Bu işaretler paralel anahtarları belirlemek için kullanılabilir. Parçanın başladığı ve bittiği notalara bakarak bir tonun majör veya minör olduğunu belirleyebilirsiniz.

• diyez : Majör tonunu belirlemek için son diyeze bakın ve bir ton yukarı çıkın; minör ton için bir ton aşağıya inin. Ortaya çıkan notanın da bir keskini varsa, bu durumda anahtarın bir keskini vardır (örneğin, eğer anahtarda bir keskin varsa – F#, bu G majör veya E minör anlamına gelebilir);
• Bemoller : Anahtarda bir bemol varsa bu Fa majör veya Re minör olabilir. Anahtarda birkaç daire varsa, sondan bir önceki daireye odaklanın; bu, majör bir anahtarı belirtir (örneğin, sondan bir önceki daire A-bemol ise, o zaman anahtar E-bemol majördür). Majör tondan paralel minör tona geçmek için 1,5 ton (veya üç yarım ton) aşağı inmeniz gerekir. Örneğin, Do majör için paralel minör ton A minördür.

C majör ve A minör

Do majör ve A minör, anahtar imzası olmayan paralel anahtarlardır.

Bu paralel tuşlar aynı notaları ve akorları kullanır. Hangi anahtarın (Do majör veya A minör) kullanıldığını belirlemek için akorların sırasına ve işlevsel anlamlarına dikkat etmeniz gerekir. Çoğunlukla tonikte bir parça biter ve bu da anahtarın belirlenmesine yardımcı olur.

Majör tonlarda tonik, subdominant ve dominant üzerine kurulu akorlar majördür. 2., 3. ve 6. derecedeki akorlar minör, 7. derecedekiler ise azalmıştır.

Paralel tuşlar aynı notaları kullandığından, akorlar da eşleşecek, yalnızca farklı bir sıraya kaydırılacaktır.

Minör tonlarda tonik çoğunlukla majör yapılır, bu da G ve A arasındaki aralığı azaltarak tonik üzerindeki çekiciliği artırır. Sonuç olarak, tonik minör akor Em majör E'ye dönüştürülür ve diğer akorlar değişmeden kalır.

Pentatonik Skala C Majör ve A Minör

Pentatonik skala, tonik, dominant ve subdominanttan yoksun benzersiz bir skaladır. Bu ölçekte tüm notalar eşdeğerdir, bu da onu hem majör hem de minör için aynı kılar.

Bu gam iki notanın elenmesiyle oluşur: majör gamda IV ve VII dereceler kaldırılır, minör gamda ise aynı notalar yani II ve VI dereceler kaldırılır.

Pentatonik ölçeğin özelliği gerilim yaratmaması ve dolayısıyla çözüm gerektirmemesidir. Bu, melodinin herhangi bir notayla başlayıp bitmesine olanak tanır, bu da onu spontane doğaçlama için ideal kılar.

Fa majör ve D minör

Fa majör ve Re minör, ortak bir anahtar imzasına sahip paralel tuşlardır - B notasında bir düz. Bu tuşlar aynı zamanda C majör ile de ilgilidir. Daha iyi algılama için kaza işaretleri yeniden gösterilir.

Fa majör anahtarının akorları:

Fa majör anahtarının akorları:

Pentatonik Skala Fa Majör ve Re Minör

Pentatonik ölçeğin tüm notalarını belirlemek için, piyanodaki tüm siyah tuşları çalmanız ve ardından her birini beyaz tuşlara yarım ton indirmeniz gerekir.

G majör ve E minör

G majör ve E minör aynı Fa keskinliğini paylaşan paralel tuşlardır. Ayrıca Do majör akrabaları olarak kabul edilirler. Açıklık sağlamak için kazalar verilmiştir.

G majör anahtarının akorları:

E minör anahtarı için akorlar:

Anahtarlar

Bir müzik kompozisyonu, tonal temelini oluşturan majör veya minör ölçekler üzerine inşa edilmiştir. Bu kurallar dizisine müzik anahtarı denir. Tuş, bir parçada hangi notaların ve akorların kullanılacağını belirler.

Bir parçanın başında sunulan anahtar imzası, anahtarı belirleyen diyezlerin (#) veya bemollerin (b) varlığını gösterir. Diz, notanın standart sesten yarım ton daha yüksek çalınması gerektiğini, bemol ise bir yarım ton daha alçak çalınması gerektiğini belirtir. Anahtar imzalar müzisyenlerin bir kompozisyonun ölçek yapısını ve uyumunu anlamalarına yardımcı olur. Kolaylık sağlamak amacıyla, anahtar imzaları ve bunlara karşılık gelen anahtarları tanımlamak için genellikle tablolar kullanılır.

Bazen bir kompozisyonun anahtarını değiştirmesine modülasyon denir. Modülasyon, kompozisyona duygusal derinlik ve çeşitlilik katar. Modern pop müzikte modülasyonlar nadirdir, ancak video oyunu müziklerinde oldukça sık meydana gelebilir ve dinamik bir ses alanı yaratabilir.

