Blues-akkoordprogressies

Blues vormt de basis voor veel muzikale richtingen, vooral rock en metal. Deze trend heeft een aanzienlijke impact gehad op de hedendaagse muziek. Daarom moet elke gitarist die componist wil worden en harmonie wil begrijpen, de bluesakkoorden en de regels voor hun constructie beheersen. Dit artikel is volledig aan dit onderwerp gewijd en zal je helpen de essentie van de blues beter te begrijpen en hoe je klassieke akkoordprogressies in welke toonsoort dan ook kunt opbouwen.

Basis bluesakkoordentheorie

Stappen

Een van de belangrijkste en gedenkwaardige kenmerken van de blues zijn de basisstappen van de tonaliteit die bij het spel worden gebruikt. Dit zijn de eerste, vierde en vijfde stap, dat wil zeggen tonisch, subdominant en dominant. Deze stappen zijn onmisbaar in elk bluesnummer, omdat ze het karakteristieke geluid van de blues creëren. Als we bijvoorbeeld de toonsoort C beschouwen, nemen we naast de hoofddrieklank “C” ook “F” en “Sol” op. Met behulp van deze basis kunt u eenvoudig harmonie opbouwen in elke toonsoort die u kiest.

Septiemakkoorden

Septiemakkoorden worden ook veel gebruikt in de blues, dit zijn drieklanken met een extra stap: de septiem. Het is de aanwezigheid van deze zevende stap die hen hun naam geeft. In notatie worden ze aangegeven als X7, waarbij X de naam van het akkoord vertegenwoordigt. A7 is bijvoorbeeld een A-majeurakkoord waaraan een G is toegevoegd.

Blues vierkant diagram

Ook het vermelden waard is het klassieke bluesvierkantpatroon met twaalf maten. Dit schema heeft de volgende structuur:

• Vier maten van de gronddrieklank;
• Twee maten van het subdominante akkoord;
• Twee maten van de tonische drieklank;
• Twee maten van het dominante akkoord en twee maten van de tonische drieklank.

In sommige gevallen wordt aan de drieklanken een septiemstap toegevoegd en wordt alles op septiemakkoorden gespeeld. Onthoud dit diagram, het zal in de toekomst nuttig zijn.

Om op zulke muziek te kunnen soleren, heb je kennis nodig van de pentatonische toonladder van de gitaar en de structuur ervan. Als je dit weet, kun je de progressies van drieklanken creëren die je nodig hebt en deze vakkundig improviseren.

Bluesvierkantjes op de gitaar. Praktische voorbeelden

Hier zijn enkele voorbeelden van bluesvierkanten op de gitaar. Velen van hen zijn klassiekers en zijn geweldig om de basisbeginselen van de blues te leren.

Hier is een voorbeeld van een klassiek majeur bluesvierkant in de toonsoort C:

C – C – C – C – F – F – C – C – G – G – C – C

Vergeet ook eventuele septiemakkoorden niet.

Voorbeeld in de toonsoort A:

A – A – A – A – D – D – A – A – E – E – A – A

En zo verder in verschillende toonaarden.

Daarnaast is er een variant waarbij de laatste drieklank van de tonica binnen de progressie wordt vervangen door een dominant akkoord, dat wil zeggen de vijfde stap. Dit zorgt voor een meer gespannen en onvolledig geluid wanneer de muzikale frase niet op de verwachte manier wordt opgelost. Met behulp van de vorige twee voorbeelden zouden deze reeksen er als volgt uitzien:

C – C – C – C – F – F – C – C – G – G – C – G

A – A – A – A – D – D – A – A – E – E – A – E

Bij het gebruik van deze techniek moet er echter op worden gelet dat de luisteraar niet in verwarring wordt gebracht en de melodie zelf niet verloren gaat.

Bluesgitaar open posities

Het volgende is nog een praktisch gedeelte over het spelen van de blues. Mogelijk bent u al bekend met een deel van het materiaal dat in dit artikel wordt gepresenteerd. Hier kun je echter ongebruikelijke drieklanken vinden die je in je eigen liedjes kunt gebruiken.

E-akkoordvormen

Er zijn twee verschillende manieren om een ​​E7-akkoord te spelen. De eerste manier is om de ringvinger van de tweede fret van de vierde snaar in de standaard E-positie te verwijderen.

Nog één – houd met je pink de tweede op de derde.

Om het E7add6-akkoord te spelen, wat een septiemakkoord is met een toegevoegde sext, moet je je ringvinger van de tweede fret van de vierde snaar verwijderen en je pink op de tweede fret van de B-snaar plaatsen.

Het E9-akkoord is een non-akkoord, een drieklank met een toegevoegde negende. Om het te spelen, moet je de vierde snaar op de tweede fret indrukken, de derde snaar op de eerste fret, de tweede snaar op de derde fret en de eerste snaar op dezelfde fret waar je de vierde snaar hebt ingedrukt.

Het E13-akkoord is een derde decimaal akkoord, een drieklank met een toegevoegde dertiende. Om het te spelen, moet je je ringvinger van de tweede fret van de vierde snaar verwijderen en de eerste twee snaren bij de tweede fret samenknijpen.

E7#9 – houd in de klassieke E-positie de eerste twee snaren op de derde vast.

Akkoordvormen A

Ook de triade van de zevende graad vanaf la wordt op twee manieren gezet. Haal eerst je middelvinger van de tweede fret van de derde.

Volgende – houd de eerste op de derde.

A7add6 – verwijder je vinger van de tweede fret van de derde en houd de eerste op de tweede.

Er zijn twee manieren om een ​​A9-akkoord te spelen. De eerste manier is om een ​​kleine staafvinger op de vierde snaar bij de tweede fret te plaatsen en de derde snaar bij de vierde fret en de eerste snaar bij de derde fret samen te knijpen.

Alternatief – 2e fret van de B-snaar, 4e fret 3e en 5e fret 4e.

A13 – hetzelfde als de alternatieve manier van instellen A9, maar tegelijkertijd wordt de eerste ook op de tweede geklemd.

B-akkoordvormen

B7 kan op een zeer ongebruikelijke manier worden gespeeld. In dit geval worden de vijfde, derde en eerste snaar bij de tweede fret vastgeklemd, en de vierde snaar bij de eerste fret.

B9 wordt op dezelfde manier geplaatst, maar de B-snaar wordt ook op de tweede fret geklemd.

B7 # 9 – hetzelfde als B7, maar in plaats van de eerste wordt de tweede op de derde geklemd.

Beweegbare akkoordvormen voor blues met barre

In de blues kunnen akkoorden op meer dan alleen open posities worden gespeeld. Soms is het gemakkelijker om de barre te pakken en de gewenste drieklank te spelen, dan om de nek te bewegen. Om u te helpen deze posities onder de knie te krijgen, hebben we dit gedeelte opgesteld.

Akkoordvormen uit E (E) met barre

Alle vormen van E-drieklanken kunnen op precies dezelfde manier worden gespeeld als in het open formaat, maar met barre op de gewenste frets. Er moet echter worden opgemerkt dat dit geen puur E-akkoord zal zijn, maar elk ander septiemakkoord.

Om precies het E-akkoord te krijgen, moet je de barre op de 12e fret plaatsen en de juiste constructie toevoegen. Als je deze vormen op de 5e fret plaatst, krijg je ook de A-majeur drieklanken.

Akkoordvormen uit A (A) met barre

Hetzelfde geldt voor de A-akkoordvormen. Je moet onthouden hoe het op open snaren wordt gespeeld, en deze barre-vormen vervolgens op elke andere fret toepassen. Het principe blijft hetzelfde: let gewoon op het tonicum en gebruik de juiste positie.

Beweegbare vormen op open snaren

Beweegbare open-snaar E (E) akkoordvormen

Ik wil nogmaals verduidelijken dat we in deze sectie alleen de vormen van akkoorden behandelen, en niet de drieklanken zelf. Door deze vormen op verschillende schalen te plaatsen, krijg je verschillende geluidsresultaten.

Er zijn twee beweegbare vormen van het septiemakkoord. Je moet de zesde snaar op een willekeurige fret spelen, dan de vierde snaar op dezelfde fret, en ten slotte de derde snaar één fret lager.

Een alternatieve optie is om de zesde, vierde en tweede op dezelfde fret te houden, en de derde op een lagere.

De vorm van het terzdecimale akkoord ziet er als volgt uit: houd de eerste versie van het septiemakkoord ingedrukt en voeg de B-snaar toe, vastgeklemd één fret eronder, eraan.

Beweegbare open-snaarakkoordvormen A

Om een ​​septiemakkoord in de toonsoort A te creëren, moet de volgende constructie worden toegepast: de vijfde snaar wordt op een willekeurige fret gespeeld, de vierde snaar wordt een fret hoger gespeeld en de derde snaar wordt op dezelfde fret gespeeld als de vijfde. Het spel wordt alleen op deze drie snaren gespeeld.

De vorming van een niet-akkoord gaat als volgt: de eerste, tweede en derde snaar worden op dezelfde fret ingedrukt, de vijfde snaar wordt op dezelfde fret gedrukt en de vierde snaar wordt een fret hoger ingedrukt.

Het negende-septiemakkoord wordt op precies dezelfde manier gespeeld, maar in plaats van barre wil je de B-snaar een fret lager spelen dan de derde.

De vorm van het derde akkoord ziet er als volgt uit.

Basis bluesakkoorden voor gitaar

Hieronder vindt u een tabel met basisbluesgitaarakkoorden in alle populaire toonsoorten. Het is belangrijk op te merken dat deze akkoorden ook in scherpe toonsoorten kunnen worden gebruikt, het belangrijkste is om de juiste beweging van de drieklanken in overeenstemming met de toonsoort niet te vergeten.

Hier zijn tabellen met een verscheidenheid aan bluesprogressies, vergelijkbaar met de hierboven in dit artikel genoemde. Daarnaast hebben we ook audiobestanden toegevoegd waarmee u akkoordprogressies kunt begeleiden en kunt controleren op correcte uitvoering. Deze patronen kunnen op een verscheidenheid aan ritmes op de gitaar worden toegepast en zijn niet beperkt tot shuffle.

Conclusie

Of je nu akoestische muziek wilt spelen of de voorkeur geeft aan rock of metal, het is belangrijk om blues te leren spelen. De blues is de basis waarop al je favoriete muziekgenres zijn gebouwd, en zonder die basis zal het moeilijk zijn om iets zinvols te creëren. Bovendien helpen deze kennis en vaardigheden je om je composities te verrijken en spannende nieuwe moves te bedenken op zowel akoestische als elektrische gitaren.