Farklı tuşlar arasındaki ilişkiyi daha iyi anlamak için beşte birler dairesi kullanılır. Bu daire, her anahtarın kendi yerinin bulunduğu bir saatin kadranı gibi ton ilişkilerini görselleştirir.

Beşte birlerin dairesi, C majör notasından başlayarak, diyezlerin veya bemollerin sayısına göre tuşları düzenler.

Müzik Notasyonu

Müzik notaları, müzikal fikirlerin görsel olarak iletilmesini ve diğer müzisyenler tarafından anlaşılmasını sağlayan müziğin yazılı dilidir.

Müzik notasyonunun temel unsurları şunlardır:

• Kadro : Notaların perdesini ve süresini belirtmek için üzerine müzikal sembollerin yerleştirildiği beş yatay çizgiden oluşur;
• Clefs : Personelin belirli satırlarına özel notlar atayın. En yaygın olanları tiz nota anahtarı (yüksek notalar için) ve bas nota anahtarıdır (düşük notalar için);
• Notalar : Notaların perdesini ve süresini porte üzerinde sembollerle temsil ederek belirtin. Bir notanın çizgiler üzerindeki konumu onun perdesini belirler; Bir nota satırlarda ne kadar yüksekteyse, perdesi de o kadar yüksek olur. Notalar ayrıca ritmi belirtmek için farklı şekillerde gelir.

Bu bileşenler, bir müzik kompozisyonunda dizilerin ve akorların oluşturulduğu temeli oluşturur. Bu “dile” hakim olduğunuzda, müziği okuyup yazabilecek ve onu dinlemeden tamamen anlayabileceksiniz. Bu, müzik teorisi anlayışınızı geliştirir ve müziğin evrensel dilini kullanarak diğer müzisyenlerle iletişim kurmanızı kolaylaştırır.

Ritim

Ritim, akorlar ve dizilerle birlikte müziğin temel bir unsurudur. Müzik notasyonu, bir kompozisyonun ritmik yönlerini aktarmaya yönelik özel semboller ve kurallar içerir.

Metre süresi, bir ölçüdeki vuruş sayısını ve bir vuruşta yer alan notanın süresini gösterir. Kesirli olarak yazılır: Üstteki sayı vuruş sayısını, alttaki sayı ise notanın süresini gösterir. Örneğin, 4/4 süresi, her çeyrek notanın bir vuruş kapladığı, bir ölçüdeki dört vuruş anlamına gelir.

Ritmik desenler, benzersiz ritimler yaratan poliritimler de dahil olmak üzere basitten karmaşığa kadar değişebilir.

Ritmi anlamak, notaların piyano tuşlarını eşleştiren bir MIDI düzenleyicide düzenlendiği dijital ses iş istasyonlarında (DAW'ler) müzik oluşturma sürecinde de faydalıdır. DAW'lar ayrıca müziğe swing ve diğer ritmik ayarlamalar uygulamanıza da olanak tanır.

Kompozisyonun Unsurları

Müziği öğrenirken, bir parçayı daha ilgi çekici ve etkileyici kılan kompozisyonun farklı unsurlarını öğrenmek önemlidir. Göz önünde bulundurulması gereken bazı temel kavramlar şunlardır:

• Dinamik : Performansın ses düzeyini yansıtır ve müziğin yoğunluğunu ve enerjisini etkiler. Nota notalarındaki yaygın notalar arasında piyano (yumuşak) ve forte (yüksek sesle) bulunur;
• Artikülasyon : Staccato (kısa ve staccato) veya legato (düzgün ve bağlantılı) gibi notaların nasıl çalınacağını belirler;
• Form : Pop müzikte nazım-koro-nazım-koro formu veya klasik müzikte sonat formu gibi bir parçanın genel yapısı;
• Doku : Tek sesli (tek sesli) veya çok sesli (çok sesli) gibi bir parçadaki ses veya ses katmanlarının organizasyonu.

Kulak Eğitimi

Müzik teorisini öğrenmek sadece başlangıçtır. Bir sonraki adım bu kavramları gerçek müzikte duymayı ve tanımayı öğrenmektir. Kulak eğitimi, teoriyi pratik uygulamayla birleştirmenize yardımcı olur. Müzik dinleyerek aralıkları, akorları, melodileri ve ritimleri tanıma yeteneğinizi geliştirebilirsiniz.

Kulağınız teoriyi tanıyabildiğinde bu bilgiyi bestelerinizde ve performanslarınızda kullanabilirsiniz. Bu, müzik yaratımına ve performansına daha sezgisel yaklaşmanıza olanak tanıyarak teoriyi müzikal düşüncenizin doğal bir parçası haline getirir.

Özet

Müzik teorisinin temellerini anladıktan ve bu kavramları duymayı öğrendikten sonra bunları kendi projelerinize uygulayabilirsiniz. İster bir grupla doğaçlama yapıyor olun, ister müzik yazıyor olun, ister dijital ses iş istasyonunda (DAW) parçalar oluşturuyor olun, teoriyi anlamak daha iyi, daha ilgi çekici parçalar yaratmanıza yardımcı olacaktır. Bu temel unsurlar, klasik müziğin karmaşık yapılarından modern popun basit akor ilerlemelerine kadar tüm müzik türlerinin temelini oluşturur.